Vikan - 15.10.1992, Síða 29

TEXTI: ANNA S. BJÖRNSDÓTTIR / UÓSM.: BINNI
/
VIÐTAL VIÐ RITU TAYLOR TEIKNIMI^IL:
BANKAÐA
MNAHLIÐIÐ
Við sem lifum hér á
jörðinni vitum ekki
alltaf hvað framtíðin
færir okkur. Til er fólk sem
hefur fengið meira næmi og
hæfileika til að sjá hluti fyrir
og hefur helgað sig því að
hjálpa öðrum f leit að jafn-
vægi, hamingju og friði. Ein
þeirra sem hafa gert þetta að
ævistarfi sínu er Rita Taylor.
Rita Taylor er ensk, búsett í
London ásamt manni sínum
og syni. Hún kom fyrst til
íslands árið 1986. Sálar-
rannsóknarfélag Keflavíkur
fékk hana þá til að koma
hingað og síðan hefur hún
komið til íslands einum sex
sinnum.
Þegar viðtalið við Ritu er
tekið er hún í sumarleyfi hér á
íslandi hjá góðum vinum og
ferðast um landið, tínir steina
og nýtur náttúrunnar. Hún
heimsótti Guðrúnu Einars-
dóttur á Sellátrum í Tálknafirði
en hún er mikil náttúrulista-
kona. Að tala við Ritu er eins
og að tala við vin sinn í gegn-
um mörg ár eða kannski ætti
ég að segja mörg líf vegna
þess að hún er svo Ijúf og
lýsir svo upp tilveruna með
kímni sinni og fróðleik að
blaðamaður Vikunnar vonar
að hann sé fær um að skila
sem mestu til lesenda.
„Ég hef komið hingað og
unnið við skyggnilýsingar,
haldið námskeið og verið með
einkaviðtöl og kem til íslands
næst í október. Verð ég þá í
ellefu daga á vegum Nýaldar-
samtakanna. Einnig mun ég
koma aftur í mars og fer þá
austur á land, til Egilsstaða,
Húsavíkur og Tálknafjarðar.
Fyrir þrjátíu árum var mér
sagt að ég myndi vinna sem
teiknimiðill. Þrír miðlar sögðu
mér þetta en ég trúði því ekki.
Var ég þá starfandi í litlum
hópi með miðli'. í mörg ár
vann ég við heilun með
manninum minum. í mann-
inum býr kraftur sem nota má
til að lækna og græða. Þessi
kraftur er missterkur eftir ein-
staklingum og þeir sem
stunda þetta eru verkfæri
Guðs og vinna á hans vegum.
Jesús var mestur af öllum
græðurum."
Rita talar um þessa hluti af
hógværð en þekkingu. Hún er
menntuð í frægum sálar-
rannsóknarskóla, Stanstid í
Essex, og hefur próf í
skyggnilýsingum, heilun og
kennslu.
Hún er prestur í kristilegu
félagi spíritista, Christian
Spiritualist Society, og má
gifta fólk og skíra börn. Hún
hefur réttindi til heilunar,
erindahalds og sýninga og er
með viðurkenningu sem miðill
hjá ensku miðlamiðstöðinni
(The Institute of Spiritualist
Medium).
Rita sagði að hún hefði
aflað sér þessara réttinda
vegna þess að hún tæki starf
sitt mjög alvarlega.
„Þessir hæfileikar aukast
með árunum. Guð er góður
og hlustar á bænir okkar.
Draumar gefa vísbendingar,
sýna vilja forsjónarinnar og
benda á ef um sambandsleysi
er að ræða. Ástvinir yfirgefa
okkur aldrei og Guð mun alltaf
láta erfiðleikum létta. Stund-
um er allt erfitt en allir geta
verið jákvæðir. Leitaðu á
hverjum degi að einhverju
jákvæðu í lífi þínu og þá
verður allt betra. Við verðum
að hafa tárin, tár geta verið
græðandi, þau lifa af og ham-
ingjan er líka að þjást.“
Rita býr sig undir að láta
teikna í gegnum sig. Hún ein-
beitir sér litla stund og teiknar
síðan mynd af konu sem fylgir
blaðamanni. Myndin sýnir fall-
ega eldri konu með skær
augu og uppsett hár. Rita
segir blaðamanni síðan frá
merkum dagsetningum í nán-
ustu framtíð og einnig frá
heilsufarslegu ástandi og
ýmsu persónulegu. Við tölum
um ástina og samskipti kynj-
anna. Rita var spurð um hvað
það væri sem henni þætti
vænlegt i fari manns í upphafi
kynna. Hún hugsaði sig um
dálitla stund og sagði svo: „Ef
hann getur látið þig hlæja.“
Þegar hér er komið sögu
mætir Binni Ijósmyndari
Vikunnar til leiks.
„Geturðu bjargað sálu
minni,“ segir hann kankvís og
horfir ákveðið á Ritu. Þau fara
út í garð og bjarga sál hvors
annars, í eiginlegri og óeigin-
legri merkingu. Hann myndaði
hana meðal blómanna og það
var mikið spjallað, mikið hleg-
ið. Þegar inn var komið fékk
hann einnig að njóta þessara
sérstæðu hæfileika og gaf
Rita sér góðan tíma fyrir
hann. Svona stundir eru
næstum ólýsanlegar en gera
starf blaðamannsins og Ijós-
myndarans óviðjafnanlegt.
Ritu er mjög umhugað um
þá sem hún hefur hjálpað.
Einn vina hennar á íslandi er
Jóhannes Hermannsson frá
Tálknafirði. Hann hefur málað
myndir þrátt fyrir alvarlegan
lömunarsjúkdóm og haldið
málverkasýningu á Tálkna-
firði. Hann missti mátt úr
hægri hendi og þjálfaði þá
vinstri höndina til að geta
haldið áfram að mála.
„Við eigum að vera góðir
vinir. Við verðum að finna hjá
sjálfum okkur hvað gott er að
gera en við eigum ekki að láta
nota okkur sem hækjur í
daglegu lífi. Við höfum okkar
veikleika og verðum að vinna
með þá og græða okkur sjálf.
í lífi mínu hef ég ferðast
mikið, unnið í Hollandi, Eng-
landi og Wales, einnig í
Ástraliu og Danmörku. Mest
vinn ég núna sem teiknimiðill
og við kennslu um andleg
fræði. Ég hlakka til að koma til
íslands í október og vinna
hér. Þá verður bankað á
himnahliðið og eins og alltaf
áður mun upp lokið verða í
einhverri mynd. Síðan höldum
við áfram að spyrja því það er
Iffsins gangur,“ segir Rita að
lokum og við kveðjum, þökkum
henni fyrir svörin og hlökkum til
að hitta hana síðar. □
21.TBL. 1992 VIKAN 29