Vorið - 01.02.1974, Síða 30

Þar kom um síðir, að Tommi
sá, að liann hlyti að teljast öllu
ærulaus og liin mesta raggeit ef
hann léti ekki liendur skipta og
sýndi að ögrun lians væri meira
en orðin tóm. Hann óð að and-
stæðingi sinum af hinu mesta
offorsi og í næstu andrá kútvelt-
ust strákarnir um völlinn í þvkku
rykkófi.
Er Tommi liafði nú lúskrað
svo á aðkomudrengnum, að fínu
fötin hans voru með öllu óþekkj-
anleg aftur, liorfði hann sigri-
hrósandi á eftir honum og lét
sér í léttu rúmi liggja, er sá hinn
sami liótaði að hefna, „þótt síð-
ar yrði“. En sigurinn var eklti
allur unninn enn. Nú átti hanu
eftir að mæta Polli frænku...
Leið ekki á löngu, áður on
föt þeirra voru komin í tætlur.
Tommi lét i léttu rúmi liggja
með fötin sín, en var um leið til
mikillar gleði, að teprubúnaður
]>essa mömmustráks myndi nú
ónothæfur til messusóknar á
sunnudögum. Lok orrustunnar
urðu þau, að Tommi taldi sig
geta horfst i augu félaga sinna.
Ilann vonaðist til að geta skot-
ið sér fram hjá árvökulum aug-
um fræukunnar moð því að laurn-
ast inn um glugga — en gckk þá
beint i gildruna. Frænka sat þar
fyrir lionum og þurfti ekki nema
rétt að líta á útganginn á lion-
um til þess að henni yrðu allar
aðstæður ljósar.
Ilann sat klofvega á aðkomu-
drengnum og lumbraði á honum,
um ieið og liann öskraði: —'
Gefstu uppí Drongurinn svar-
aði engu. Hann grenjaði bara af
reiði og snevpu í senn og Tommr
lumbraði þá enn betur á lionum,
uns andstæðingurinn fékk liiksta,
gaf upp vörnina og stundi af
veikum mætti — Ég gefst upp-
Tommi, sagði hún. Nú hefnr
þú aftur lont í áflogum og nú
vorð ég að refsa þér fyrir það-
Á morgun er laugardagur og mcð
réttu ættir þú þá að eiga frí fr,‘
öllum störfum. En nú skalt þu
mála grindverkið umhverfi^
garðinn. Ó, nei — liér gag>ul
engin undanbrögð — til refsing'
ar fyrir óþekktina skalt þú vinna.