Vikan - 06.08.1992, Blaðsíða 19

sem þeir nefndu carioca. Hljóðfallið var svo
seiðandi að ekki var nokkur leið að hætta að
dansa. Svo fékk maður sér guarana, brasilísk-
an drykk, sem var mjög bragðgóður en lítið
áfengur, því að áfengi í þessum hitum var
óheppilegt. Reyndar fóru nú ekki allir eftir því.“
Við þessi orð snarar Balli sér á fætur og nær
í mynd af sér þegar hann var ungur í Brasilíu.
„Sjáðu, er maður kannski ekki sætur þarna?
Stelpunum þótti mikill fengur í svona mjallhvít-
um og Ijóshærðum manni eins og mér. Þær
kölluðu mig mucho branco - sá fallegi Ijósi.
Þarna hitti ég meöal annarra eina innfædda
sem hét Rosita og ég varð svo ástfanginn að
hjartað í mér bankaði eins og lítil dísilvél,
tveggja cylindra, þegar ég varð að yfirgefa
hana. Ég viðurkenni það að ég féll alveg fyrir
henni, rósinni frá Santos. Þarna dönsuðum við
saman í nokkra daga. Það var yndislegt að
vera hjá rósinni og mikið rosalega saknaði ég
hennar. En í svona ævintýra- og ferðamanna-
lífi verður maður alltaf að setja sér ákveðin tak-
mörk hvað kærleikann varðar. Hann verður að
vera mátulega mikill og það þarf að vera á
hreinu hvenær hann á að hætta. Ef menn ætla
að þjást vegna minninganna eru þeir komnir í
eitthvert fórnarástand. Er þetta ekki rétt hjá
mér?“
Mikill heimspekingur, Balli kokkur. Líklega
er þetta hárrétt skilgreining. Heldurðu kannski
að litlir Ballar hafi verið á sveimi einhvers stað-
ar í Ríó? Sjómaðurinn hallar sér aftur á bak og
hlær dátt.
„Ég held það geti verið en aldrei fékk ég
neina tilkynningu um það. Ef svo var vona ég
bara að allt hafi gengið þeim í haginn, litlu
greyjunum."
Talið beinist að Ítalíu og óperum og Balli þyi-
ur upp hin ýmsu nöfn og virðist kunna á mörgu
skil á þeim vettvangi.
HEFÐI KANNSKI LENT Á SCALA
Af tali Balla má heyra að tónlistin skipar stóran
sess í hjarta hans og sú hugsun læðist að
manni hvort hann hafi ekki langað til að læra
eitthvað á því sviði.
„Það getur vel veriö að sú hugsun hafi fæðst
en líklega andvana því aðstæður voru engartil
þess. Ég minnist þess að einu sinni vorum við
Ketill Jensson söngvari eitthvað að bralla og
ég rak upp nokkrar rokur. Þá sagði söngvarinn:
„Blessaður hættu þessu músarvæli!" Hugsaðu
þér, hann sagði músarvæli. En Ketill var nú
dálítið sérstakur. Æ, það þýðir ekkert að vera
að tala um það. Það eru svo mörg „ef“ í þess-
ari tilveru að það má alveg segja að „ef“ ég
hefði lagt fyrir mig söng á réttum tíma hefði ég
kannski endaö á Scala. Ja, hver veit?“
AUSTURLÖND HEILLANDI
Það kennir ýmissa grasa á heimili Balla kokks
og mikið ber á austurlenskum styttum af mörg-
um gerðum. «a
„Það er nú vegna þess að ég hef fimmtán
sinnum komið til Austurlanda. Fyrstu ferðina
fór ég árið 1980. Mér finnst stórkostlegt að
vera í Tailandi og hef ekki farið á fornar slóðir
hjá Spánverjunum, þangað sem ég kom æði
oft, síðan óg uppgötvaði þess austrænu para-
dís. Síðastliðna fjóra vetur var ég eins konar
staðarstjóri í Tailandi hjá Guðna í Sólarflugi og
líkaði það Ijómandi vel.“
Og nú dregur Balli upp bæklinga sem sýna
dýrðina í myndum. Það væri nú ekki amalegt
að eiga kost á að eyða hluta úr vetrinum á ein-
hverjum álíka stað og myndirnar sýna. Og Tai-
land er enn á dagskrá.
