Vikan - 22.10.1987, Blaðsíða 52

- segir Meat Loaf í viðtali við Vikuna eftir
hljómleikana. „Komum hingað sem fyrst aftur."
„Hvað ertu að segja?“ segir
Meat Loaf og er virkilega
hissa. „Ég vissi að platan
hefði gengið vel héma, en
þetta er ofboðslegt." Tilefni
þessara orða var að undirrit-
aður sagði honum frá því
hvað platan hans Bat Out of
Hell hefði selst í mörgum
eintökum hér á landi eða
um 14 þúsund eintök. „Það
myndi samsvara 13 milljón-
um heima í Bandaríkjunum,
er það ekki? Og mér fannst
gott að selja 5 milljónir
platna þar.“ Blaðamaður Vik-
unnar situr og ræðir við
Meat Loaf á Holiday Inn dag-
inn eftir hljómleikana.
Þar eð undirrituðum fannst
varla hægt að kalla mann, sem
hann talar við, Kjöthleif spyr
hann viðkomandi ltvað hann
vilji vera kallaður. „K;illaðu mig
Meat. Það gera það allir. Ekki
satt?“ segir hann og snýr sér að
umboðsmanni sínum, George
Gilbert. Gilbert samsinnir þessu
og segir að hann hafl allavega
aldrei heyrt neitt annað, og
glottir svo ögn púkalega. „Ann-
ars er ég skírður Michael Lee,
en ég hef verið kallaður Meat í
meira en 20 ár. Allt frá því ég
byrjaði að koma fram hefur
þessi nafngift fylgt mér.“
„Þetta er nú svolítið við-
kvæmt mál,“ segir hann þegar
hann er spurður um aldur. Svo
brosir hann og segir „Nei, ég er
36 ára. Giftur? Ég? Já, í tíu ár og
á tvö börn, 12 og 6 ára. Vissu-
lega er erfitt að sameina spila-
mennsku og fjölskyldulíf.
Stundum erum við á ferðinni
í 5 til 6 mánuði í einu. En þegar
ég er ekki á hljómleikaferðalagi
er ég mun nteira heima en fólk
sem vinnur venjulegan vinn-
udag. Þegar allt kemur til alls
held ég að ég sé ekki minna
með fjölskyldunni en einhver
vísitölugæi. Þetta er strembið,
en hvíldirnar á milli eru góðar,
svo maður hefur þetta af. Svo er
andinn í hópnum það góður að
það er ekkert mál að vera á ferð-
inni með þessu liði mánuðum
saman. Þú sérð að grunnurinn í
hljómsveitinni er búinn að vera
sá sami í tíu ár. Og það skiptir
engu hvort við erum að hefja
ferð eða að ljúka henni, andinn
er alltaf jafn góður. Við lifúm
fyrir það að spila, enda erum við
fýrst og fremst hljómleikaband.
Við spilum mikið og verðum
Meat Loaf ásamt þeim félögum Tony
Sandy (t.v.) og Bobby Harrisson í Split,
sem stóðu að hingaðkomu söngvarans
og færa okkur Boy George í næsta
mánuði. Það voru þeir hinir sömu, sem
í sumar stóðu fyrir liljómleikum
Europe og AHA í Laugardalshöll.
aldrei leiðir á því, enda eru eng-
ir tveir hljómleikar eins. Strák-
arnir í hljómsveitinni verða all-
taf að vera vakandi, þvi þeir vita
aldrei fyrirfram hvað ég ætla að
gera. Ég veit það ekki einu sinni
sjálfur. Það eina sem er öruggt,
er að ég reyni að skemmta mér
og áhorfendum."
„Ég held að hljómleikar hjá
okkur séu almennt góðir. Alla-
vega tekst okkur alltaf að vinna
áhorfendur á okkar band. Að
vísu var engin þörf á því hér á
íslandi. Ég hef sjaldan upplifað
aðra eins stemmningu og langar
til að nota þetta tækifæri til að
þakka öllum sem komu á hljóm-
leikana kærlega fyrir mig og j
hljómsveitina. Ef allir gætu nú j
skemmt sér eins og þið íslend-
ingar. Mér finnst alltof mikið um
það viðhorf hjá sumurn hljóm-
sveitum að áhorfendur standi í
þakkarskuld við þá. Þeir borga |
sig inn á hljómleikana og þeir I
eiga skilið að við skemmtum I
þeim, enda held ég að það sé I
enginn svikinn að því að sjá I
okkur.“
,Jú, vissulega," svarar hann j
þegar spurt er hvort hann hafi |
ekki tapað nokkrum kílóum. [
„Annars var mér nú ekki svo sárt
um þau, þau máttu missa sín. Að
vísu vil ég taka það fram að
heldur var gert meira úr þeim
en eíni stóðu til. T.d. var það
rugl að ég hefði þurft á súrefnis-
gjöf að halda á hljómleikum.
Annars held ég að fólk myndi
ekki kunna við mig grannan. I
Vaxtarlagið er vörumerkið mitt.
Þá þyrfti ég líka að taka upp ann-
að nafn.“
„Nei, aldrei," svarar hann
spurningu um það hvort hann
neyti lyfja. „Ég drekk ekki einu
sinni áfengi. Ég reyki sígarettur,
en það er líka það eina. Hljóm-
sveitin er sama sinnis og ég í
sambandi við eiturlyf. Ég segi
ekki, að það hafi aldrei neinn í
henni verið á lyfjum, en 80 til
90% hefúr hljómsveitin alla tíð i
verið lyfjalaus."
í lok viðtalsins segir hann.
„Það eina sem við sjáum eftir
er að hafa ekki komið hingað
fyrr. Allir hafa verið dásamlegir,
jafnt áliorfendur sem aðrir. Nú
stefnum við að því að konia
hingað sem fyrst aftur." — AE.
52 VIKAN