Bjarmi - 01.06.2001, Blaðsíða 11

ar kristilegar hljómsveitir og sönghópar
hafa komið fram síðustu ár. Eg held aö
menntunin sé undirstaða þess að ná
blómlegu lífi í kristilegri tónlist. Foreldr-
ar mínir sáu þá möguleika sem felast í
tónlistinni og við systkinin höfum öll lært
eitthvað á hljóófæri."
Óskar segir kristilega tónlist einkenn-
ast af gleði, ekki síst gospeltónlistina.
Hann segir þá djasstónlistarmenn, sem
hann hefur unnið með, hafa mjög gam-
an af að spila þessa tónlist. „Þarna er
eitthvað meira en bara tónlistin sjálf.“
Eftir að heim kom frá Bandaríkjunum
hefur Óskar átt mjög annríkt. „Því mið-
ur hef ég ekki getað sinnt fjölskyldunni
eins og ég hefði viljað. Eg hef þurft aó
vinna mikió til að minnka skuldirnar eftir
dýrt nám. Nú vona ég að hlutirnir séu
að komast í fastari skorður og ég geti
farió að minnka vinnuna. Fjölskyldan
þarf tíma, hún er það mikilvægasta sem
maður á. Tíminn með börnunum er dýr-
mætur, hann kemurekki aftur.“
Óskar kynntist Bente konu sinni á
Hjálpræðishersmóti í Noregi árið 1987.
„Hún átti að vera á þessu móti ásamt
foreldrum sínum sem voru að vígjast
sem foringjar í Hjálpræðishernum. Eg sá
mynd af henni í blaði og féll alveg fýrir
henni. Þessa stelpu varð ég að hitta.
Þaó fór svo og við náðum strax vel sam-
an.“ Þau giftu sig í Noregi árið 1989 og
bjuggu tvö ár á Akureyri áður en þau
fluttu suður. Óskar segir Bente standa
með sér í þessari miklu vinnu þótt hún
myndi auðvitaó vilja hafa hann meira
heima. Þaó kostar hins vegar sitt að lifa
og námió ytra var dýrt.
Eg spyr Óskar hvort ekki sé erfitt aó
þiggja laun fyrir að flytja kristilega tón-
list. Hann segir stundum svo vera.
Frjálsu söfnuðirnir eru t.d. reknir að
stórum hluta fyrir gjafafé, reksturinn oft í
járnum og því er t.d. erfitt að þiggja laun
frá slíkum aðilum. „í mörg ár spilaði ég
í hverri viku í sunnudagaskólanum og á
samkomum í Hjálpræðishernum og hef
aldrei tekið krónu fyrir. Þaó var því erfitt
þegar ég fékk borgað fyrir geisladiskinn
með Miriam Óskarsdóttur sem kom út á
100 ára afmæli Hjálpræðishersins á Is-
landi, jafnvel þótt ég hefói lagt óhemju
vinnu í hann. En nú hef ég tónlistina að
atvinnu og verð auðvitað að fá greitt fyr-
ir slíka vinnu, hún er mitt lifibrauó. Eg
vinn þó auðvitað ýmislegt í sjálfboóa-
vinnu og af einskærum áhuga eins og
t.d. að stjórna Gospelkór Reykjavíkur og
spila og syngja í Gospelkompaníinu."
Við víkjum nú að því sem framtíðin
kann að bera í skauti sínu hjá Óskari.
Þótt hann hafi blásarakennarapróf hefur
hann lítið fengist við kennslu, reyndar ei-
lítið í Tónlistarskóla FÍH. „Varðandi
kennslu hef ég mestan áhuga á aó kenna
fólki að spila á píanó eftir eyranu þannig
að það nýtist í kirkjunum. Það finnst
mér mjög spennandi og hef haft nokkra
nemendur í slíkum einkatímum.
Framtíóardraumurinn er að sjátónlist-
arvöxtinn í kirkjunum halda áfram. Eg
vil gjarnan heyra meiri gospeltónlist í
Ijósvakamiðlunum, sjá þjóðkirkjuna
opnast enn meira þannig að þessi tónlist
verði eðlilegur hlutur af starfi hennar.
Djass- og poppmessunum í kirkjunum
fer sífellt fjölgandi en það kallar á fleira
tónlistarfólk.
Ég myndi vilja sjá þær kristilegu geisla-
plötur, sem gefnar eru út, seljast mun
betur. Þær eru yfirleitt góöar og vandað-
ar. Vandinn er sá að markaðurinn hér er
svo lítill. Það þykir gott ef plata selst í
1000 eintökum en það er kannski ekki
nóg til þess aó hún standi undir sér.
Samt eru í frjálsu söfnuðunum einum
nokkur þúsund manns, auk allra þeirra
sem eru í þjóðkirkjunni. Alltaf er verið
að hvetja mann til að gefa eitthvað út og
svo selst það kannski ekki nema með
gríðarlegri markaðssetningu. Með því
að kaupa plötu fær maður góða tónlist
um leið og hann styrkir viðkomandi tón-
listarmenn. Það er svo forsenda þess að
þeir geti gefið út meira efni.
I Bandaríkjunum er kristilega tónlistin
geysistór og sívaxandi markaður. Hún er
orðin með stærri einingum í tónlistinni
þar. Gömlu meistararnir hafa aflað
henni mikillar virðingar í gegnum tíðina.
Sem dæmi má nefna að á tónleikum hjá
Kirk Franklin geta verió tugþúsundir
manna. Segja má að hann sé arftaki
Andrae Crouch að ýmsu leyti. Franklin
hefur selt miklu fleiri plötur en Crouch
gerði á sínum tíma sem sýnir vöxtinn í
kristilegu tónlistinni ytra.
Svo á ég þann draum að fá að semja
kvikmyndatónlist fyrir sinfóníuhljóm-
sveit. Hann er þó fjarlægur enn og hugs-
anlega yrði það þá á erlendri grundu.
Það er spennandi að skapa og semja
sína eigin tónlist. Ég hef samið nokkur
kórlög, ég nefndi áðan söngleikinn „Mó-
glí“ og í náminu ytra samdi ég auðvitað
mörg verk af ólíkum toga.“
Ég spyr Oskar að lokum hvort ekki
megi vænta geislaplötu með tónlist eftir
hann næstunni. „Við skulum segja að
það verói en dagsetning er óákveðin."
Ohætt er aó segja að Oskar sé fjölhæf-
ur tónlistarmaður og starf hans litríkt og
fjölbreytt. Klassík, djass, popp og
gospel fara um huga hans og hendur er
hann semur tónlist og útsetur, stjórnar
kórum, spilar á píanó og blásturshljóð-
færi, í fermingarveislum, á samkomum, í
hljóðveri, á tónleikum. Við biðjum Osk-
ari og fjölskyldu hans Guðs blessunar í
lífi og starfi.
11