„Ég lenti einu sinni illa í því. Einhver auli á
Ijóslausu mótorhjóli ók á mig og ég slasaðist
þó nokkuð. Til dæmis nefbrotnaði ég og við
það stækkaði nefið á mér um helming, það
mátti nú ekki við því. Ég úlnliðsbrotnaði og
Balli ungur í Brasilíu. „Stelpunum þótti mikill
fengur í svona mjallhvítum og Ijóshærðum manni
eins og mér.“
önnur mjöðmin fór í lamasess. Auðvitað fór ég
á sjúkrahús. Þá sýndi hann Nelson mér'mikið
vinarbragð með því að vitja mín daglega og
aðstoða mig eftir þörfum. En Nelson er Ind-
verji, klæöskeri að atvinnu og mikill íslandsvin-
ur. Og það er honum að þakka að ég varð ekki
örkumla. En það verð ég að segja að KLM,
flugfélagið, sem ég ferðaðist með, brást von-
um mínum og reyndist mér illa. Þeir sögðust
vita hvenær ég ætti bókað far heim og þar af
leiðandi hefðu þeir ekkert með mig að gera í
annan tíma. Heldurðu að það hafi verið þjón-
usta? Ég hef aldrei fengið eins auma þjónustu
hjá nokkru flugfélagi og þetta var ekki í eina
skiptið. En þar sem ég var með kort frá Euro-
card hafði ég samband við þá og þeir sögðu
mér að taka þá vél sem mér hentaði og ég
flaug með China Air til Kaupmannahafnar. Og
það var nú eitthvað annað. Þar var stjanað við
mig á alla enda og kanta. þegar flugfreyjan sá
að ég gekk við staf sagði hún: „Maybe you
have a no good for your leg“, enskan var ekki
upp á marga fiska en ég jánkaði þessu og þá
dreif hún mig inn á lúxusklassann þar sem ég
gat teygt úr mér eins og mig lysti. Það var eins
og maður væri með Thai Air eða Singapore
Airlines.1'
Balli talar eins og heimsborgari af fyrstu
gráðu þegar rætt er um flugfélög og þjónustu,
enda maðurinn veraldarvanur.
„Mig langar til að segja þér frá atviki sem
henti mig þegar ég fór til Singapore frá Tai-
landi. Ég þurfti að endurnýja vísann minn. Ég
hafði keypt mér far með flugfélagi frá Bangla-
desh. Allt gekk eins og lög gera ráð fyrir þar til
ég hringdi í flugþjóninn og bað um eitthvað
gott að drekka. Þá segir maðurinn: „Þú veist
að trúarbrögð okkar banna alla sölu áfengra
drykkja um borð í vélinni. Hvers vegna keypt-
irðu þér ekki í nestið á flugvellinum eins og
hinir? Þú mættir drekka það!“ Nú, það voru
ekki liðnar tuttugu mínútur þegar allt fylltist af
bjór og glösum. Við hliðina á mér sat Þjóðverji
sem vorkenndi mér svo mikið að hann gaf mér
af bjórnum sínum. Okkur kom saman um að
ég hefði verið „very stupid guy“ að birgja mig
ekki upp.“
RÆKTAR KARTÖFLUR Á SUMRIN
Við þessa upprifjun sækir þorsti á Balla og
hann sækir meira vatn. Athygli vekja tvær
teikningar af börnum, Ijómandi laglega gerðar.
„Finnst þér þau ekki sæt? Þetta eru afabörnin
mín, Andri Már, sem er sjö ára og Fanney,
þriggja ára. Hann Gunnar, sonur minn, á þessi
börn“.
Hefurðu verið kvæntur?
„Nei, aldrei, en ég þurfti nú ekki alltaf að
sofa einn fyrir því!“ segir Balli og það skrikir í
honum. Balli er stoltur afi og sýnir mér falleg föt
sem hann ætlar að gefa Andra í afmælisgjöf,
þar á meðal thailenskar boxarabuxur.
„Og sjáðu hérna, þetta er sumarbústaðurinn
minn í Hvassahrauninu," segir Balli og bendir
á mynd á veggnum. „Ég hef haft mikla ánægju
af að ganga á þessari jörð, hvort heldur það
var í Brasilíu, Thailandi eða Hvassahrauninu.
Mér finnst afslappandi að vera þar í kyrrðinni
og ég dunda mér við að rækta kartöflur og
fegra umhverfið því ég get ekki verið aðgerð-
arlaus."
Eins og fram hefur komið er Balli kokkur
kominn í land, hættur að sigla um heimshöfin
og brasa ofan í mannskapinn. Hann er stað-
ráðinn í að halda áfram ferðum sínum til Thai-
lands. Þar fara saman framúrskarandi land-
kostir og viðmótsþýtt fólk. En Balli á síðustu
orðin.
„Mitt lífsmottó er að standa mig í þeim störf-
um sem fengist er við hverju sinni og hafa
reglusemi sem boðorð númer eitt. Því vita
Sumarbústaöur Balla i Hvassahrauninu.
máttu að það er fleira óregla en brennivíns-
drykkja. Ég hef alltaf verið kokkur en lítið verið
skammaður. Svo er annað, orðið „bíddu“
þekkist ekki hjá mér. Annað hvort er að drífa
hlutina af eða láta þá eiga sig. Einnig á fólk að
njóta lífsins á þann hátt sem því sjálfu hentar.
Ef mig langar í eitthvað gott í mat og drykk þá
læt ég það bara eftir mér - og ef mig langar að
taka eina aríu þá læt ég hana koma. Maöur á
að vera ungur eins lengi og hægt er og halda
í það sem guð gaf.“ □
16. TBL. 1992 VIKAN 19