Vikan - 20.05.1995, Blaðsíða 50

AFBROT
egar kona snýr baki
við karlmanni eða
þegar karlmaður
heldur framhjá konu eru
tvenns konar viðbrögð
ásættanleg:
(1) Að finna til svolítillar
sjálfsvorkunnar, en óska
þeim alls hins besta. Að
vona að þau séu hamingju-
söm, búi saman um aldur
og ævi, eignist börn og
buru.
(2) Að læðast út í kirkju
og biðja þess að þau láti líf-
ið á hroðalegan og ónáttúru-
legan hátt og verði lengi að
því.
Mér verður aldrei stungið
inn vegna afbrýðisemi. Ég
geri mér grein fyrir því þegar
mín er ekki lengur þörf og
það myndi ekki hvarfla að
mér að elta einhverja konu
yfir götuna hvað þá lengra.
Ætli það sé ekki vegna þess
að ég er raunsær? Innst inni
veit ég að ég er einskis nýt-
ur og að þess vegna er ekk-
ert eðlilegra en að mín sé
ekki þörf. Allt snýst þetta um
smekk, skynsemi og stolt.
Þetta eru hinir bestu eigin-
leikar og maður má vera
þakklátur fyrir að hafa þá.
Hefði maður þá ekki gæti
það valdið ævilöngu hugar-
víli.
En sumir hafa sterkar
skoðanir á því hvað er rétt
eða rangt og þegar þeim er
misboðið, þeir móðgaðir eða
særðir, breytir afbrýðisemin
þeim í grenjandi Ijón og þeir
REFSA sökudólgnum. Af-
brýðisemin er ekki ný af nál-
inni. Hún er mikilfenglegasta
tilfinning okkar vegna þess
að ( skjóli hennar hafa fjöl-
mörg fólskuverk verið fram-
in. Afbrýðisemin er ólík ást-
inni að því leyti að hún
slokknar ekki.
TALDI ÞÁ GÖMLU Í
GÖNGUGRINDINNI
ÆTLA AÐ STINGA AF
- Hvað varstu eiginlega
að gera? sþurði Óskar Konrij
Bednarczuk, níræðan ná-
granna sinn, þegar hann
kom að gamla manninum á
miðju stofugólfinu heíma hjá
sér með blóðugan hníf í
hendi.
- Konan mín ætlaði að
Lögreglan og saksóknarinn í Los Angeles halda því fram aö O.J.
Simpson hafi veriö viti sínu fjær af bræöi þegar eiginkonan fór frá
honum og aö hann hafi stytt henni aldur.
stinga af með manninum
sem býr hinum megin göt-
unnar, svaraði Konrij.
- Hvar er hún núna?
- Þarna inni. Gamli mað-
urinn benti inn í baðherberg-
ið en þar lá Stephenig, eig-
inkona hans, alblóðug í bað-
kerinu. Hún var áttatíu og
eins árs gömul. Það leið yfir
Óskar þegar hann sá líkið.
Þegar lögregluþjónarnir
komu á vettvang sagði Kon-
rij við þá: - Ég skal vísa ykk-
ur á manninn sem hún ætl-
aði að stinga af með.
- En konan þín gat ekki
hreyft sig nema í göngu-
grind, sagði einn lögreglu-
mannanna.
- Hún ætlaði samt að
stinga af, svaraði sá gamli.
AFBRÝÐISEMI O.J.
SIMPSON
Ég hef verið blaðamaður í
New York borg í áratugi og
hef ekki tölu á greinunum
sem ég hef skrifað undir fyr-
irsögninni: MYRTI FYRR-
VERANDI EIGINKONU í
AFBRÝÐIKASTI. Eða: AF-
BRÝÐISAMUR VONBIÐILL
MYRÐIR. En ég hef aldrei
skrifað grein undir fyrirsögn-
inni: KARL BRYTJAR KONU
ÁSTÚÐLEGA í SPAÐ.
