Menntamál - 01.04.1957, Qupperneq 49

menntamál
35
anna voru sum nýleg eða ný, með vestrænu sniði, en miklu
víðar gat að líta hina eldri gerð húsa, bambus- eða leir-
kofa með stráþaki. Hús, sem standa lágt, eru oft reist á
stólpum, oft svo háum, að meira en manngengt er undir
gólf. Mun það gert til að varna því, að vatn flæði inn í
þau um regntímann. Við og við lá vegurinn um skóga,
ýmist stórvaxna skóga, þar sem margs konar dýrmætur
harðviður dafnar, eða þétta flækju vafningsviðar og kjarr-
gróðurs, sem engum manni er fært um. Nokkru fyrir há-
degi var ekið fram hjá akri, þar sem dálítill hópur manna
var að planta út rísgrjónum. Bifreiðarnar voru stöðvaðar,
og menn stigu út til að geta virt þessi vinnubrögð fyrir
sér. Sáð er til rísgrjónanna í stíur, plönturnar látnar vaxa
þar, unz þær eru 10—15 sentímetra háar. Síðan eru þær
gróðursettar í akurinn og taka þar út fullan þroska. Rís-
grjónaakur sá, sem þarna gat að líta, var hulinn grunnu
vatni eins og allir aðrir rísgrjónaakrar, sem ég sá. Stóð
því fólkið í vatni og leðju upp í mjóalegg við vinnu sína.
En fólkið hefur sjálfsagt ekki þurft að óttast ofkælingu
eða kvef, því að vatnið var ylvolgt.
Eftir þetta var haldið áfram langa hríð, unz staðnæmzt
var í bænum Bayambang nokkru eftir hádegi. Þar hafði
kennarafélag Pangasínan-héraðs fyrirbúið gestunum hin-
ar ágætustu og virðulegustu móttökur. Skrauthlið hafði
verið reist yfir veginn heim að skólahúsi því, sem móttök-
urnar fóru fram í. Múgur og margmenni hafði safnazt
saman við húsið, þar á meðal mikill fjöldi skólabarna. Við
framhlið hússins höfðu verið sett upp borð, hlaðin mat-
föngum, ávaxtasafa, kaffi, tei og öðru góðgæti. En inni
í kennslustofunum hafði verið efnt til sýningar á handa-
"vinnu, smíðisgripum og námsúrlausnum nemenda. Margt
gat þar að líta, sem mér þótti bera vitni um haga hönd og
fíka listhneigð. En því miður hafði ég of lítinn tíma til
að virða þessa hluti svo fyrir mér sem vert var. — En
mesta aðdáun mína — og furðu — vakti framkoma og fas