Vikan


Vikan - 29.06.1999, Side 13

Vikan - 29.06.1999, Side 13
Orftin hjón. Ánæj>0 oj; haiiiinj> jnsöm j>anj>a liníóhjónin ól ór kirkj- iinni cl'tir aó séra Birj>ir Snæhjörnsson lialói j>ef- ió þan sanian. hún vildi með stutt hárið á sér. Eftir blástur og rúlluísetningu, greiðslu og mikið hárlakk til að halda öllu fínu út daginn var slör- ið sett á höfuðið. Brúðurin var að fá á sig mynd og þannig keyrði hún aftur heim þar sem förðun og snyrting áttu að fara fram við dagsbirtu stofugluggans. Litirnir sem Guðrún vildi að yrðu notaðir við förðunina voru mildirog náttúrulegir. Þórunn Guðlaugsdóttir og Bryndís Vigg- ósdóttir sáu um að svo yrði og þær komu Guðrúnu fyrir á stól á miðju gólfinu og þar sat hún með- an þær snyrtu hana. Tíminn var að vísu einnig notaður til að hringja nokkur símtöl og athuga hvernig gengi að skreyta salinn, skipuleggja þjónustuna og ýmis- legt annað. Þegar leið á snyrting- una og brúðurin var orðin veru- lega sæt styttist í kjólinn með sín- um sjö pilsum, en hann beið enn- þá uppi í gamla herberginu henn- ar Guðrúnar. Það var ekki marengs-kjóll sem Guðrún féll fyrir á Brúðar- kjólaleigu Dóru í Reykjavík heldur kremaður kjóll með slóða. Kjóll sem klæddi hana vel að allra sögn, þröngur og perlusaumaður að ofan, hár í hálsinn og með víðu pilsi sem þýddi að smókíng- klæðnaður brúðgumans passaði aldeilis vel við. Brúðarvöndurinn var í sömu tónum. Ljósar risarósir úr Mosfellsbæ settar saman af Valgerði, móður Guðrúnar, eftir hugmyndum brúðarinnar. Gerðir voru tveir vendir, sinn hvor handa mæðgunum. Síðasti spölurinn í hjónaband Kjóllinn var hnepptur upp. Brúðurin hafði lokið undirbúningi sínum. Heildarmyndin glæsileg og Guðrún skartaði sinu fegursta. Brúðarvöndurinn var borinn við kjólinn og leiðbeiningar fengnar hvernig fallegast væri að halda á honum þannig að allt nyti sín sem allra best. Á meðan renndi bílstjórinn, Valli bróðir Guðrúnar, brúðarbílnum í hlaðið og slaufum prýddur Alfa Romeo beið brúðar- innar og föður hennar, tilbúinn að aka þeim til kirkju þar sem faðir- inn myndi leiða hana síðasta spölinn í hjónabandið. Inn langt kirkjugólfið gengu þau feðginin með augu allra á sér. Sér í lagi þó augu Ágústs, sem ekki hafði séð unnustu sína í einn sólarhring, ekki litið brúðar- kjólinn augum og hvað þá séð hana svona fallega brúður. Draumur Guðrúnar varð þarna að veruleika. Hún hafði alltaf hlakk- að til þess að ganga inn gólf Ak- ureyrarkirkju með föður sinn sér við hlið, - - ætlað sér að ganga þessa löngu leið hægt og rólega. Séra Birgir Snæbjörnsson gaf Ef'tir forrétt og aftalrétt var komið aö kaffi og kökmti. Brúöhjónin skera hrúöartertuna og Ásgerður Jana fylgist spennt ineð ásamt Valgeröi inóður Guörúnar og Ásgeröi og Guömuncli foreldrum Ágústar. brúðhjónin saman. Athöfnin var þeirra. Guðrún og Ágúst urðu hjón. Ásgerður Jana, dóttir þeirra, afhenti foreldrum sínum giftingar- hringana og heitið var innsiglað. Gangan út kirkjugólfið var jafn skemmtileg fyrir Guðrúnu og gangan inn. Nú var hún orðin eig- inkona með eiginmanninn sér við hlið. Gestirnir allir samglöddust. Heillaóskum og hrísgrjónum rigndi yfir þau, enda hafði stytt upp. Brúðartertan og snuddan í munninum Nýbökuð hjónin settust inn í brúðarbílinn og vildu láta mynda sig fyrstu mínútur hjónabandsins í Lystigarðinum á Akureyri. Þegar síðustu myndinni var smellt af féllu regndropar, rétt í þann mund er brúðhjónin komust aftur inn í bílinn og komu við hjá Júlíusi, afa Guðrúnar, sem langaði til að sjá sonardóttur sína og maka hennar á brúðkaupsdegi þeirra. Þegar afi hafði verið kvaddur keyrði bíl- stjórinn Guðrúnu og Ágúst í hlý- legt Safnaðarheimili Akureyrar- kirkju, gestum öllum til ánægju sem biðu þeirra með húrrahróp á vör. Kerti í gylltum eplum nutu sín vel á björtu, íslensku sumar- kvöldi. Brúðhjónin við háborðið, með foreldra sína sér við hlið, meðtóku falleg orð og söng og nutu með gestum sínum matar og skemmtiatriða. Sláttur í glös fékk þau upp á stól til að kyssast. Brúðartertan var skorin með Ás- gerði Jönu á handleggnum og snuddan fylgdi með enda liðið á kvöldið. Brúðguminn kvaddi sér að lokum hljóðs með brúðina sér við hlið. Tók síðan í hönd hennar og leiddi hana niður kirkjutröpp- urnar út í sumar og sól. Bjartan tíma.

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.