Bjarmi - 01.10.1998, Blaðsíða 15

efnis, tíma og rúms eru endanlega yfir-
unninn.
Hvernig hin nýja sköpun mun líta út
er vissulega handan alls skilnings en
samt er i hinum upprisna Kristi gefin
eilítil innsýn í hinn nýja veruleika. Fyrir
hann vitum við hverjum við mætum í
lok tímanna og gefnar eru vissar ábend-
ingar bæði um hvemig maðurinn muni
verða og hvernig umhorfs verður í hinni
nýju sköpun.
(1) Við skulum fyrst huga að þeim lík-
ama sem við munum þá klæðast. í guð-
spjöllunum er greinilegt að hinn upprisni
Jesús Kristur var ekki háður takmörkun-
um efnis, tíma og rúms. Lokaðar dyr
hindra ekki för hans (Jh. 20:19, Lk.
24:36) og hann þarfnast ekki fæðis. En
þrátt fyrir það gat hann vel hreyft sig og
starfað innan marka þessa heims og hann
neytti matar með lærisveinum sínum.
Hið sama á við um tímann. Jesús get-
ur samkvæmt upprisufrásögunum birst
á mismunandi stöðum og það að því er
virðist „samtímis".
Af þessu sjáum við að hinn nýi veru-
leiki útilokar ekki fyrri tilveru Jesú,
heldur gefur henni fyrst merkingu sína.
Greinilegt er að öll höft forgengileika,
syndar og dauða eru yfirunninn. Jesús
Kristur lifir eftir upprisuna handan þess
veruleika en er í starfi sínu samt í miðj-
um veruleika okkar.
(2) En hvernig tengjumst við hinni
nýju sköpun? Jesús vísar í því efni til
vorsins þegar líf gróður jarðar brýst
fram (Lk. 21:29n). Lífið sjálft er því inn-
tak hinnar nýju sköpunar. Þar sem líf
er, þar er og Kristur. Meira en það, þeg-
ar Kristur tekur okkur að sér í skírn-
inni, sest hann að í okkur og veitir okk-
ur fulla hlutdeild í lífi sínu. Þó við séum
umlukin dauða þessa heims og dauðinn
virðist gegnsýra allt þá er ekkert sem
getur skilið okkur frá lífi Krists.
(3) En hvemig mun hin nýi heimur líta
út? Hér verðum við einnig að gera upp-
risu Krists að útgangspunkti athugunar
okkar. Þar sem Jesús Kristur hefur end-
urleyst sköpunina og gert henni fært að
ná takmarki sínu þá mun hún ummynd-
ast í þá mynd sem birtist í Kristi.
Marteinn Lúther lýsir þekkingu okk-
ar á hinum komandi heimi á eftir-
farandi hátt:
„Þessi heimur efnis, tíma og
rúms er aðeins undirbúningur eða
sem vinnupallar um hinn komandi
heim. Alveg eins og auðugur og merkur
byggingameistari verður að reisa mikla
vinnupalla um þá stórbyggingu sem
hann reisir, þannig er og heimurinn.
Þegar byggingin er svo tilbúinn þá eru
vinnupallarnir fjarlægðir ... Eins hefur
Guð skapað þennan heim sem undir-
búning fyrir hinn komandi sem mun
endanlega bera mynd eftir vilja og mætti
hans."1
Við erum spennt og viljum fá að vita
hvemig sú mynd og sýn mun verða. í Op-
inberunarbókinni er að finna lýsingar
sem svala þeirri forvitni. Þar er dregin
upp mynd af komandi heimi þar sem við
munum sjá Krist augliti til auglitis (Op.
21, sbr. 1. Kor. 13:12). Þegar Jóhannes
reynir að lýsa nýjum himni og nýrri jörð
þá virðast öll orð og hugtök ekki geta
höndlað sýn hans. Og myndin sem hann
dregur upp minnir óneitanlega nokkuð á
himneskt Disneyland (Op. 21:10-
11,19,22). En afgerandi við lýsinguna er
ekki dýrðin og skrautið, heldur það
ástand sem þar ríkir: „Og ég heyrði raust
mikla frá hásætinu, er sagði: ,Sjá, tjald-
búð Guðs er meðal mannanna og hann
mun búa hjá þeim og þeir munu vera fólk
hans og Guð sjálfur mun vera hjá þeim ...
Og hann mun þerra hvert tár af augum
þeirra. Og dauðinn mun ekki framar til
vera, hvorki harmur né vein né kvöl er
framar til. Hið fyrra er faríð" (Op 21:3,4).
í hinum nýja heimi er Guð allt í öllu og
við erum í Guði, sem nú þegar er í okkur.
Samveran með
Guði
Einingin með Guði, þar sem
er hvorki ótti né þjáning held-
ur stöðug gleði og friður, virkar
á okkur sem fjarlægur veruleiki. Vissu-
lega gætum við hafnað honum sem
hreinni tálsýn ef Jesús hefði ekki risið
upp frá dauðum og opinberað okkur
hann. Hann sýnir okkur að játningin til
lífsins - til þess lífs sem við mætum í
honum sem er vegurinn, sannleikurinn
og lifið - er ekki blekking, heldur veru-
leiki sem er undirstaða alls og umvefur
allt. Hún er staðreynd sem mótar og
breytir nú þegar mynd lífs okkar og
heims.
Þannig gerir Jesús Kristur okkur
raunsæ og skynsöm gagnvart veruleika
og möguleikum þessa heims. Við „vitum
nú“ að nýsköpun veraldarinnar nær
takmarki sínu og fullkomnun ekki fyrir
krafta þróunar, þroska eða einhvers
annars sem er af þessum heimi. Hvorki
við né heimurinn stefnir til Guðs og
Guðs ríkisins, heldur er það Guð sem
kemur til okkar. Því biðjum við í Faðir
vorinu - mitt í heimi hlöðnum táknum
tortímingarfi og dauða: „Til komi þitt
ríki ... því að þitt er ríkið, mátturinn og
dýrðin að eilífu, amen.“
Við erum hughraust, því við vitum að
lok þessa heims setur hvorki maðurinn,
öfl eða vættir, heldur Guð einn. Og Guð
segir við okkur: „Barnið mitt, syndir
þínar eru fyrirgefnar" (Mk. 2:5). Og í orð
hans höldum við, því Jesús segir: „Him-
inn og jörð munu líða undir lok, en orð
mín munu aldrei undir lok líða.“
1 Þessi orð eru höfð eftir Lúther í borð-
ræðu, (WA TR Bd.2, 627n).
> h,hu'*r..A " **«•
\ *'*%|| 1 . I |||*
i,J*""
7V''
|, “ l|u , * »•%’#
M»>, /m,

h'*r»
h,,\n

• v...........................
‘Wlufijll, * f"
I 1 '<*»l
«»#„
"*i., '*%•»•#»
......
‘"nu
I'l >■■

Wil

'/vN'
f.,/4
J, . '"4 |
"M ,„NÍ'''
'''•#»