Menntamál - 01.04.1957, Qupperneq 23

MENNTAMÁL
9
daga og jafnvel vikur vegna veikinda. Þegar það kemur
aftur í skólann, getur það verið þróttlítið og miður sín,
þó að því sé batnað að kalla. Samt er því þegar í stað ætl-
að að fylgjast með öðrum börnum í námi. Enginn spyr,
hvernig barnið geti bætt upp það, sem það missti úr námi
vegna veikindanna. Því er leyft að bæta því á sig ein-
hvernveginn eða þá að sleppa því. Við vitum þó, að barn
getur misst af að læra mikilvæg undirstöðuatriði við
2—4 vikna fjarveru úr skóla. En fræðslukerfi skólanna
gerir ekki ráð fyrir neinum afbrigðum. Áreynslan verð-
ur barninu ofraun, nema það sé afburða vel gefið og njóti
beztu umhyggju og aðstoðar af hálfu foreldranna. Hin
tregari sjá ekkert ráð til að bæta upp missinn, en hann
torveldar skilning þeirra á áframhaldandi námi. Vand-
ræði margs barns í skóla eiga rætur að rekja til veikinda-
fjarveru.
Þá eru nokkur börn haldin ágöllum, sem leyna á sér við
yfirborðslega athugun, en valda þó miklum örðugleikum
í námi. Ég á við sjón- og heyrnargalla, taugaveiklun, orð-
blindu o. fl. Það er ekki fátítt, að sjóngallar hái lestrar-
námi barna. Fyrir gallaðri sjón verða stafa- og orðmyndir
óskýrar, svo að barnið ruglar þeim, en áreynslan við lest-
urinn veldur því óþægindum, svo sem móðu og þreytu í
augum, höfuðverk og jafnvel svima. Við þeim reynir
barnið að hlífa sér með því að lesa eins sjaldan og því er
unnt. Mörg börn dragast með þennan galla árum saman
og fá þá hjálp eina, að þeim er brugðið um heimsku og
leti. Til mín hafa komið til rannsóknar vegna lestrarörð-
ugleika börn á 10. og 11. ári, sem ekkert var að, nema ein-
ber sjóngalli. Eftir rannsókn augnlæknis fengu þau gler-
augu, sem þau hefðu þurft að hafa, um leið og þau byrj-
uðu námið. Ekki sleppa börnin alltaf ósködduð frá slíkri
vangæzlu. Sjóngallar, sem ekki er gert að í tíma, geta bæði
valdið sálrænni truflun og líkamlegri veiklun, auk þess
sem sjónin sjálf getur spillzt, af því að gölluðum augum