Vikan - 20.01.1995, Qupperneq 41

um frjálsan vilja og verðum
þar af leiðandi annars vegar
að taka afleiðingum gjörða
okkar og hins vegar að átta
okkur á því að það breytist
ekkert í hugsun okkar ef við
viljum það ekki sjálf, alveg
sama hvort við erum hérna
megin grafar eða hinum
megin. Það segir sig því
sjálft að dóttir Sillu á margt
ólært og óuppgert og verður
náttúrlega sjálf að taka af-
leiðingum gjörða sinna þótt
vissulega eigi hún kost á
hjálp og kærleikslíkn í ríki
Drottins, ef hún vill.
SJÁLFSSVIPTINGIN ER
ÁKVÖRÐUN
GERANDANS
Auðvitað getur Silla ekki
sætt sig við hverníg fór. Það
er vissulega mannlegt. Það
er mjög skiljanlegt að hún sé
reið og sár þessum manni
sem hún álítur að hafi haft
gæfu dóttur sinnar í hendi
sér. Málið er bara það að við
getum ekki gert aðra ábyrga
fyrir því ef einhver okkur kær
velur sjálfssviptingu sem
jarðvistarlok. Hún er ákvörð-
un gerandans og þá er alveg
sama hvort aðrir hafa komið
illa fram við viðkomandi eða
ekki. Við höfum frjálsan vilja
og við hljótum að ákveða
það sjálf, ef við sjáum til-
gang með lífi okkar og tilveru
og veljum því í einhvers kon-
ar bráðræði sjálfssviptingu
sem lausn.
SEKUR UM SVIK OG
TILFINNINGALEGA
FATLAÐUR
Vissulega má segja sem
svo að þessi maður hefði
ekki átt að gylla neitt fyrir
dóttur Sillu og alls ekki að
telja henni trú um að hann
elskaði hana úr því að hann
gerði það ekki. Hann er
vissulega sekur um að hafa
svikið hana og dregið hana á
tálar en hann getur ekki talist
ábyrgur fyrir framkvæmd
hennar samt. Hún átti val og
hún valdi ( örvæntingu sinni
og skammsýni sjálfssvipt-
ingu sem lausn sinna mála.
Hann hvatti hana ekki til
þess eða óskaði henni
dauða. Hann sveik hana og
fyrir það framferði verður
hann að svara fyrr eða síðar.
FRH. Á BLS. 44
SALRÆN SJONARMIÐ