Vikan - 16.11.1999, Síða 64

r
m
h

i
sagði hann. Ég ætla mér að
taka boðinu fyrir hönd
Deborah og segja hertoga-
ynjunni að hún mæti á
brautarstöðina á morgun. Ef
hún kemur trúlofuð til baka
færð þú nýja gæðinga; ef
ekki, þá neyðist ég til þess
að selja þá sem við eigum!
Hann fór fram og greifynj-
an leit spennt á dóttur sína.
Við skulum koma upp og
ákveða hvaða kjóla þú tekur
með þér til Skotlands. Það
er örugglega kaldara þar.
Markgreifinn af Der-
roncorde settist við morgun-
verðarborðið klæddur reið-
fötunum. Þegar hann var í
Lundúnum reið hann alltaf
út fyrir morgunverðinn.
Ein ungu stúlknanna sem
sátu við borðið reis þegar á
fætur. Það var ekkert þjón-
ustufólk til þess að þjóna við
morgunverðarborðið. En
þar sem markgreifinn
elskaði glæsileika voru tveir
þjónar til taks við aðrar mál-
tíðir dagsins.
Má bjóða þér egg, Lionel
frændi, spurði Yseulta. Eða
langar þig ef til vill frekar í
fisk?
Hún talaði blíðlega og ró-
lega en það skein kvíði úr
augum hennar eins og alltaf
þegar hún talaði við frænda
sinn.
Gefðu mér fisk, svaraði
markgreifinn kuldalega.
Hann settist við borðið og
kona hans hellti kaffi í bolla
handa honum.
Hér er bréf til þín, Lionel,
sagði greifynjan. Það kom
fyrir fimmtán mínútum síð-
an. Mér skilst að sendiboð-
inn bíði eftir svari.
Frá hverjum er það?
spurði markgreifinn.
Auðvitað opnaði ég ekki
bréfið, svaraði kona hans,
en Johnson heldur að sendi-
boðinn sé í þjónustu Strath-
vegons.
Strathvegon, sagði mark-
greifinn undrandi. Hvað
skyldi sá ungi spjátrungur
vilja mér?
Talaðu ekki svona, Lionel,
sagði kona hans. Það er ekki
honum að kenna að hestur-
inn hans kom á undan þín-
um í mark í Newmarket í
síðustu viku. Þú hefðir getað
sagt þér það sjálfur og satt
að segja fannst mér knapi
hertogans bera af.
Þar er ég ekki sammála,
sagði markgreifinn reiði-
lega. Ég hefði ekki látið Red
Rufus keppa ef ég hefði vit-
að að Strathvegon ætlaði sér
að láta Crusader taka þátt í
hlaupinu! Hann tilkynnti
það ekki fyrr en á síðustu
stundu og það finnst mér
ómaklegt. Ég hef hugsað
mér að leggja fram kvörtun
til stjórnar reiðklúbbsins.
Við höfum rætt þetta
áður, Lionel, og ég trúi því
ekki að hertoginn hafði gert
þetta viljandi.
Ef það er þín skoðun þá
erum við einfaldlega á önd-
verðum meiði! sagði mark-
greifinn ergilegur. Hann
hugsaði með sér að þetta
hefði ekki verið í fyrsta sinn
sem hertoginn sló honum
ref fyrir rass þegar hann var
viss um að bera sigur úr být-
um. Hann átti bágt með að
sætta sig við það að gæðing-
ur úr hesthúsum Strath-
vegon væri betri en hans
eiginn.
Yseulta frænka hans setti
disk fyrir framan hann.
Hann lét reiði sína bitna á
henni.

c^j/uft/na/v/á/nÁ'Aeúf
fyrir konur á öllum aldri
Viltu læra aðfarða þigfyrír aldamót?
Nú er tækifærið.
Erum með námskeið um allt land.
w
%
3 klst. námskeið
Takmarkaður fjöldi sæta
Skráning er hafin!
897-8978
m.

699-5159

Þetta er allt of mikið! Ég
kæri mig ekki um að mér sé
skammtað eins og hundi!
Yseulta flýtti sér að taka
diskinn. Fyrirgefðu, Lionel
frændi. Síðast sagðir þú að
ég gæfi þér allt of lítið.
Vertu ekki óforskömmuð,
unga kona! sagði hann reið-
ur. Fjarlægðu a.m.k. helm-
inginn af þessu!
Yseulta gerði eins og
henni var sagt og frændi
hennar horfði reiðilega á
hana. Hún var lágvaxin og
þokkafull og satt að segja
var það alveg óskiljanlegt
hvað frændi hennar gat ver-
ið vondur við hana. Hann
horfði á hana með fyrirlitn-
ingu þegar hún kom aftur
með diskinn. Þegar hún sett-
ist niður sagði hann: Þú
þarft að skrifa nokkur bréf
fyrir mig strax og ég er bú-
inn að borða. Reyndu að
gera það betur en í gær.
Yseulta svaraði ekki en
leit niður. Hún fann að hún
var búin að missa matarlyst-
ina; frændi hennar hafði séð
til þess. Hún neyddi sig til
þess að kyngja matnum.
Morgunmaturinn var eina
máltíðin sem hún borðaði
með fjölskyldunni. A hverj-
um morgni kveið hún að
hitta frænda sinn sem und-
antekningarlaust fann að
einhverju í fari hennar. Nú
voru þau í London og oftast
voru gestir í hádegis- og
kvöldverð þannig að hún sá
ekki mikið til frænda síns
seinni hluta dagsins. Morg-
unmaturinn, hugsaði hún
með sjálfri sér, er eins og
hreinsunareldur. Þótt hún
reyndi að taka sig saman í
andlitinu skalf hún á bein-
unum í hvert sinn sem hún
settist við borðið.
J