Vorið - 01.03.1946, Qupperneq 28

VORIÐ
JENS K. ANDERSEN:
Rrossgátan
Karl gaut augunum upp að
kennarapúltinu, {rar sem nýi kenn-
arinn, herra Olsen, var að segja frá
Getum við ekki öll reynt að læra
eitthvað heima þangað til næst,
til þess að kenna svo aftur hvert
öðru næsta „skóladag"?
13INNA (hrilin): Ju-ú! Það skulum
við reyna!
TÓTI: Já, við skulum öll vera dug-
leg við að læra allt, sem við erum
viss urn að getur orðið okkur til
gagns og göfgunar.
Suður-Ameríku. Hann var að út-
skýra lexxu fyrir næstu kennslu-
stund í landafræði og var sýnilega
með allan hugann við umræðuefn-
ið. Karli fannst þetta hentugt tæki-
færi. Hann náði í laumi blýanti og
krossgátu upp úr töskunni sinni og
lét það á landkortabókina fyrir
framan sig. Nú skyldi hann linna
þetta dæmalausa orð, sem hann
vantaði ennþá í verðlaunaþrautina.
Þetta var síðasti dagur, senr ráðn-
ingum yrði veitt móttaka, svo að
þetta þoldi enga bið, ef hann átti
að gera sér von um verðlaun. En
|xað var einmitt kosturinn við þessa
verðlaunaþraut, að allir, sem senda
rétta ráðningu, fengu einhver vei'ð-
laun.
Svona tækifæri vildi Karl ekki
láta ganga sér úr greipum. Þrautin
var nefnilega rnjög erfið, en Kai'l
hafði ráðið liana, en vantaði aðeins
eitt orð: 38 lóðrétt — vatnsfall —
7 bókstafir. Þessu ætlaði hann að
Ijúka í kénnslustundinni, meðan
nýi kennarinn hélt fyrirlestur uffl
Suður-Ameríku. Annars gekk orð-
rómur um það, að Olsen kennari
væri rnjög strangur, en hvað uffl
það — nú var hann svo niðursokk-