Vikan - 02.05.2000, Blaðsíða 31

IIM DRAUMAPRINSMN
dauðlegar verur. Allar konur
dreymir um að upplifa þannig
ást og við eigum það svo
sannarlega skilið að karl-
menn stjani við okkur eins og
við værum prinsessur, það er
að segja ef við á annað borð
kærum okkur um það. Við
verðum aðeins að gæta þess
að missa ekki sjónar á raun-
veruleikanum. „Lífið er
aldrei eins og í ævintýrun-
um,“ segir dr. Cole. „Eg þori
að veðja að Öskubuska varð
að stjórna heimilishaldinu í
höllinni og gefa kokkinum
fyrirmæli um hversu lengi
hann ætti að steikja kjötið
ofan í prinsinn.“
Ástin grípur ekki eingöngu
unglingana. Hún getur orðið
á vegi okkar, hvar sem er og
hvenær sem er. Kona sem ég
þekki skildi við manninn sinn
eftir margra ára ömurlegt
hjónaband. Hún sór þess dýr-
an eið að hér eftir ætlaði hún
að lifa lífinu ein á báti, á eig-
in forsendum. Stuttu eftir
skilnaðinn var hún á ferðalagi
erlendis þar sem hún hitti for-
ríkan ekkjumann. Þau gengu
í hjónaband eftir stutt kynni
og verja nú tíma sínum á
ferðalögum um heiminn. Við
kunningjakonur hennar þjá-
umst af afbrýðisemi og finnst
líf hennar nákvæmlega eins
og við höfum lesið um í bók-
unum.
Að faiia eða falla ekki fyr-
ir honum
Flestir sérfræðingar sem
fást við að lappa upp á léleg
hjónabönd eru sammála um
að ekki sé skynsamlegt að
rugla saman reytum sínum
eftir stutt kynni. Þannig
hjónabönd endi oftar en ekki
með skilnaði. Dr. Maryon
Tysoe, höfundur bókarinnar
The Good Relation Guide,
segir frá könnun sem sýndi að
meirihluti fráskilinna hafi
þekkst að meðaltali í tvo og
hálfan mánuð áður en þau
gengu í hjónaband. Þeir sem
enn voru giftir höfðu þekkst
í að minnsta kosti þrjátíu og
sex mánuði.
Auðvitað eru til dæmi um
fólk sem gengur upp að alt-
arinu eftir nokkurra klukku-
stunda kynni og er enn gift
mörgum áratugum seinna.
En það er líklega ekkert ann-
að en hundaheppni!
En það er engin ástæða til
þess að enda þessar vanga-
veltur á neikvæðum nótum.
Við skulum hugga okkur við
söguna af Klöru sem giftist
Stefáni eftir að hafa þekkt
hann í þrjá mánuði. „Við
kynntumst í maí og giftum
okkur í september," segir
hún. „í raun og veru hafði ég
alltaf verið ákveðin í því að
giftast aldrei. En ég var orð-
in tuttugu og sjö ára og hafði
verið í tveimur föstum sam-
böndum svo ég vissi nokkurn
vegin út í hvað ég var að fara.
Mér hafði aldrei liðið svona
vel með nokkrum manni.
Fyrsta hjúskaparárið var
erfitt. Stefán var mjög af-
brýðisamur, hann hafði aldrei
búið með konu áður og átti
erfitt með að aðlagast þessum
nýja lífsstíl. En ég sé ekki eft-
ir að hafa gifst honum. Ég
myndi giftast honum aftur á
morgun!"
Súsanna er tæplega fimmtug
og er búin að vera gift í tutt-
ugu og fimm yndisleg ár. „Við
hittumst 15. október 1971 og
giftum okkur 24. febrúar
1972.“ Hvernig vissi hún að
hjónabandið myndi endast?
„Það veit maður aldrei fyrir-
fram,“ svarar hún að bragði.
„Ég var einfaldlega yfir mig
ástfangin og vissi að ég þyrfti
ekki lengri umhugsunartíma.
Vissulega spilaði líkamlegt að-
dráttarafl á milli okkar stórt
hlutverk en aðalmálið var að
ég vissi að hann var góður
maður. Við segjum stundum
að þetta hafi verið það óskyn-
samlegasta sem við höfum
nokkurn tíma gert, en jafn-
framt það skynsamlegasta.“
Vikan 31