Menntamál - 01.03.1947, Blaðsíða 41

MENNTAMÁL
35
Bréf til Menntamála
(Fráfarandi ritstjóri minntist á bréf frá „gömlum vini“ í síðasta
hefti tímaritsins og kvaðst hafa viljað liirta t'ir því „lengri eða
skemmri" kafla, en bréfið barst of seint til þess. Birtist það hér í heild.)
Fjórða hefti „Menntamdla" barst mér í hendur nú urn áramótin.
Hinn ötuli ritstjóri þeirra hefur ákveðið hvatt kennara til þess að
muna tímarit sitt, senda }>vi greinar um áhugamál sín viðvíkjandi
kennslustarfinu, einnig atliugasemdir og tillögur urn tímaritið sjálft.
Þetta er sjálfsögð og sanngjörn ósk frá ritstjórans hálfu og ber vott
um alvöru hans og einlægan hug í garð tímaritsins.
Ég tók því rögg á mig í byrjun hins nýja árs og blaðaði í gegnum
árgang „Menntamála" 1945 og það, sem út er komið af árgangi síðast
liðins árs.
Kemur þá í ljós, að enga grein er þar að finna um uppeldisfræðileg
efni eftir okkar lærðu uppeldisfræðinga, ekki lieldur þýddar greinar
eftir erlenda uppeldisfrömuði. Tel ég það mikinn ókost, ekki sízt
þegar þess er gætt, að „Menntamál" er eitt aðaltímaritið í landinu
og hið elzta, sem helgar sig fyrst og fremst uppeldismálum.
Enda þótt uppeldisfræðingar okkar flytji af og til erindi opinber-
lega, þá eru það allt of fáir, sem á þá hlýða — af ýmsum ástæðum.
Erindi og greinar um uppeldisfræðileg efni eru líka þess eðlis, að
þeirra verður ekki full not, nenta að geta lesið þær oftar en einu sinni.
Að vísu hafa verið gefnar út fræðibækur um uppeldismál, en þær
eru í eigu tiltölulega fárra einstaklinga og kannske sízt þeirra, sem
helzt þurfa þeirra nteð. Hins vegar ælti að vera hægt að gera límarit
eins og Menntamál að almennings eign, víðlesnu — helzt á hverju
heintili í landinu. Ef þjóðinni er alvara með að bæta uppeldi þegna
sinna og tryggja á þann hátt framtíð sína, þá verður að ná til fjöldans
í þeim efnum.
Kennarar og nýtt skólakerfi nær ekki tilgangi sínum, ef umliverfið
er ekki ræktað jafnhliða. Heimilin og leiðandi félagssamtök eru sá
máttur, sem einnig þarf að vera að verki og bera merkið í rétta átt.
Þá sakna ég einnig erlendra frétta um skólamál.
Erfitt mun hafa verið að afla slíkra frétta á stríðstímanum, en nú
ætti að fara að rakna úr í því efni.
Miklu rúmi í „Menntamálum" er varið fyrir minningar- og afmælis-
greinar. Er það gott út af lyrir sig, en ekki mega slíkar greinar setja
aðalsvipinn á ritið. Að athuguðu máli munu margir lesendur „Mennta-