Vorið - 01.02.1974, Blaðsíða 6

— Hún var þarna fyrir neðan,
svaraði Bragi.
— Við skulum koma þangað,
sagði Fríða.
Svo leiddust þau ósköp hljóð-
lega niður hvamminn undir holt-
inu. Kannski voru þau svolítið
smeyk. Þau leituðu þar í grasinu,
en sáu ekkert óvenjulegt. Loks
kipptist Fríða við og sagði:
— Sjáðu Bragi! Hér er hola!
Þetta var rétt. Þarna var lítil
músarhola, sem lá inn undir barð-
ið. Svolítil mold var við inngang-
inn.
Þau skoðuðu holuna vandlega,
en sáu ósköp stutt inn í hana. Þau
sáu þar enga mús.
— Við skulum bíða í grasinu
uppi á holtinu, sagði Fríða.
— Við sjáumst þar ekki. Gras-
ið er svo hátt.
Það gerðu þau. Langan tíma
lágu þau þarna grafkyrr og hvísl-
uðust aðeins á. Þetta var svo
spennandi. Skyldi músin koma?
Þegar þau höfðu legið þarna
talsvert lengi, sáu þau allt í einu
einhverja hreyfingu á grasinu i
hvamminum. Þarna var lítil haga-
mús eitthvað að snuðra. En hvað
hún var falleg. Hún trítlaði á milli
VORIÖ