Bjarmi - 01.07.1981, Page 14

æru kristniboðsvinir.
Það er undarlegt að hugsa um
það að f jórðungur jarðarkringlunn-
ar skilji okkur að, því að þið eruð
lsvo nærri í hugum okkar. „Þótt
skilji lögur lönd, / ei lýð Guðs
skilja höf.“
Við erum nú búin að vera hér í
rúman mánuð og höfum séð um
starfið hér ein megnið af þeim
tíma. Það hefur gengið vel, a.m.k.
enn sem komið er. Fólkið í hérað-
inu hefur tekið okkur vel að því
er virðist, enda þykir því gott að
hafa kristniboðana hjá sér. Kristni-
boðið leiðir svo margt gott af sér,
s.s. skóla, atvinnu, sjúkraflutninga,
svolitla sjúkraaðstoð og svo ótal
minni atriði, sem of langt mál yrði
upp að telja. Eitt mesta þjóðþrifa-
verk í sveitinni fyrr og síðar er
án efa vatnsleiðslan, sem Skúli
lagði hingað forðum daga. Stöðug-
ur straumur fólks er hingað allan
daginn til þess að ná í vatn úr krön-
unum hér á kristniboðsstöðinni;
margir koma, langt að.
Út úr myrkrinu
Þó er það fagnaðarerindið um
hinn upprisna frelsara okkar og
Drottin sem hefur mestu áhrifin
lægð,- sem veitir mjög litla þjón-
ustu. Oft kemur fólk með sár til
að láta binda um og þá getum
við hjálpað, þótt það taki stundum
allt of mikinn tíma frá öðrum
störfum. Kjartan hefur oft verið
beðinn um að sækja og keyra veikt
fólk til næsta sjúkraskýlis.
Eitt kvöldið kom fólk með fár-
veikt lítið bam með malaríu og
um leið með lítinn dreng með skað-
brenndan handlegg. Við slíkar að-
stæður stöndum við líka ósköp
hjálparvana og óskum þess heitt
og biðjum, að Guð mætti kalla
mann eða konu til að sinna slíkum
verkefnum og feta á þann hátt í
fótspor Jesú á meðal Pókot-fólks-
ins.
Við tókum um daginn með okk-
ur unga konu með 1—2 mánaða
gamalt barn til Kapengúría. Þar
er sjúkrahús (25 km héðan eftir
vondum vegi upp mikinn bratta),
sem ríkið rekur, og getur fólk
fengið ókeypis lækningu þar. Litla
barnið var greinilega með mjög
háan hita og mikið kvef og móðir-
in, sem verið hefur kristin í hálft
ár, sagðist halda, að barnið sitt
væri búið að vera svona slappt í
mánuð. Pábbinn vissi ekki að barn-
ið væri svona veikt, þar sem h^nn
ur morgunhugleiðingar í upphafi
hvers vinnudags fyrir starfsfólkið
og reynir að hafa þær á swahílí.
Okkur fer fram í að nota það mál,
en mjög margir skilja eingöngu
pókotmálið. Vonandi getum við
lært það, eitt og eitt orð í einu,
orðaforðinn nú þegar orðinn 15—20
orð!
Starfið héma býður upp á mikla
möguleika, þótt ekki sé hægt að
sinna öllum þeim beiðnum, sem
borist hafa um að fá að heyra
fagnaðarerindið. Uppfræðsla hinna
skírðu er ekki sem skyldi. Flestir
eru ólæsir og óskrifandi og geta
því ekki uppbyggt sig í trúnni eins
og þeir vildu svo gjarnan, en þeir
reyna að taka sér tíma tvisvar á
dag til að biðja. Bæði á kvenna-
fundunum og á skírnarnámskeið-
inu, sem haldið er einu sinni í Viku,
teygar fólkið í sig frásagnir Biblí-
unnar. En ef reynt er að kenna
þeim kenningarleg atriði, gengur
öllu verr. Þetta er allt svo nýtt og
margt að læra bókarlaust, að bezt
er að kenna sem mest sögurnar um
Jesúm, að ekki sé talað um að sýna
myndir með, þá er eins og fólkið
sé komið í bíó, svo lifandi og
skemmtilegar verða þær þeim.
Við þökkum fyrir fyrirbænir
KJARTAN JDNSSDN SKRIFAR FRÁ CHEPARERÍU
Við erum umvafin bænum ykkar
í lífi fólksins og leiðir það úr
myrkri heiðni og dauða. Ólöf Inger
er að verða hálfs árs og var að fá
fyrstu „vinnukonumar" í munninn.
Heilmikil magakveisa hefur fylgt
því. Ef við hefðum verið heiðn-
ir Pókotbúar, hefðum við órtast að
hún myndi deyja og þá gripið til
þess ráðs að grafa upp litlu tenn-
umar deyfingarlaust, eins og ein
konan, sem býr ekki langt héðan,
en hún skar í munninn á dóttur
sinni litlu og fjarlægði fjórar
tennur.
Við finnum mikið fyrir því, að
hér er ekkert sjúkraskýli. Kaþól-
ikkar hafa eitt í um sex km fjar-
hafði ekki séð það frá fæðingu.
Hann hafði verið í nokkra mánuði
hjá hinni konunni sinni, sem býr
langt í burtu, en sú átti einnig
mjög veikt barn, er hafði verið
lengi á spítala. Konan átti því enga
peninga fyrir neins konar hjálp,
fyrr en manninum þóknaðist að
koma til hennar. Það hefði óneit-
anlega verið gott að geta hjálpað
þessari systur okkar hér á stöð-
inni.
Guð er trúfastur
Byggingu hússins okkar miðar
mjög vel áfram og við hlökkum
mjög til að flytja inn. Kjartan hef-
ykkar. Við höfum fundið það svo
áþreifanlega að við erum umvafin
bænum ykkar. Guð hefur svo sann-
arlega verið trúfastur við fyrirheiti
sín og gefið okkur allt, sem við
höfum þurft á að halda hverju
sinni.
Þennan pistil viljum við enda
með því að benda á hann, sem elsk-
aði okkur og lagði sjálfan sig í söl-
urnar fyrir okkur. Þekkir þú hann?
Á hann þig? Hefur hann fengið
að breyta lífi þínu? — Kveðja með
Matt. 9,35-38.
Ykkar í Kristi,
Ólöf Inger, Heiörún, Valdís
og Kjartan.
14