Shakespeare skrifaði um
afbrýðimorð og dauðdaga
ástarinnar vegna, ástríðu-
glæpi. Hann var uppi fyrir
fjögur hundruð árum og enn
hefur engum tekist að slá
sögurnar hans út. Annað-
hvort stelum við frá honum
eða étum upp eftir honum.
Og það leiðir hugann að
O. J. Simpson og morðunum
á fyrrverandi eiginkonu hans
Nicole og manni nokkrum að
nafni Ronald Goldman. Ekki
veit ég hvort Simson myrti
þau eða ekki og þú, lesandi
góður, veist það ekki heldur.
En lögreglan og saksóknar-
inn í Los Angeles halda því
fram að hann hafi verið viti
sínu fjær af bræði þegar eig-
inkonan fór frá honum og að
hann hafi stytt henni aldur.
Aldrei ætti að fremja morð.
En falli einhver fyrir hendi
morðingja á annað borð, þá
ætti það að vera vegna af-
brýðisemi. Afbrýðisemi ber
af öllum subbulegum afsök-
ununum sem morðingjar
finna sér til. Ég fyrirlít morð-
ingja sem myrða af lágkúru-
legum ástæðum, eins og t.d.
til að komast yfir tryggingar-
fé.
Afbrýðisemi fer ekki í
manngreinarálit. Hún gagn-
tekur jafnt ríka sem fátæka.
O.J. Simpson hefur spásser-
að í gegnum lífið á rauðu
teppi. Þegar hann var í
gagnfræðaskóla ( San
Fransisco kom sá frægi
íþróttamaður Willie Mays
heim til hans til að róa hann
niður þegar hann sleppti sér.
í menntaskóla var hann ekk-
ert annað en strákur sem gat
hlaupið með bolta í fanginu.
Að vísu hljóp hann hraðar en
nokkur annar í manna minn-
um, en samt var hann ekkert
annað og meira en strákling-
ur sem gat hlaupið hratt.
Það var farið með hann á
fínustu staðina í New York
borg og honum veitt æðstu
verðlaun íþróttamanna og í
fjármálahverfi borgarinnar
sátu vellauðugir viðskipta-
jöfrar, áhrifamenn í banda-
rísku efnahagslífi, og hlust-
uðu frá sér numdir á hvað
þessi fótfrái en treggáfaði
skólapiltur hafði að segja.
En hann var baðaður í
bandaríska sviðsljósinu og
þess vegna öðruvísi en ann-
að fólk. Simpson var fenginn
til að koma fram í sjónvarp-
inu og það skipti engu máli
þótt hann ætti bágt með að
koma frá sér óbjagaðri setn-
ingu.
Hann gat ekki leikið en
samt fékk hann hltverk í
kvikmyndum. Þá fór hann að
trúa því sjálfur að hann gæti
bæði talað og leikið. Hann
lenti í slagtogi með litlu, feit-
lögnu köllunum sem fram-
leiða íþróttaþætti fyrir sjón-
varp og þeir voru hreyknir af
því að ganga við hliðina á
honum og töluðu sífellt um
hvað hann hefði mikla orku,
hvað hann væri þróttmikill,
að allar konur féllu flatar fyrir
honum.
Og það var satt. Hann óð í
þeim upp fyrir axlir. Þær voru
bæði ungar og fagrar. Hann
fann þær með bakka í hönd-
unum um borð í flugvélum,
eða vísandi til sætis á veit-
ingahúsum. Að vísu var
hann ekki orðaður við þekkt-
ar konur. Hann umgekkst
ekki konur sem höfðu náð
langt á sínu sviði, voru auð-
ugar eða frægar. Ef hann
hitti saman konu sem mátti
sín einhvers og gengilbeinu,
þá fór hann heim með geng-
ilbeinunni.
En svo gerist það, að því
er virðist [ fyrsta sinni á æv-
50 VIKAN 5.TBL.1995