Menntamál - 01.05.1946, Side 30

100
MENNTAMÁL
son. Fjölritað. 13 bls. Kver þetta er ætlað nemendum Kennaraskól-
ans, en fleiri gætu liaft gagn af því. ÞaS gerir grein fyrir ýmsum
kennsluleiðum eða kennsluformum og sýnir, á hve margvíslegan hátt
er liægt að leggja kennsluefnið fyrir nemcndurna. Er kennsla urn
kisu tekin sem dæmi og miðað við börn í fyrstu bekkjunum.
ÚR BRÉFUM
Braglýti og guðsótti.
Hinn aldni heiðursmaður og fræðaþulur, Björn Bjarnarson frá
Grafarholti, heíur sent Menntamálum langt bréf, þar sem hann gerir
að umtalseíni ýmis braglýti á vísum í stafrófskveri, sem hann hefur
verið að fara með að undanförnu. Færir hann til dæmi mjög ýtar-
lega. Ekki er kostur að birta bréf þetta allt hér í tímaritinu, enda
eru aðrar bækur yfirleitt notaðar við lestrarkennslu barna nú, og
um sumar aðfinnslur höfundar má deila. En hér konia nokkrar glel's-
ur úr bréfinu:
„Ljóður sá er á flestum ljóðum, sem hér eru ort, að ekki er hirt
um hreinan braghátt, rétt ljóðform, og eru það stórlýti á ljóðum.
því að binding ljóðmálsins, formið og hreinleiki jiess, er eitt þýð-
ingarmesta atriði í ljóðagerð. F11 í því efni á sér stað hin megnasta
vanhirða, og apar þar liver eftir öðrum. Stórgölluð ljóð, 'rammbjöguð
og háttvillt, eru í hávegum höfð og börnum kennd. Lærðir menn
yrkja háttbjagað, og alþýðan eltir þá. Hjálpast þannig flest að til
Jress að slæva ög svæfa sntekk og tilíinningu fólksins fyrir hreinu
og fögru ljóðmáli."
,,I Ijóði er barninu kennt: „Ungum er jrað allra bezt að óttast
guð . . .“. Síðan í sama ljóði er barninu boðið: „Umfram allt þú
ætíð skalt elska guð . . .“. Ungum sem gömlum mun torvelt reynast
að elska jrað, sem óttast er, þótt boðið sé. Mundi ekki tími til kom-
inn að losa nútíma-bókmenntir við gu&hrœðsluna og guðsóttann?"
Ritstjóri Menntarnála
vildi gjarnan fá sem mest af bréfum með athugasemdum við efni
tímaritsins og sitthvað, sem lesendunum dettur í hug við lestur þeirra.