Vorið - 01.03.1948, Blaðsíða 13

VO RIÐ
9
EIRÍKUR SIGURÐSSON:
KÁRI og GRÉTA
Síðastliðið sumar ferðaðist ég um
Norðurlöndin. Þar sá ég margt, sem
lesendur „Vorsins" hefðu eflaust
viljað sjá með mér. En af öllu var
veðráttanognáttúran þó það dásam-
legasta. Stöðugir hitar og blíðviðri,
dásamlega fagurt blómaskrúð í öll-
um skemmtigörðum, og stór og tign-
arlegur trjágróður, sem ekki þekk-
ist hér heima.
Að þessu sinni ætla ég að segja
ykkur, lesendur góðir, frá tveimur
börnum, sem ég kynntist ofurlítið
á ferðalaginu, dönskum dreng og
norskri stúlku.
Kári.
Eg dvaldi í sumar 4 daga í
Galten á Jótlandi lijá dönskum vini
mínum og skólabróður. Við höfð-
um verið saman á skóla fyrir 21 ári
síðan, og rifjuðum nú upp gamlar
minningar. Ég átti þarna yndislega
daga. Galten er smábær skammt frá
Árósum. Einn daginn fór ég upp á
Himinfjallið. Það er nú raunar ekk-
ert fjall, heldur aðeins dálítill ás
skógi vaxinn og fagur samkomu-
staður, því að þaðan sér yfir liin
fögru Silkiborgarvötn.
Hjónin í Galten, þau Jóhannes og
Hagný, eiga tvö börn, F.llen Karen
þriggja ára og Kára níu ára. Kári
var ekki heima, þegar ég kom fyrst,
en hann kom áður en ég fór þaðan.
Og nú ætla ég að segja ykkur svolít-
ið frá þessum dreng og áhugamál-
um Iians.
Strax þegar hann kom heim,
sýndi hann mér safnið sitt. En hann
á dálítið náttúrugripasafn, sem
hann hefur komið sér upp sjálfur. I
safninu eru alls konar steinar alla-
vega litir. En það merkilegasta í
safninu eru steinaldarvopn, bæði
axir, hnífar, spjótsoddar og örvar-
oddar. Alltaf finnst dálítið af þess-
urn steinaldarmunum í jörðu í Dan-
mörku, eftir þá menn, sem þá
bjuggu þar. Hér á íslandi finnast
aftur engir steinaldarmunir, því að
þá var landið ófundið og hér engin
byggð. Auk steinasafnsins á Kári
mikið af skeljum og alls konar kuð-
ungum (bobbum), sem hann hefur
safnað út við ströndina, þar sem
foreldrar lians hafa dvalið með
börnin í sumarbústað. — Hugsið
ykkur nú, hvað er gaman að því, að
skoða náttúruna á þennan hátt. —
Pabbi Kára hefur sagt mér, að hann
finndi oft ýmislegt markvert í
jörðu, þar sem aðrir finna ekkert,
því að hann er alltaf að leita. í safn-