Menntamál - 01.06.1943, Blaðsíða 25

MENNTAMÁL
15
Knrt Zier:
Um liti
Litblýantar og lituð vaxkrit er almennt notað við teikni-
kennslu í barnaskólum hér á landi. Þessir litir hafa þann
kost, að auðvelt er að fara með þá; jafnvel yngstu börn-
unum tekst furðu vel að beita þeim. En þeir hafa líka
marga galla, m. a. þann, að litavalið, sem börnin hafa til
umráða, verður mjög fáskrúðugt og takmarkað, því að
þau geta ekki blandað úr þeim þau litbrigði eða lit-tóna,
sem þau helst kynnu að kjósa. í litum þessum er einnig
mikið af verðlitlu tengiefni, (gibs, krít, vax), sem gerir þá
daufa. Gefa þeir þvx aldrei hreina, sterka og skæra liti.
Vegna þess, að ekki er hægt að blanda þá, hvern við ann-
an, vei’ða börnin alltaf að nota sömu litbrigðin, hvert sem
verkefnið er, sem þau vilja teikna og túlka. Það er því
augljóst, að þessi ágalli og einhæfni litanna er beinlínis
skaðleg fyrir þroska barnanna, bæði fyrir þekkingu þeirra
og skilning á litum, en þó einkum fyrir þróun tjáningar-
hæfileikans. Börnin læra því ekki svo vel sem skyldi að
að nota liti sem tjáningar- eða frásagnartæki.
Stundum eru börn látin nota litpappír í stað litblýanta.
Er þá pappírinn rifinn eða klipptur í sundur og pjötlunum
raðað saman í mynd og límdar niður. Þetta hefir sína kosti,
en þó svipaða annmarka og litblýantarnir.
Þó er hægt að finna ýms þau viðfangsefni, sem leysa
má með þessum tækjum, sem nú hafa verið nefnd, en út í
það skal ekki farið nánar.
Vatnslitir.
Vegna ókosta þurru litanna, hafa menn því leitast
við að finna aðra liti, sem fullnægi betur þeim kröfum, sem
gera ber til skólalita. Upp af þeirri leit er sprottin notkun
vatnslitanna.