Bjarmi - 01.11.1997, Blaðsíða 24

Kjartan Jónsson
að var ólýsanleg tilfinning að
vera á samkomu með 4-5.000
manns sem lofuðu Guð og
þráðu að vitnisburðurinn um
Jesú Krist bærist til allra
þjóða. Að koma frá litla íslandi, þar sem
skilningur og áhugi á kristniboði er tak-
markaður, og vera hluti af slíkum hópi
var stórkostlegt.
Orðið „velkominn“ valt á 135 tungu-
málum yfir stóra sýningartjaldið á svið-
inu á einu tungumáli í einu, þar á meðal
íslensku. Það yljaði mér mjög um hjarta-
ræturnar, einnig að sjá bláa, íslenska
fánann á meðal fána allra hinna þátt-
tökuþjóðanna borinn inn í salinn. Það
sagt andleg veisla. Maður tók ekki eftir
þvi þótt hún tæki þrjár klukkustundir
og hefði gjarnan viljað að hún hefði
verið lengri.
Afríkumenn í meirihluta
Þessar svipmyndir eru frá alþjóðlegri
kristniboðsráðstefnu sem haldin var í
Pretoríu, annarri höfuðborg Suður-
Afríku, 30. júní til 5. júlí í sumar. Um
helmingur ráðstefnugesta kom frá um
130 þjóðlöndum, hinir frá Suður-Afríku.
í iýrsta sinn í sögunni voru Afríkumenn
í meirihluta á svo stórri alþjóðaráð-
stefnu. Aðalmál ráðstefnunnar var að
finna leiðir til þess að ná til 1739 þjóða,
menn og afríska presta. Hver hópur
fýrir sig ræddi hvemig hann gæti betur
flutt hinn kristna vitnisburð til nýrra
þjóða.
Góðar móttökur
Suður-Afríkubúar eru mjög gestrisnir.
Stórum hluta ráðstefnugesta var boðið
að gista á heimilum kristinna bræðra og
systra. Það var mjög ánægjulegt. Á þann
hátt kynntust þeir landi og þjóð miklu
betur en ef þeir hefðu búið á hótelum.
Gestgjafarnir fóru með gestina í kirkj-
urnar sínar og víða prédikuðu þeir
síðamefndu í guðsþjónustum og á sam-
komum.
KRISTNIBOÐ
ALÞJÓÐEG RÁÐSTEFNA UM
er svo algengt á erlendri gmnd að sér-
kenni íslands gleymist og að íslendingar
séu taldir með öðmm þjóðum, t.d. Norð-
mönnum eða Dönum. Þama gerðist það
ekki. Og þótt ég væri eini þátttakandinn
frá íslandi, sem í hugum svo margra er
á enda veraldar, fékk ég að finna að ég
var sérstakur.
Geysistór kór dökkra, suðurafrískra
unglinga söng baráttu- og lofsöngva,
ballettdansarar tjáðu fögnuð upp-
risunnar og leikhópur setti atriði úr
kristniboðssögunni í spaugilegan bún-
ing og tengdi nútímanum. Almennur
söngur var leiddur af hljómsveit og góð-
um forsöngvumm. Margir komu fram á
samkomunni. Guðs orði var deilt og
beðið var iýrír öllum tíu undirráðstefn-
unum. Samkomugestir komu hvaðan-
æva að úr veröldinni. Þarna á sam-
komunni komu ýmis sérkenni þeirra í
ljós. Fólkið frá Afríku hálfdansaði í
almenna söngnum. Dansinn var heldur
ekki langt undan hjá mörgum Suður-
Ameríkumanninum, en Norður-Evrópu-
búarnir tjáðu síður tilfinningar sínar.
Þessi upphafssamkoma var í einu orði
sem allar eru fjölmennari en 10.000
manns með minna en 2% meðlima sem
eru mótmælendur og minna en 5% sem
kallast kristnir, og skapa skilning og
ábyrgðartilfinningu á meðal kristinna
kirkna gagnvart því að taka þátt í
kristniboði, einkum á meðal þeirra
þjóða sem enn bíða eftir hinum kristna
boðskap. Sérstakri athygli var beint að
579 þessara þjóða. Ekki var vitað til
þess að nokkur kirkja eða kristniboðs-
félög hefðu áform um að hefja starf á
meðal nokkurrar þeirra. Áhersla var
lögð á að fá kirkjur og kristniboðsfélög
til að athuga hvort þau gætu ekki reynt
að gera eitthvað fýrir þessar þjóðir.
Ráðstefnunni var skipt niður í tíu
undirráðstefnur fyrir leiðtoga kristniboðs-
hreyflnga, presta sem starfa við myndun
nýrra safnaða, skólastjóra guðfræði-
skóla, háskólastúdenta og æskulýðs-
leiðtoga, fólk í viðskiptum sem vill sam-
eina viðskipti og útbreiðslu fagnaðar-
erindisins, fólk sem starfar á meðal
fátækra (mikil fátækt er víða í þeim
löndum sem um er að ræða), fólk sem
starfar á meðal barna, kristna lista-
Þó að ráðstefnan hafi verið frábær og
allt skipulag hennar eins og best verður
á kosið þá voru það hinir kristnu
bræður og systur frá Suður-Afríku sem
þátttakendur munu minnast lengst.
Þúsundir manna höfðu undirbúið
ráðstefnuna í bæn í a.m.k. eitt ár.
Síðasta mánuðinn og meðan á henni
stóð báðu 610 manns allan sólar-
hringinn fyrir henni. Hver undir-
ráðstefna hafði 21 fyrirbiðjanda sem
bað sérstaklega fyrir henni. Ráðstefnu-
gestir gátu gefið fyrirbiðjendunum
bænarefni. Flest þjónustustörf á ráð-
stefnunni voru unnin í sjálfboðavinnu
af almennu kirkjufólki. Margar kirkjur
landsins sameinuðust um að sjá um
ytri ramma ráðstefnunnar. Mér var sagt
að slíkt hefði verið óhugsandi fyrir
nokkrum árum.
AD 2000 and Beyond,
tilurð og saga
Yflrskrift ráðstefnunnar, GCOWE 97, er
skammstöfun á Global Conference on
World Evangelization 97, Alheims-
ráðstefna um boðun fagnaðarerindisins