Vorið - 01.03.1946, Side 18

VO Rl£»
HERSILÍA SVEINSDÓTTIR frá Mælifellsá:
Draumur Haralds
Haraldur litli var orðinn níu ára
og farinn að ganga í skóla. Hann
var duglegur drengur, en mikill
fyrir sér.
Eina nýársnótt dreymdi hann
undarlegan draum. Hann þóttist
vera staddur í ákaflega stórri og
skrautlegri höll.
Þar kom hann í sal einn svo stór-
an, að aldrei áður hafði hann séð
neinn þvílíkan. Meðfram báðurn
hliðum endilöngum voru skápar
fullir af bókum. — Gaman væri nú
að vita, hvað stendur í öllum þess-
um bókum, hugsaði Haraldur.
Rétt í því stóð hjá honum ljóm-
andi engill, bjartur og fagur, með
glitrandi silfurvængi.
„Hver ert þú?“ spurði Haraldur.
,,Ég er verndarengillinn þinn,“
svaraði engillinn. ,,Ég fylgi þér alla
daga og sé allt, sem þú gerir. Þegar
þú ert góður drengur, þá er ég al-
veg hjá þér, þó að þú sjáir mig
ekki. Og ég hvísla góðum og falleg-
um hugsunum í eyru þín og styrki
þig þannig til þess að verða góður.
En þegar þú gerir það, sem þú veizt
að er ljótt, þá hörfa ég frá þér, en sé
samt allt, sem þú gerir. Og þá er ég
oft svo innilega hryggur og kenni í
brjósti um þig. Ég sé líka, livað þú
hugsar. Ég veit, hvað þú varst að
hugsa áðan, þegar ég kom, og ég
skal segja þér, hvernig bækur þetta
eru. Þú átt hér bók og ég skal sýna
þér hana.“ Og engillinn tók eina
bók úr skápnum og sýndi Haraldi.
Jú, það stóð heima, þarna var
nafnið lians á henni.
,,I þessari bók eru 365 blöð,“
sagði engillinn. „Guð gaf þér hana
fyrir ári síðan, og í henni stendur
allt, sem þú hefur gert yfir árið. Þú
hugsar ekki mikið um það, að í
hvert sinn, senr þú ert slæmur
drengur, kemur svartur blettur á
fallegu bókina, sem Guð gaf þér.
Öll börn eiga svona bók hjá Guði
og setja svartan blett á hana í hvert
sinn, sem þau gera eitthvað Ijótt, ef
þau ekki sjá innilega eftir því og
reyna til þess að bæta úr því. En
þegar þau eru væn og dugleg, fá
þau skínandi stjörnu í bókina sína.“
Og engiliinn fór að fletta bók-
inni blað fyrir blað. Og tárin komu
fram í augun á Haraldi litla, þegar
hann sá stóru ,svörtu klessurnar á
hvítu, fallegu blöðunum.
„Þessi klessa kom,“ sagði engill-
inn, „þegar þú nenntir ekki að
sækja mjólkina fyrir mömmu þína,
og hún mátti fara sjálf frá litlu syst-