Vikan - 07.12.1999, Síða 8

gefið út. Það þarf varla að
nefna það að platan seldist nán-
ast ekkert og útvarpsstöðvarnar
voru lítt hrifnar. Þegar sagan
endurtók sig svo með smáskífu
núrner tvö þá fengum við nóg
og löbbuðum út. Þetta urðu
endalok Exodus, Munchie fór
sína leið og við Malcolm okkar.
Við skulum qera þig
fræga en vio fáum alla
penmgana
Við vorum búin að fá okkar
skammt af hljómsveitum og
ákváðum að stefna að sóló-
ferli þrátt fyrir það að ég væri
ekki 18 ára lengur en það er
einkennandi fyrir tónlistar-
heiminn að því eldri sem maður
verður því minni líkur eru á að
maður „meiki" það. Eg hóf að
undirbúa sólóplötu á vegum Q
Zone. I tónlistarbransanum hér
úti eru svakalega miklir pening-
ar í húfi við hvern samning og
því taka samningsgerðir oft
ntarga mánuði. Til þess að nýta
tímann sem best fór David
Howells frarn á það við okkur
að skrifa undir bráðabirgða-
samning þar til raunverulegi
samningurinn væri tilbúinn.
Bráðabirgðasamningurinn kvað
í raun á um að ég mundi, „í
góðri trú" eins og sagt er, skrifa
undir raunverulega samninginn
þegar þar að kæmi. Þarna var
ég beitt gríðarlegum þrýstingi
því í þessurn bráðabirgðasamn-
ingi voru nokkur ákvæði sem
voru gjörsamlega út í hött. Lög-
fræðingurinn minn ráðlagði
mér að skrifa ekki undir þenn-
an samning og hann hafði í
raun orð á því að á öllunt sínum
ferli hefði hann aldrei séð ann-
an eins bullsamning. Þar stóð
m.a. að Steve Mac, sem átti að
útsetja lögin á plötunni, myndi
fá 50% af öllum söluhagnaðin-
uni ásamt 4% aukalega fyrir að
útsetja tónlistina.
Þrátt fyrir viðvaranirnar
ákvað ég að skrifa undir, svo
mikið þráði ég þessa fyrstu
plötu mína. Eg gerði ntér vonir
um að ég gæti rætt þetta betur
við David þegar þar að kæmi.
Hann væri jú mannlegur og það
hlyti að vera hægt að fá hann til
þess að sjá fáránleikann í þessu.
Þar skjátlaðist mér illilega. Þeg-
ar platan var um það bil að
verða tilbúin kom hann loksins
með alvöru samninginn og þá
fengurn við eitt mesta sjokkið á
ferli okkar. Lögfræðingurinn
minn og lögfræðingur Q Zones
hófu viðræðuferil, sem ætlaði
aldrei að taka enda og á rneðan
kom fyrsta smáskífan með lag-
inu Real Good Time út. sem
eins og flestir vita lenti beint í 7.
sæti á breska vinsældalistanum.
Einnig kom út önnur smáskífa
með laginu Girls Night Out,
sem lenti í 20. sæti. Nú nálgað-
ist útgáfudagur breiðskífunnar
og enn höfðu lögfræðingarnir
ekki komist að niðurstöðu.
Þetta endaði með því að ég rifti
samningnum við Q Zone.
Líf mitt og allt sem ég
stend fyrir var lagt í
rúst
Ég veit í raun ekki alveg
hvað gerðist annað en það að
þegar David áttaði sig á því að
ég mundi aldrei skrifa undir
þennan samning hans þá ákvað
hann að eyðileggja eins ntikið
fyrir mér og hann gæti. Hann sá
lil þess að breiðskífan mín var
ekki gefin út en hann var of
seinn á sér til þess að koma í
veg fyrir það að lögin tvö sem
höfðu komið út seldust samtals
í yfir 1,5 milljónum eintaka og
hann náði ekki heldur að koma
í veg fyrir að breiðskífan kæmi
út í Asíu og seldist nokkuð vel
þar.
