Vikan - 15.10.1992, Blaðsíða 46

► íþróttin
krefst mik-
illar ein-
beitingar.
Hér er
Óskar rétt í
þann mund
aö hleypa
af.
Neöri mynd:
Betra verö-
ur þaö
varla. Leifur
Karlsson,
sigurvegar-
inn í Malmö,
setti hér
þrjár í níu
og Þröstur
kallaöi Ijós-
myndara á
vettvang til
þess aö
festa afrek-
iö á filmu.
LÝST
.. ER EFTIR
FOTLUÐUM
NUM!
CJ3
C3
Kvikmyndir lýsa gjarn-
an árdögum þess
sem nú er kölluð hin
vestræna menning. Þar tóru
fremstir í landnámi mennirnir
með galdrastafina. Frum-
byggjarnir, gjarnan kallaðir
rauðskinnar, störðu dolfallnir
hver á annan þar sem einn
féll í valinn eins og fyrir fjar-
stýringu. Það heyrðist búmm!
í galdrastafnum. Bogi og ör
máttu sín lítils gagnvart þessu
tækniundri.
Nú hefur hagur þessa
hljóðláta voþns heldur vænk-
ast og þegar horft er á örvarn-
ar kljúfa loftið í íþróttahúsi fatl-
aðra, alveg þangað til þær
smjúga þéttingsfast inn í skíf-
urnar, er ekki laust við að
glúrin saga skjóti upp kollin-
um. Hún er um tvo Hafnfirð-
inga sem voru á gæsaskyttiríi.
Ekki fór það betur en svo að
engin vildi gæsin þekkjast
skrítileg hljóðin sem þeir fé-
lagar gáfu frá sér og eftir
langa mæðu gáfust þeir upp.
Þeir héldu heimleiðis. Þá
komust þeir að því að til þess
að hver vegur að heiman sé
vegurinn heim verður maður
að vita hvar hann er. Þeir
► Sigurrós
Ósk Karls-
dóttir sækir
bogann sinn
í upphafi
æfingar.
Hún getur
nú stundaö
bogfimina,
þökk sé
nýju áhaldi
sem ætlaö
er þeim
sem ekki
geta notaö
nema aöra
höndina.
46 VIKAN 21.TBL. 1992