Menntamál - 01.04.1970, Blaðsíða 30

borg. Það kom okknr á óvart, hve erfitt reyndist
að fá fólk til starfa við deildirnar. Við leituðum
lengi eftir fóstru til utanfararinnar, en árangurs-
laust. Og að lokum varð það að ráði, að Unnur
Ágústsdóttir, íþróttakennari, tók starfið að sér.
Eítir heimkomuna náðum við loks í fóstru henni
til aðstoðar, og undirbjuggu þær kennsluna,
keyptu kennslugögn og J>ess háttar. Aðalvanda-
málið í sambandi við undirbúninginn var kostn-
aðarhliðin, en það leystist Jjannig, að sveitar-
sjóður tók á sig allan kostnað að undanskildum
launum kennaranna, sem foreldrarnir hafa greitt.
— Hefur ríkissjóður ekki tekið þátt í kostnað-
inum?
— Nei, ríkið hefur ekki lagt neitt fjármagn
til. Það konr að vísu til mála, að þessi starfsemi,
sem að vissu leyti er í tilraunaformi, yrði styrkt
af Skólarannsóknum, en sakir fjárskorts hefur
ekki komið lil Jress enn.
— Hversu há hafa skólagjöldin verið?
— Þau hafa alla tíð verið talsvert lægri en í
einkaskólunum, eru núna 450 krónur fyrir barn
á mánuði.
— Hvernig hafa nú undirtektir foreldranna
verið við Jjessu tilboði skólans?
— Aldeilis ágætar, J)átttakan hefur verið mjög
góð, eða um og yfir 90%.
— Hvernig hefur foreldrunum líkað J)etta ný-
stárlega kennsluform?
— Ég held mér sé óhætt að segja, að foreldr-
unum hafi líkað Jjetta vel, en auðvitað tók Jiað
nokkurn tíma að átta sig á Jrví, að í forskóla er
ekki nauðsynlegt að stunda lestrarkennslu. Við
byrjum annars vetrarstarfið með Jíví að iiafa fund
með foreldrum barnanna, J>ar sem Jíeim er gerð
grein fyrir tilgangi deildanna og hvernig störfum
verður háttað.
— Hvaða áhrif hefur þessi starfsemi forskóla-
deildanna á byrjunarkennsluna í skyldunáms-
skólanum?
— Ég Jjori að fullyrða, að byrjunarkennslan
verður mun auðveldari, kannski fvrst og fremst
vegna þess, að börnin eru orðin skólavön. Það
þarf engum tíma að verja til að skólahæfa Jjau,
aga Jjau og venja. En hvort Jjetta beinlínis flýtir
fyrir lestrarnáminu, Jrori ég ekki að segja um að
svo stöddu. Til J>ess er reynslan ekki orðin nægj-
anleg. En varnaðargildið liggur liins vegar í aug-
um uppi. Eitt vildi ég nefna enn, en það er, að
J>etta auðveldar eðlilega niðurröðun í bekki, J>ar
sem ekki er farið eftir lestrarkunnáttu.
— Elvað viltu segja um framtíðina?
— Að fenginni }>essari reynslu er J>að skoðun
mín, að forskóladeildir þurfi að verða liður í
skyldunámsskólanum, sem sé að færa J>urfi
skólaskylduna niðtir í sex ár. Ég tel heppilegt, að
í Jxessum deildum vinni smábarnakennari eða
fóstra ásamt aðstoðarmanneskju, en J>að krefst
J>ess, að Fóstruskólinn og Kennaraskólinn undir-
búi starfskraftana sérstaklega með J>etta viðfangs-
efni í huga. Þá J>arf ekki hvað sízt að gera ráð fyr-
ir heppilegu húsnæði fyrir forskóladeiklirnar í
skólunum. Það er fráleitt að hafa ]>essar deildir í
venjulegri kennslustofu. Stofan, sem við notum,
er 75 m2 og J>ar við bætist 15 m2 hliðarherbergi.
Sannleikurinn er sá, að miðað við teikningar af
slíku húsnæði, sem ég Ixefi aflað mér erlendis
frá, er ]>etta húnæði okkar sízt of stórt. Nú, auk
}>ess þurfa þessar stofur að vera sérstaklega inn-
rétlaðar, J>ær er raunverulega ekki hægt að nota
til annarrar kennslu.
MENNTAMÁL
68