Vikan - 02.07.1987, Qupperneq 38

Og það kemur fyrir að ég sest niður og hrein-
lega sem lag eftir vissri formúlu. Þá verður
þetta bara líkast arkitektúr; maður teiknar
bara upp ákveðinn ramma sem lagið fellur
svo inn í. Til dæmis eru bæði lögin, Lífið er
lag og This Is the Night, sem ég og Gunnlaug-
ur Briem sömdum, orðin til á þennan hátt.“
- Hvenær áttu auðveldast með að semja?
„Ég er alveg sérstaklega frjór á morgnana;
ekki farinn að hugsa um víxlana á þeim tíma
sólarhrings og aðrar raunir hversdagsins. Þá
sest ég bara niður með gítarinn, gleymi stað
og stund og tónarnir flæða fram.“
- Semur þú öll þín lög á gítar?
„Nei, ég vinn einnig mjög mikið með hljóð-
gervla, trommuheila og tölvur. Rafmagnstón-
listin heillar mig og sem stendur er ég alveg
Velgengni Mezzoforte
erlendis er fyrst og
fremst Steinari Berg að
þakka.
á kafi í henni. Það á sér líka stað mjög ör
og skemmtileg þróun á þessu sviði. Ég hef
sérstakan áhuga á gítarhljóðgervlinum sem
hefur valdið algerum straumhvörfum og er
nú orðinn mjög fullkominn. Gervillinn er satt
að segja alger undrasmíð. Á hann má taka
upp nær hvaða hljóð sem er, tengja við gítar-
inn og töfra fram tóna sem stinga i stúf við
þetta eðlilega tónsvið rafmagnsgítarsins. Ég
get ekki lýst því hve tilkoma gervilsins hefur
hjálpað mér mikið, bæði þegar ég sem og
útfæri lög og svo hafa ímyndunarafl mitt og
afköst aukist til muna. Þessa dagana starfa
ég til dæmis með hljómsveit sem heitir Skát-
arnir. Við notum hljóðgervla talsvert og með
hjálp þeirra semjum við tónlist sent mér finnst
bæði sérstök og skemmtileg. Meðal annars
höfum við samið tónverk sem ber það kynd-
uga heiti Tannverk. Þetta er samansafn tóna
og hljóða sem framkölluð eru á tannlækna-
stofum og eflaust þykja ýmsum þetta hin
mestu óhljóð.“
- Þú tekur þá ekki undir óánægju ýmissa
hljóðfæraleikara sem telja gervilinn vera að
útrýma stéttinni og svipta tónlistina allri til-
finningu:
„Gervillinn orsakar atvinnuleysi meðal tón-
listarmanna því með honum getur einn maður
unnið margra manna verk og hann er ódýr-
ari og fyrirferðarminni en hljóðfæri. Aftur á
móti nær gervillinn aldrei þeint tilfinningum
og krafti sem fylgir leik hljómsveitar né þeim
karakter sem býr í hverju hljóðfæri. Ef ég
tæki mig til og semdi eitthvert meiri háttar
verk sem krefðist tuga hljóðfæra dytti mér
ekki annað í hug en semja það á hljóðgervil.
Hins vegar yrði verkið að vera flutt af stór-
hljómsveit."
- Friðrik, hversu stóran sess skipar tónlist-
in í lífi þínu?
„Allt mitt líf er tengt tónlist. Öll mín vinna
snýst um tónlist. Ég hef verið svo lánsamur
að geta beint allri minni orku að tónlist og
lifað af henni. Og ég á mér vart annað áhuga-
mál en tónlist.“
- Færðu aldrei leiða á þessu eða fyllist
þeirri tilfinningu að þú sért að brenna út eða
staðna?
„Jú, það kemur fyrir að ég fæ of stóran
skammt og þá reyni ég að hvíla mig; svona í
einn til tvo daga. En ég hef verið blessunar-
lega laus við þessa stöðnunartilfinningu. Nú
er ég enn frernur ungur og svo er starf mitt
mjög fjölbreytt. Bræðingurinn og Mezzoforte
skipa stóran sess en hljómsveitin starfar ein-
ungis hluta úr ári. Því get ég beint kröftum
mínum að ýmissi annars konar tónlist. j vetur
hef ég spilað rokkblandaðan jass með Skátun-
um, rokk með hljómsveitinni Dúndri og létt
popp með Módel. Svo kenni ég á rafmagns-
gítar hjá Tónskóla FÍH, spila með Kvartettin-
um og alltaf dútla ég nú eitthvað við
klassíkina. Ég held að svona fjölbreyttur mat-
seðill komi í veg fyrir einhverja meiri háttar
stöðnun. Þó reyni ég að einbeita mér að einu
verkefni í einu því of mikill tvístringur er
hættulegur.“
- Þú minnist á hljómsveitina Módel sem
tók þátt í söngvakeppni sjónvarpsins. Munurn
við heyra nteira frá henni?
„Módel var upphaflega stofnuð til þess að
taka þátt í þessari keppni. Aftur á móti gekk
þetta nokkuð vel hjá okkur, við komumst
þarna í annað sætið og það væri satt best að
segja hálfgerð synd að leggja strax upp laup-
ana. Við stefnum að því að gefa út stóra plötu
en ekki er enn víst hvenær hún kernur út.“
- Genguð þið til þessarar söngvakeppni
með von um sigur eða var það eitthvað annað
sem lá að baki þátttöku ykkar?
