Vikan - 01.03.1999, Blaðsíða 58

Leikhússpjall Svölu Arnardóttur o g Ar thúr s Björgvins
Horft frá brúnni
nostursamlega unnin.
Horft
frá brúnni
eftir Arthur Miller
/ þýðing: Sigurður
Pálsson / leikstjórn:
Kristín Jóhannes-
dóttir / lýsing: Ög-
mundur Þ. Jóhann-
esson/ búningar:
Helga I. Stefáns-
dóttir /leikmynd:
Stígur Steinþórsson
/ aðalhlutverk:
Eggert Porleifsson,
Hanna María
Karlsdóttir, Marta
Nordal, Hjalti
Rögnvaldsson o.fl.
/ Borgarleikhúsiö
Pað eru mörg sígild verk á
fjölunum núna, sem er ágætt út
af fyrir sig. Hins vegar hlýtur
að skipta máli, hvernig þessi
verk eru sviðsett, þ.e.a.s hvern-
ig tekst að halda þeim ferskum,
svo að þau nái til okkar.
□ Það er mjög auðvelt að
klúðra uppsetningu á sígildum
leikritum, t.d. með því að gera
úr þeim „antík“ eða einhvers
konar minjagripasafn, nú eða
þá með því að búa til úr þeim
„mónúment" eða minnisvarða.
Pað er mikill vandi að sviðsetja
þau þannig að sá sígildi kjarni
sem í þeim er skili sér til okkar
á nógu áhrifamikinn hátt.
□ Pó að leikrit Arthurs Miller
Horft frá brúnni sé ekki neitt
fornaldarverk, þá er samt hægt
að flokka það sem „klassískt"
nútímaverk. Verkið gerist um
miðja öldina og lýsir heimi sem
er að nokkru leyti horfinn, eða
að minnsta kosti mikið breytt-
ur. Sígilda taugin í verkinu er
auðvitað ástarharmleikurinn og
miskunnarlaust eyðingarafl af-
brýðiseminnar.
C3 Uppsetningin á Horft frá
brúnni er ákaflega hefðbundin,
en sem slík er hún vel slípuð og
0 Já, sýningin er unnin af
vandvirkni og það er hugsað
fyrir hverju smáatriði. Eg hefði
þó viljað sjá leikstjórann taka
skýrari afstöðu gagnvart efninu,
móta það meira eftir eigin
höfði.
Q Já, ég er sammála því, ekki
síst vegna þess að Kristín Jó-
hannesdóttir hefur áður sýnt að
hún getur gert mjög frumlega
hluti. Einhverra hluta vegna
hefur hún samt valið að fara
vel troðna slóð í þessu verki.
□ Mér fannst flæðið í verkinu
mjög gott og þá er ég að meina
að takturinn og hrynjandin gefa
sýningunni fallegan hljóm.
□ Þetta á sinn þátt í því að
gera þessa sýningu að áhrifa-
mikilli hljómkviðu á köflum,
auk þess sem flytjendurnir slá
yfirleitt á rétta strengi. Eggert
Þorleifsson er þarna í essinu
sínu, enda beinlínis kjörinn til
að túlka grátbroslegar persónur
eins og Eddie, sem reynir allan
tímann á aumkunarverðan hátt
að fela þær tilfinningar sem
hann ber til frænku sinnar.
3 Já, Eggert er mikill burða-
rás í sýningunni. Hanna María
Karlsdóttir nær vel að túlka lít-
ilþæga og undirokaða eigin-
konu Eddies. Henni tekst jafn-
vel á köflum að fá mann til að
trúa því að hún sé ítölsk.
□ Ekki má gleyma sögumann-
inum, Alfieri, sem Hjalti Rögn-
valdsson leikur af sinni alkunnu
snilld. Marta Nordal er leik-
kona sem hefur verið að hasla
sér völl á íslensku leiksviði að
undanförnu. Mér finnst hún
komast vel frá hlutverki frænku
Eddies sem er örlagavaldur í
leikritinu. Hún hefur góða
framsögn og gerir sig vel á
sviði. Það eina er að hún má
kannski fínstilla sig ofurlítið
betur á köflum. En það kemur
eflaust sjálfkrafa með reynsl-
unni. Aðrir leikarar fannst mér
yfirleitt standa sig mjög þokka-
lega.
m Guðmundi Inga tókst að
mínum dómi vel að ná fram
ungæðislegri og loftkenndri
rómantík Rodolphos og Marco,
bróðir hans, óx að öryggi og
styrkleika í höndum Þórhalls
Gunnarssonar, þegar líða tók á
sýninguna. Ekki má heldur
gleyma frábærri frammistöðu
Ara Matthíassonar og Ellerts
Ingimundarsonar í litlum en
mikilvægum aukahlutverkum
sem Louis og Mike, tveir
kumpánar í innflytjendahverf-
inu. Túlkun þeirra er gott dæmi
um, hvernig fínpússuð smáat-
riði geta auðgað heildarmynd-
ina.
Q Leikmynd og búningar und-
irstrika þann hefðbundna tón
sem leikstjórinn hefur valið að
hafa í sýningunni. Búningar
Helgu Stefánsdóttur eiga sinn
þátt í að skapa skemmtilegt
sikileyskt andrúmsloft á svið-
inu.
58 Vikan