Vorið - 01.03.1959, Qupperneq 38

34
V O R I Ð
ana. Gætuð þið ekki komið með
þá inn svolitla stund?“
„Auðvitað,“ sagði Britta. Og e£t-
ir andartak voru allir hvolparnir
komnir inn í herbergið ásamt móð-
ur sinni. Og eftir nokkra stund var
litla stúlkan orðin bezti vinur
þeirra allra.
„Stúlkan heitir Jóhanna,“ sagði
gamla konan. „Hún og móðir henn-
ar hafa búið hérna hjá mér síðan
faðir hennar dó fyrir tveimur ár-
um.“
„Mamma fer nú bráðum að
koma,“ sagði Jóhanna. „Hún vinn-
ur í búð hérna skammt frá.“
„Það hlýtur að vera ákaflega ein-
manalegt fyrir þig hérna,“ sagði
Britta, og fann til innilegrar sam-
úðar með þessari litlu stúlku, sem
bundin var við hjólastólinn alla
daga, og hafði ekki aðra
við að tala en gömlu
konuna.
„Við komum til þín
með hundana líka á
morgun,“ sagði hún um
leið og hún fór. „Við
förum hvort sem er
hérna fram hjá á hverj-
um degi.“
Þegar þær voru aftur
á leið heim til Barnys
með hundana, töluðu
þær allar í einu, og þeg-
ar þær höfðu gengið
leiðina á enda, var búið
að gera alveg nýja áætl-
un, sem átti að koma í staðinn fyr-
ir rannsókn á tunglinu.
„Það hefur sjálfsagt komið eitt-
hvað skemmtilegt fyrir ykkur,“
sagði frú Barny, þegar hún sá telp-
urnar, og svo sögðu þær henni alla
söguna, og Britta lauk máli sínu á
jtessa leið:
„Ef hún hefði bara einn af þess-
um nýtízku hjólastólum úr léttum
málmi, gæti hún farið um húsið, og
við gætum tekið hana með okkur í
smáferðir. Hún sagði að móðir
sín væri að reyna að spara saman
peninga fyrir slíkan stól, en það
myndi taka mjög iangan tíma.
Frú Barny lét í 1 jós samúð sína
með litlu stúlkunni, en Britta hélt
áfram:
„Og nú erum við búnir að
ákveða að nota peningana okkar,