Menntamál - 01.05.1946, Blaðsíða 26

96
MENNTAMÁL
gáfu um mánaðarstyrki, svo að þeir geti fylgzt með, hvern-
ig fénu er varið.“
Að tillögu Vilhjálms Finsens var bréfspjald lagt í hvern
matarpakka, er til Noregs var sendur, svo að „börnin, er
bögglana hlytu, fengju tækifæri til að þakka fyrir sig.“
Hefur framkvæmdastjórnin fengið fjölda þakkarbréfa frá
norskum börnum, um 3 000 að tölu. „Bréfum þessum
skiptum vér í hlutfalli við fjölda skólabarna í hverjum
skóla, er sent hefur gjafir til Barnahjálparinnar, og ósk-
um að skólastjórar og kennarar útbýti þeim meðal skóla-
barna sinna.“
Menntamálum hafa verið send tvö af þessum bréfum.
Annað er frá 11 ára telpu, Evu Maren Eide, Barkestad,
Vesterálen. Hún segir: „Það var sönn gleðistund fyrir
okkur skólabörnin, þegar skólapökkunum var útbýtt. Við
erum svo glöð yfir, að stríðið skuli vera búið og við fáum
aftur að búa í frjálsu landi. . . . Mamma og pabbi senda
hjartans þakkir fyrir allt gott, sem var í bögglinum, eink-
um fyrir kaffið, sem þeim fannst hreint indælt.“
Hitt bréfið er frá pilti, sem ekki segist vera meðal
minnstu skólabarnanna í sinni sveit, enda er hann tvítug-
ur að aldri og nemandi í gagnfræðaskóla. Hann er fátækra
manna og bæði af þeim sökum og vegna styrjaldarinnar
fór hann ekki í gagnfræðaskólann fyrr en haustið 1944,
en var áður í framhaldsskóla og lærði þar eitthvað í
íslenzku. Hann langar til að komast í bréfasamband við
íslending, „stóran eða lítinn, pilt eða stúlku. Helzt vildi
ég fá bréf á íslenzku. Ef það væri fært, vildi ég biðja um
að komast í samband við íslenzkt skólafólk, sem les
ensku . . . Guð geymi gömlu Isafold.“
Ef einhverjir af lesendum Menntamála skyldu vilja
verða við tilmælum þessa unga Norðmanns, er hér nafn
hans og heimilisfang: Per Antonsen, Furöysæter, Harstad,
Norge.