Vorið - 01.09.1966, Blaðsíða 42

PÉTUR LITLI OG PLÓMURNAR
EFTIR LEO TOLSTOJ
Dag nokkurn kom mamma heim með
plómur í bréfpoka handa börnunum.
Þetta voru tíu stórar og þroskaðar
plómur.
Pétur litla langaði til að fá eina strax,
því að honum þóttu plómur svo góðar,
en mamma sagði, að hann yrði að híða
með þær þar til eftir miðdegisverð.inn.
Svo tók mamma plómurnar upp úr
pokanum og þvoði þær. Svo lét hún þær
í skál og setti skálina á borðið í stof-
unni. Fór síðan fram í eldhús að sjóða
matinn.
Pétur litli varð eftir inni í stofunni.
Hann gat ekki annað en horft stöðugt
á plómurnar. Þær voru stórar og girni-
legar. Hann gekk í kringum borðið og
skoðaði þær frá öllum hliðum, en hann
hreyfði þær ekki.
Hvað skyldu þær vera margar, hugs-
aði hann, og klifraði upp á stól íil að
telja þær.
Ein, tvær, þrjár, fjórar, fimm, sex,
sjö, átta, níu, tíu!
Þær voru þá tíu. En hvað var þetta?
Það var svartur hlettur á einni á annarri
hliðinni.
Hann tók hana og reyndi að nudda
blettinn af henni. En það heppnað.ist
ekki. Svo reyndi hann að sleikja blett-
inn af. Það gekk ekki heldur. Að lokum
reyndi hann að bíta hann af. Það heppn-
aðist. Þá var enginn svartur blettur
framar. En Pétur tók aftur annan bita,
og áður en hann hafði hugsað sig uin,
var plóman búin. Aðeins steinninn vaf
eftir. Hann kastaði honum út um glugg'
ann. Svo fór hann hljóðlega út úr stof'
unni.
Þegar mamma kom inn til að leggj3
á borðið, taldi hún plómurnar. Hún sa
fljótt að eina vantaði.
Skömmu síðar kom pabbi heim,
mamma kallaði á börnin. Pétur koif
síðastur inn. Hann leit til mömmu, eH
hann sagði ekkert og hún sagði heldur
ekkert.
Þegar þau höfðu borðað, lét mamtn3
skálina með plómunum á borð.ið. Sv°
sagði hún:
„Eg keypti tíu plómur, tvær handa
hverjum. En nú eru þær aðeins níu. Hef'
ur nokkurt ykkar tekið eina þeirra?“
Pabbi neitaði, hin börnin tvö neituðo
og Pétur neitaði.
„Jæja,“ sagði mamma. „Mér þyki1'
leitt, ef eitthvert ykkar hefur tekið
plómu í Ieyfisleysi. En verst er, að ef
menn gleypa plómustein, geta menn or'ð-
ið veikir.“
„Það gerði ég ekki,“ sagði Pétuf-
„Eg kastaði honum út um gluggann-
Þá hlógu þau öll, en Pétur fór ^
gráta og sagði frá öllu saman.
E. Sig. þýddb
136 VORIÐ