Vikan - 25.06.1998, Blaðsíða 7

sjálfa sig þegar enginn heyri.
Hún viðurkennir þó að hún
hafi áður fyrr gjarnan leikið
á píanóið á erfiðum stundum
eða þegar streitan var í há-
marki, en fæst ekki til að
taka lagið þennan morgun.
Enda hvorki erfiðir tímar né
streita núna í lífi Salome.
ÖRLAGARÍKUR DANS Á
UNGMENNAFÉLAGS-
MÓTI
Þegar Salome flutti í Mos-
fellssveitina var hún ekki
með öllu ókunnug henni.
Hún hafði verið sumarlangt
barnfóstra hjá hjónunum
Aðalheiði Þorkelsdóttur og
Guðmundi Ólafssyni bak-
arameistara sem þar áttu
sumarhús þegar hún var að
ljúka Kvennaskólanáminu:
„Ég passaði dóttur þeirra og
var selskapsdama fyrir Aðal-
heiði,“ segir hún. „Það var
besti húsmæðraskóli sem ég
hefði getað gengið í“. í
sveitinni var margt ungra
manna. Um sumarið var
haldið Ungmennafélagsmót í
Kjósinni og þangað hélt Sal-
ome ásamt vinkonu sinni.
Einn ungu mannanna úr
sveitinni, Jóel Jóelsson garð-
yrkjumaður, bauð henni upp
í dans „og við dönsum enn
saman, eftir 51 ár,“ segir hún
og brosir.
Strax eftir að þau gengu í
hjónaband fluttu ungu hjón-
in austur að Stóra-Fljóti í
Biskupstungum, þar sem
Jóel starfaði, en ári síðar lá
leiðin í Mosfellssveitina:
„Þegar ég kom hingað
fyrst, rúmlega tvítug Reykja-
víkurstúlka, hélt ég að það
tilheyrði að ganga í kvenfé-
lagið svo ég gekk strax í
það,“ segir hún. „Þetta þró-
aðist svo smátt og smátt, ég
fór að vinna á hreppsskrif-
stofunni þegar synirnir voru
innan við fermingu, endaði
svo í hreppsnefnd og þaðan
inni á Alþingi.“
Það var í desember 1979 og
þá var hún komin með
þokkalegt sjálfstraust eftir
að hafa verið 14 ár á vinnu-
„Égsegiþaðaf
einlœgni að ég erfeg-
in að vera hcett á
þingi. Ég hefmikla
samúð með þeim sem
þarna sitja daga og
nætur, örþreyttir... ‘
\______________________
markaði og í hreppsnefnd:
„Ég var því vön að starfa á
sveitastjórnarvettvangi, en
það var hins vegar algjör
frumskógur að
koma til starfa á
Alþingi. Nýir
þingmenn fengu
enga tilsögn en
núna fá nýir þing-
menn fræðslu-
fund með emb-
ættismönnum Al-
þingis og eru upp-
fræddir um
hvernig hlutirnir
ganga fyrir sig
þar. Auk þess er
gefinn út góður
leiðbeiningabæk-
lingur fyrir þá,
ekki veitir af.“
JÓM-
FRÚRÆÐA í UTANDAG-
SKRÁR UMRÆÐ U
Þótt sjálfstraustið hafi verið
ágætt segir Salome að hún
hafi fundið vanmátt sinn
þegar hún hóf störf á Al-
þingi. Jómfrúrræðan var eftir
- en varð kannski örlítið
öðruvísi en einhverjir höfðu
ráðgert:
„Ég kom inn á Alþingi á
erfiðum tíma, í desember
1979. Þá hafði þing verið rof-
ið og boðað til kosninga og
mynduð hafði verið bráða-
birgðastjórn. Sighvatur
Björgvinsson var fjármála-
ráðherra og Vilmundur
Gylfason menntamálaráð-
herra. Um áramótin var rætt
við fjármálaráðherrann um
skólamál og hann gaf út yfir-
lýsingar, sem ég var ekki sátt
við sem fyrrum sveitarstjórn-
armaður. Ég bað því um ut-
andagskrárumræðu um mál-
ið og mín jómfrúrræða var
því að tala við þessa tvo
herramenn! Löngu seinna
vorum við Vilmundur saman
á Kielar viku og rifjuðum
þetta upp. Þá sagði Vilmund-
ur við mig: „Blessuð vertu,
ég vissi ekkert um þessi mál
og sat kófsveittur alla nótt-
ina fyrir utandagskrárum-
ræðuna við að lesa mér til
um þau!“ Við hlógum mikið
að þessu...“
Þetta leiðir hugann að því
hvort það sé nokkuð að
marka skammarræðurnar
sem þingmenn flytja yfir
samstarfsmönnum sínum úr
ræðustól. Eru svo ekki allir
bestu vinir á eftir?
„Jú, jú, þeir fara svo beint á
kaffistofuna og spjalla um
heima og geima," segir Sal-
ome. „Ég hef að minnsta
kosti ekki kynnst öðru en að
alþingismenn séu góðir vinir,
þótt menn skammi hver ann-
an og næstum svívirði úr
pontunni!“
Sjálf heldur hún góðu sam-
bandi við fyrrum samstarfs-
menn sína úr þinginu: „Ekki
þingmenn, heldur starfsliðið,
sem ég átti nánasta samstarf-
ið við,“ segir hún. „A Al-
þingi starfar frábært fólk sem
reyndist mér vel.“
REYNSLU FÓLKS ER
HAFNAÐ
Hún segist auðvitað ekki
hafa verið sátt við að tapa í
prófkjöri Sjálfstæðisflokks-
ins fyrir kosningarnar '95:
„Ég var alls ekki tilbúin að
hætta. Ég var með fulla
starfsorku og í fullu fjöri
þegar að þessum tímamótum
kom. Mér fannst ég svo vel í
stakk búin til að takast á við
verkefnin sem tilheyra þing-
mennskunni og vildi vera eitt
kjörtímabil til viðbótar á
þingi. En það fór nú öðruvísi
en ætlað var. Ég gaf kost á
mér í prófkjöri og var hafnað
af því ég væri orðin svo göm-
ul...“
Hún var þá 67 ára og við
ræðum um að mörgum hafi
nú líka þótt súrt í broti eftir
prófkjör R-listans í vetur,
hversu margir þeirra eldri og
reynslumiklu, lutu í lægra
haldi fyrir ungu fólki. Er
æskudýrkun á íslandi?
„Við höfum skapað þetta
með lækkun kosningaaldurs-
ins,“ svarar hún fyrst, en
bætir við eftir stutta umhugs-
un: „Æskudýrkun út af fyrir
sig er ágæt, en það sem mér
finnst vera neikvætt er
hversu djúp gjá hefur verið
sköpuð milli æskunnar og
þeirra sem eldri eru og hafa
reynsluna. Ég tel að það sé
Salome hitti fólk frá G-líst-
anum fyrir utan Nóatún og var
boöið að taka meó sér Stranda-
víði med kveðju frá G-listanum.
Hún benti á að hún þyrfti flciri
en einn því lóðin væri svo stór:
„Þau gáfu mér tíu stykki! Nú er
ég að leita að góðum stað til að
gróðursetja víðinn. - Það er
gott fólk í öllum flokkum".
7