„Auðvitað bárum við svolitla von í hjarta
en það var ýmislegt fleira sem kom til. Það
hefur lengi loðað við okkur Mezzofortemenn
að við séum algerlega fastir í bræðingnum.
Við Gulli vildum nú bara sýna það að við
gætum samið tónlist af léttara taginu og mér
fannst þessi tilraun takast sæmilega hjá okk-
ur. Mér fannst mjög gaman að taka þátt í
keppninni, var auðvitað spenntur þegar það
var ljóst að við áttum möguleika á að sigra
og varð kannski fyrir svolitlum vonbrigðum.
En þau vonbrigði hurfu nú út í buskann þeg-
ar ég sá sjálfa úrslitakeppnina því þar ríkir
nú ekkert réttlæti og ekki öfundaði ég Val-
geir Guðjóns. Lagið hans, sem að mínu mati
er hið ágætasta, stakk í stúf við þá uppgerð
og skrum sem virðist því miður ráða ríkjum
í keppninni. Og svo held ég að það sé alveg
feikilega erfitt að koma fram í svona keppni.
Eiríkur Hauks var til dæmis farinn að hafa
bakþanka þarna keppniskvöldið. Honum
þótti heldur hart að þurfa kannski að fara
út annað árið í röð!“
- Nú langar mig að snúa talinu aftur að
Mezzoforte. Hljómsveitin er tíu ára sem þyk-
ir hár aldur fyrir grúppu af þessu tagi og
kjarni hljómsveitarinnar hefur alla tíð verið
sá sami. Hefur aldrei komið leiði i liðið, gef-
ist þið aldrei upp hver á öðrum?
„Jú, nokkrum sinnum hefur verið kominn
leiði í okkur. Þarna 1983 var, eins og ég sagði
áðan, kominn einhver losarabragur á þetta
allt saman. En vinsældir á erlendri grund
kornu okkur aftur á réttan kjöl. Englands-
dvölin var þolraun fyrir hljómsveitina. í
Englandi fengum við svona næstum því nóg
hver af öðrum. Þar vorum við hreinlega alltaf
saman. Við unnunt saman, ferðuðumst sam-
an, deildum hótelherbergjum saman og
skemmtum okkur saman. Svona eftir á að
hyggja er það nær furðulegt að þetta skuli
þó allt hafa gengið nær snurðulaust.“
- Þú sagðir að Mezzoforte starfaði nú ein-
ungis hluta úr ári. Finnst þér þessi vinnutil-
högun æskileg?
„Nei, eiginlega ekki. Ástæður fyrir þessari
skipan mála eru tvær: Hljómleikaferðir eru
stór hluti af starfi hljómsveitarinnar, og þær
eru árstíðabundnar, og svo vinnum við plötur
okkar erlendis því hér heima höfum við ekki
þá aðstöðu sem til þarf. Satt best að segja
höfum við aldrei haft svo ntikið sem fast æf-
ingapláss. Þó verður hugsanlega breyting á
þessu nú á næstunni. Við höfum fullan hug á
að koma upp fullkominni vinnuaðstöðu sem
mætir þeim kröfum sem við viljurn uppfylla.
Slík aðstaða hefði það í för með sér að við
gætum starfað saman lengri tíma úr árinu og
ég er viss um að afköst okkar myndu einnig
aukast. Aftur á móti óttast ég ekki að aukið
samstarf yfirkeyri hljómsveitina.“
- Friðrik, hvað telur þú að sé lykillinn að
velgengni Mezzoforte á erlendri grund?
„Velgengni Mezzoforte erlendis er fyrst og
fremst Steinari Berg að þakka. Steinar er sú
rafstöð sem keyrir allt okkar kerfi áfrarn og
hefur hann'lagt á sig ómælda vinnu við að
koma okkur og tónlist okkar á framfæri. Án
hans væri Mezzoforte ekkert. Nú, og svo er
það með músíkina eins og önnur fög, ef mað-
ur vill ná góðum árangri verður maður að
vinna og beita sig hörðum aga.“
- Ýmsir íslenskir tónlistarmenn kvarta yfir
því að starf þeirra sé aldrei metið til fulln-
ustu. Hverrar skoðunar ert þú?
„Tónlistarmenn á Islandi hafa, að minnsta
kosti til skamms tíma, verið fremur lágt skrif-
aðir. Alltof margir telja tónlist og hljóðfæra-
Það var algerlega ólýs-
anleg tilfinning sem
fylgdiþví að sjá 50 þús-
und upplýstar hendur
klappafyrir manni
þarna í sumarrökkrinu.
leik vart almennilega vinnu og einkunnin, sem
tónlistarmönnum er gefin, er heldur lág. Ég
hef oft fengið að heyra að tónlistarmenn séu
nú bara ábyrgðarlausir rónar og dópistar."
Nú hristir Friðrik höfuðið en segir svo: „Ein
spurning glymur sífellt í eyrurn mér: Ertu allt-
af að spila? Og þegar maður jánkar kemur,
líkt og ýtt væri á takka: Og vinnur þú svo
38 VIKAN 27. TBL