Vikan - 22.10.1987, Blaðsíða 68

KVIKMYNDIR
The Untouchab-
les itif- Aðalhl.
Kevin Costner,
Sean Connery,
Robert De Niro.
Leikstj. Brian De
Palma.
The Untouchables varð ein vinsælasta
mynd síðasta sumars í Vesturheimi og keppt-
ust gagnrýnendur jafnt sem óbreyttir áhorf-
endur um að bera lof á myndina. Væntingarn-
ar voru því ekki litlar og kannski að hluta á-
stæðan fyrir vonbrigðunum. Brian De Palma
hefur greinilega látið formið bera sig ofurliði
og býður uppá þrjúbíó í versta skilningi þess
orðs. Það er í rauninni ótrúlegt að horfa uppá
glæsilegar sviðsetningar á Chigaco bannár-
anna með Al Capone í broddi fylkingar, og
verða um leið vitni að því klúðri sem sagan
sjálf er. Yfir frammistöðu leikara sem og ann-
ars starfsliðs er ekki hægt að kvarta en De
Palma og handritshöfundurinn David Mamet
hafa látið bernskuminningar sínar um bíó
hlaupa með sig í gönur. Stjörnurnar tvær?
Tja, eins og annar gagnrýnandi sagði um aðra
mynd: „Eintómar umbúðir, ekkert innihald -
en þvílíkar umbúðir!"
\ ■
Nothing In Com-
mon **. Aðalhl.
Tom Hanks,
Jackie Gleason.
Leikstj. Garry
Marshall.
. ixCOMMON
isLCssEi.nxn
Hefði efniviður þessarar sögu verið skoðað-
ur ofurlítið vandlegar hefði Nothing In Com-
mon geta orðið laglegur minnisvarði þeim
gamla grínara Jackie Gleason, sem lést
skömmu eftir að gerð hennar lauk. Þetta er
„vandamálamynd" matreidd á ameríska vísu
en því miður, eða kannski þess vegna, ekki
nógu djúpt hugsuð. Tom Hanks leikur ungan
og kraftmikinn mann sem skyndilega stendur
frammi fyrir því að hjónaband foreldra hans
springur f loft upp og faðirinn, sem hann hafði
aldrei náð góðu sambandi við, bankar uppá
og biður um gistingu. Vissulega eru í mynd-
inni margir góðir sprettir og gleðilegt að sjá
kvikmyndahöfunda vestanhafs hugsa á þess-
um nótum. Veikasti hlekkurinn er líklega Tom
Hanks, sem í rauninni er stórgóður gaman-
leikari en hefur hingað til fengist við „skrípó-
rullur" en tekst nú á við persónu sem þarf að
sýna hold sitt og blóð. Þar skortir hann trú-
verðugleika og þess geldur myndin.
68 VIKAN
Ásgrímur Sverrisson
The Witches Of
Eastwick ***.
Aðalhl. Jack
Nicholson, Mic-
helle Pfeiffer,
Cher, Susan
Sarandon. Leikstj.
George Miller.
Út frá sjónarmiði þeirra sem leita léttvægrar
afþreyingar má eiga hina þægilegustu
kvöldstund yfir nornum þessum og seiðskratt-
anum félaga þeirra, hvar Nicholson fér á sín-
um hefðbundnu kostum. Myndin byrjar á
notalegum nótum en þróast svo í hálfgerðan
hrylli meö yfirþyrmandi kómík og skemmtilegu
töfraraunsæi í bland. Stelpurnar þrjár, allar
hver annarri fallegri, standa sig glettilega vel
og Jack vinur vor, reyndar gikkfastur f gömlu
sækópatarullunni, er alltaf bráðskemmtilegur
andskoti. Sjáið hana þessa og þið munuð
skemmta ykkur vel.
Nadine.
Aðalhl.iririr
Kim Basinger,
Jeff Bridges.
Leikstj. Robert
Benton.
Kim Basinger er sennilega eina dæmið um
Bond-stúlku sem náð hefur að sanna sig sem
alvöru leikkona (Jane Seymour fær líka
séns). Hún birtist nú í bráðskemmtilegri mynd
Robert Benton (Kramer gegn Kramer o.fl.) og
sýnir slík tilþrif að innganga í úrvalsdeildina
(Streep, Spacek, Lange, Keaton) hlýtur að
standa fyrir dyrum. I Nadine fer hún hamför-
um ásamt Jeff Bridges en þau leika skötuhjú
sem fyrir fáranlega tilviljun detta í lukkupott og
reyna síðan alla myndina að halda þeirri
stöðu þrátt fyrir slæmt samkomulag og bófa á
hælunum. Sérdeilis fyndin mynd og notaleg
um leið. Bandaríska kvikmyndaakademían
fær skömm f hattinn ef henni sést yfir að út-
nefna Kim Basinger meðal bestu leikkvenna
þessa árs.
MYNDBÖND
Crocodile Dundee
***. Aðalhl.
Paul Hogan, Linda
Kozlowski. Leikstj.
Peter Fairman.
Ég held að enginn hafi búist við því að
þessi mynd yrði jafn gríðarlega vinsæl og
raun ber vitni, ekki vegna þess að hún væri
ekki nógu góð, heldur frekar vegna þess að
henni var aldrei ætlað að gera stóra hluti. En
Bandaríkjamenn tóku henni opnum örmum
og gerðu hana að næst aðsóknarmestu mynd
síðasta árs ef ég man rétt. Ef betur er að gáð
þarf engan að undra. í fyrsta lagi er Krók-
ódíla-Dundi, Paul Hogan, stórskemmtilegur
náungi, sem auk þess að búa yfir miklum
persónutöfrum, minnir um margt á hetjur fyrri
ára - og eldri kvikmynda. í öðru lagi er gert
stólpagrín að mannlífi New York borgar og
bandarísku þjóðlífi yfirleitt. í þriðja lagi er
myndin.... tja frá Ástralíu! Sem segir meira en
mörg orð þvf þaðan hafa streymt gæðamyndir
síðasta áratuginn, sem eru oft skemmtilega á
skjön við Hollywood en tekst engu að síður að
róa á sömu áhorfendamið.
The Morning After
*** Aðalhl.
Jane Fonda, Jeff
Bridges. Leikstj.
Sidney Lumet.
Sá gamli jaxl, Sidney Lumet, hefur gert
marga góða hluti um dagana og þó að The
Morning After flokkist ekki í hóp hans bestu
verka (eins og Twelve Angry Men og Serpico)
þá er hér ekki um neina tímasóun að ræða.
Miklu frekar ber þessi mynd Hollywood hand-
bragðinu gott vitni, þar sem leikarar úr úrvals-
deildinni gera sér mat úr ágætasta handriti.
Það er tildæmis fínt að vera minntur á hversu
góð leikkona Jane Fonda er og ánægjulegt að
sjá hana í einhverju öðru en leikfimibolnum.
Jeff Bridges er líka einn af þessum traustu
leikurum sem næstum aldrei klikka. Enginn
skyldi vaða í þeirri villu að telja þessa mynd
vera um vandamál áfengissjúkrar konu og
láta það aftra sér frá að sjá hana. Þetta er
vönduð spennumynd, vel fyrir ofan meðallag
þess sem kanar láta frá sér fara.