Menntamál - 01.04.1945, Blaðsíða 16

94
MENNTAMÁL
Fór hún oftar utan til þess að afla sér frekari þekkingar.
Guðrún var björt yfirlitum og fríð sýnum. Bauð hún
góðan þokka og var kvenleg í allri framkomu.
Eitt ár var Guðrún kennari norður í Þingeyjarsýslu,
en að Barnaskóla Reykjavíkur réðst hún 1901. Kenndi
hún þar til ársins 1935, en þá lét hún af skólastarfi.
Heima hjá sér kenndi hún eitthvað, allt fram á yfirstand-
andi ár.
Guðrún kenndi í skólanum allar greinir yngri börnum,
en kristin fræði og landafræði í ýmsum deildum skólans,
hærri og lægri. Lét henni kennslustarfið mætavel. Rækti
hún það með frábærri alúð.
Guðrún var óvenjulega vinsæl, og bar margt til þess,
en sérstaklega lífsgleðin, blíðlyndið og nærgætnin. Fá-
gætir eðliskostir hennar öfluðu henni almennra vinsælda.
Góðleiki Guðrúnar var svo áhrifaríkur, að jafnvel pöru-
piltar gættu háttvísi í návist hennar, innan og utan
kennslustunda.
Kennsluörðugleikana sigraði Guðrún með ástríki og um-
burðarlyndi.
Guðrún tók þátt í félagslífi kennara og var ævinlega
fús til að leggja góðu málefni lið. — Bókavörður lesbóka-
safns skólans var hún um skeið.
Svo var Guðrún heilsugóð, að varla kom fyrir, að hún
væri fjarverandi kennslustund alla sína löngu skólatíð.
Hún var ströng við sjálfa sig og gleymdi hvorki ábyrgð
né skyldu.
Nú er þessi góða og hreinhjartaða kona horfin sjónum
vorum. Og er gleðiefni öllum vinum hennar, hve minn-
ingarnar um hana eru ljúfar og skuggalausar.
Guðrún Daníelsdóttir var kona vel kristin og guðelsk-
andi. Kom það ljóslega fram í öllu dagfari hennar. Hún
lifði í sambandi við alveruna, allífið, hinn eina sanna
Guð. Þess vegna lifði hún ánægð, áhyggjulítil og óttalaus.
Daglega talaði hún við Drottin sinn um það, sem henni lá