Vikan - 20.01.1995, Blaðsíða 21

með húsnæði og það gerði
allt mjög erfitt. En þó minnist
ég þessara ára með mikilli
ánægju. Ég hafði mjög gam-
an af að kenna. Ég kynnti
mér fóstrumenntun á Norð-
urlöndunum og þrátt fyrir að
við hefðum svipaðan starfs-
ramma og hin Norðurlöndin
hélt skólinn sínu íslenska
sjálfstæði og sérkennum."
í kennslunni lagði Valborg
áherslu á andlegan og lík-
amlegan þroska barnsins og
hvernig það vex og dafnar
eftir ákveðnum lögmálum.
„Ég lagði mikla áherslu á
ástúð og umhyggju. Einnig
lagði ég áherslu á að nauð-
synlegt væri að skilja hvert
einasta barn og að því væri
sinnt sem einstaklingsveru.
Ekki sem hópveru. En um
leið verða fóstrur að kunna
að vinna með og leiða allan
barnahópinn.“ Árið 1948 út-
skrifaðist fyrsti árgangurinn,
níu stúlkur. En á þessum ár-
um var námstíminn tvö ár.
GAFST EKKI UPP
Valborg gifti sig árið 1950.
Þegar hún átti von á sínu
fyrsta barni árið 1952 var
skólinn lagður niður í tvö ár
vegna fjárhagsvandræða.
Eftir að hún gekk í hjóna-
band var hún oft og tíðum
spurð að því hvort eiginmað-
urinn leyfði henni að vinna
úti. „Og „hann“ hefur örugg-
lega verið með stórum staf,“
segir hún og hlær. „Það var
ekki við hæfi í þá daga að
gift kona og móðir væri úti-
vinnandi. Þetta var auðvitað
oft erfitt. Skólinn var sífellt
að skipta um húsnæði þegar
aðsókn jókst. Við eignuð-
umst fimm börn og maðurinn
minn var kosinn háskólarekt-
or árið 1960. Og öll gesta-
móttaka fór fram hér á heim-
ilinu. Ég hafði því mikið að
gera og oft var ég komin að
því að hætta. Þegar til kast-
anna kom fannst mér ég
ekki geta yfirgefið skólann
fyrr en tekist hefði að gera
hann að ríkisskóla, skipa
honum viðeigandi og viður-
kennda stöðu innan skóla-
kerfisins og sjá honum fyrir
varanlegu skólahúsnæði.
Þetta tókst áður en ég
hætti.“
MENNTUN
NAUÐSYNLEG
„Það voru margar konur á
móti því, og eru enn, að börn
séu alin upp að hluta til á
leikskólum. Ég tala nú ekki
um að fóstrur þurfi menntun.
Það að stofna fóstruskóla
fannst mörgum vera algjör-
lega út í hött. Það var al-
gengt viðhorf að allir gætu
passað börn. Ég held að
sumum konum hafi fundist
vera vegið að móðurhlut-
verkinu með því að krefjast
fóstrumenntunar. Fólk áttar
sig ekki á því að það er allt
annað að ala upp sín eigin
börn á eigin heimili eða að
vera með tuttugu annarra
manna börn. Auk þess þarf
að skipuleggja það starf
þannig að það verði börnun-
um til gagns og gleði. Fóstr-
ur þurfa að kunna rétta
starfshætti. Og þær þurfa að
hafa skipulagshæfileika. Það
þarf að þekkja sálarlíf barn-
anna og þær þurfa að skilja
börnin. Auk þess er mikil
ábyrgð að vera með annarra
manna börn. Auðvitað gerir
menntunin ein engan að
hve samskipti hennar við
nemendurna voru alltaf
ánægjuleg. Hún er einnig
ánægð með þróun skólans.
„Hann varð ríkisskóli árið
1973 og komst þá á öruggan
fjárhagsgrundvöll. Inntök-
uskilyrði jukust smám sam-
an og eru nú „praktískt" talað
orðin stúdentspróf; en 70%
þeirra nemenda sem tekin
voru í skólann síðastliðið ár
Fóstru-
skólinn var
lengi undir
sama þaki
og lönó vió
Tjörnina.
Hér hafa
nemendur
viö skólann
veturinn
1965 til 66
stillt sér
upp til
myndatöku
þar nærri.
illil
Æ ■ ' t', fiiH
góðri fóstru. Það þarf meira
til. Fóstran þarf að vera
starfsfús og hafa góða lund.
En menntunin getur gert
hana miklu betri. Hún gefur
manni möguleika á að vinna
úr sjálfum sér auk þess sem
hún gefur manni nauðsyn-
lega þekkingu og færni."
ÁNÆGÐ MEÐ
ÆVISTARFIÐ
Þegar Valborg lítur yfir far-
inn veg minnist hún þess
höfðu stúdentspróf. Skólinn
fékk viðunandi skólahús við
Leirulæk til umráða árið
1979 og það húsnæði er
þrisvar sinnum stærra en
það sem flutt var úr.
í dag, árið 1995, er þetta
húsnæði orðið of lítið. Það er
annað mál. En á þeim tíma
sem við fluttum þangað voru
það góð og glæsileg húsa-
kynni. Ég gat því að lokum
látið af skólastjórn með góðri
samvisku." □
Þær sem hér
veita viötöku
prófskír-
teinum úr
hendi
Valborgar
hafa síöan
stundaó sitt
fag í liölega
tvo áratugi. í
dag bera þær
ekki lengur
starfsheitió
fóstrur
heldur leik-
skóla-
kennarar.
1. TBL. 1995 VIKAN 21
MENNTUN