Menntamál - 01.03.1947, Qupperneq 42

36
MENNTAMÁL
mála“ ekkert vilja missa af því, sem ritið birtir. Margar greinar eru
þar líka góðar um almenn skólamál, en liið uppeldisfræðilega efni
vantar.
Sannast mun það vera, að ritið er of lítið til þess að flytja fjöl-
þættar greinar stéttarlegs eðlis og um almenn skólastörf. Eins og
tímaritið er nú, gerir það sæmileg skil hinu síðar nefnda, en hin
uppeldisfræðilega hlið verður útundan.
Hvaða ráð eru þá til úrbóta?
Annað tveggja verður að stækka ritið eða að þau verða að vera tvö.
Annað, sem fjallar eingöngu um stéttarmálefni og almenn skólamál.
Hitt um uppeldisfræði — fræðirit.
Ef sá kostur yrði tekinn, að stækka ritið, væri hugsanleg sú leið,
að eitt eða tvö liefti á ári yrðu sérstaklega helguð uppeldisfræðilegum
greinum og þá unnið að Jjví, að Jíau kæmust í hendur almennings
við vægu verði. Yrðu Jrau hefti þá sjálfstæður liður í tímaritinu.
Hin leiðin er sú, að tímaritið Menntamál sinni eingöngu hinni
uppeldisfræðilegu hlið og gefið verði út annað rit, sem fjallar um
stéttarmál, flytur fréttir af skólastarfi, minningargreinar og greinar
tækifærilegs efnis. Hvor leiðin, sem valin yrði, gæti orðið til mikilla
bóta. Sjálfsagt virðist vera, ef slíkar breytingar yrðu, að fræðslumála-
stjórnin styrkti tímaritið Menntamál verulega.
Samvinna foreldra og kennara byggist fyrst og fremst á þekkingu
almennings á uppeldismálum, þá Jjekkingu á tímarit eins og Mennta-
mál að veita eftir beztu getu.
I hugleiðingum Jjessum hef ég viðurkennt, að margt er gott um
ritið, en hins vegar reynt að benda á Jrað, sem ég tel að betur megi
fara.
Ég vil taka þáð skýrt fram, að ritstjórar „Menntamála” bæði nú og
áður hafa unnið gott verk og stundum lítið þakkað.
I>að er hlutverk stéttasamtaka okkar að búa þannig að „Mennta-
málum" og veita þeim það brautargengi, að Jrau megi verða öruggur
málsvari og sterkur aflgjafi í Jjágu þeirra hugsjóna, sem við störfum
fyrir.
Eskf. 2. janúar 1947.
Skúli Þorsteinsson.