Hann tók líf mitt og það sem
ég hafði unnið svo hörðum
höndum að og henti því í rusla-
tunnuna. Ef ég reyni samninga
við aðra sendir hann viðkom-
andi bréf um að ég sé samnings-
bundin hjá honurn. Við slfk bréf
eru allar líkur á því að plötufyr-
irtæki hætti við, þar sem að slíkt
bendir til vesens og hugsanlegr-
ar málshöfðunar, sem þeir vilja
helst vera án. Hann er þegar
búinn að eyðileggja fyrir mér
tvo samninga í Ameríku.
Lagðlst I þunglyndi og
gafst næstum pví upp
Mér leið eins og að ég væri
fædd með einhverja óheilla-
kráku mér við hlið, sex mánuð-
um áður leit allt svo vel út.
framtíðin lofaði góðu og svo,
eins og hendi væri veifað, sner-
ist þetta allt við. Mér hefur
aldrei liðið eins illa og á þessu
ári sem er að líða, þetta er búin
að vera algjör martröð. í fyrsta
skipti á ævi rninni íhugaði ég al-
varlega að gefast bara upp og
hætta þessu. Ég lagðist í þung-
lyndi og hætti að hlusta á tón-
list. hætti að semja tónlist og
rnissti allan áhuga á henni. Flest
annað fólk hefði verið búið að
gefast upp fyrir löngu síðan svo
kannski ætti ég bara að gera
það líka.
Ég var búin að gefa tónlist-
inni allt mitt líf. ég lifði fyrir
hana og ég elskaði hana. Við
Malcolm fórnuðum jafnvel
barneignum fyrir tónlistina en í
mörg ár hefur okkur langað til
þess að eignast erfingja. Það er
að vísu ekki of seint ennþá, svo
hver veit. í 15 ár hef ég barist
eins og skepna fyrir þessum
draumi mínum. Hvað get ég
meira gert? Ef ég hefði eytt
jafnmörgum árum í að læra
læknisfræði væri ég í dag sér-
fræðingur á mörgurn sviðum.
Þegar ég hætti að semja tón-
list í byrjun þessa árs ákvað ég
að þreifa fyrir mér á öðru sviði
sem einnig hefur blundað í mér
í mörg ár, nefnilega að skrifa
bækur. Við það fann ég líf-
sneistann aftur og sá neisti hélt
í mér lífinu í gegnum þessa
hörmungar. Ég dreif mig aftur í
skóla til þess að læra ritun og
sæki ég enn í dag þann skóla.
Þar hef ég lært rnikið og uni ég
mér afar vel við þetta nýja
áhugamál mitt. Hægt og rólega
komst ég yfir vonbrigðin og
særindin og ég áttaði mig í raun
og veru á því að lífið heldur
áfram. Það lærdómsríkasta af
þessu öllu er þó það að í fyrsta
sinn á ævi minni áttaði ég mig á
því að ég get verið hamningju-
söm og Iifað góðu lífi þó svo að
draumur minn unt heimsfrægð
verði ekki að veruleika. Það
skal þó tekið fram að ég er ekki
búin að gefast upp.
Ég er íslendinqur og
ég mun berjasi!
Ég er aftur farin að semja og
flytja tónlist og nýverið lauk ég
við að gera næstu breiðskífu
mína. Það eru samningsviðræð-
ur í gangi við nokkur stór fyrir-
tæki í Ameríku en ég veit það
líka að ef David Howells kemst
að því þá gæti það allt saman
farið í vaskinn. Það er pottþétt
mál að ég mun gefa út aðra
plötu, það er bara ekki alveg á
hreinu hvenær og hvar. Ég hef
kannski tapað orrustunni en ég
hef ekki tapað stríðinu, ég er ís-
lendingur og ég mun berjast
fram í rauðan dauðann líkt og
forfeður okkar gerðu. Ég mun
ekki láta mann eins og David
Howells eyðileggja meira af lífi
mínu og ef hann heldur að hann
geti gert það þá hef ég aðeins
eitt að segja: „Veistu ekki að ég
er íslendingur?"
8 Vikan