Bjarmi - 01.06.2001, Síða 16

leitt hugann að Jesú, ég hef meira leitt
hugann að Maríu mey, kannski af því aó
ég er móðir. Mér finnst gott að koma í
Kristskirkju. Fólk fer þar inn til þess að fá
að vera í friði og komast í djúpt sam-
band við sjálft sig. Kirkja er heilagur
staóur, hún er griðarstaður. Þegar ég
hugsa til Maríu meyjar tengist ég hugsun
sem er ekki bara mín heldur margra
milljóna manna sem eru að hugsa í
sömu átt. Ég fæ aðgang að einhverri
heild. Ég tengdi alltaf áður við Maríu
mey en eftir að ég las píslarsöguna þá í
fyrsta skipti tengi ég við Jesú þannig að
ég finni að ég geti fengið styrk frá hon-
um. Það hafði ég ekki fundið áður. Mér
fannst hann bara vera karlmaður. Ég
gerði mér ekki grein fyrir því áður að
hann er vinur minn. Ég hafði heldur ekki
gert mér grein fyrir hvaða skref hann tók
til þess aó sýna okkur að kærleikurinn er
það sem getur bjargað okkur; kærleikur-
inn og auðmýktin og það að treysta
Guði, — aó Guðs vilji verði. Þannig að
þetta breytti heilmiklu fyrir mig.
Firwst þér Jesús eiga erindi við fólk riú á tím-
um?
Já, svo santiarlega. Mér finnst hann
eiga erindi við fólk. Ég trúi á Jesú Krist,
ég trúi því að þessi maóur hafi verið til.
Ég trúi á það sem hann sagði. Mér finnst
hann stórkostlegur maður og mörgum
skrefum fram úr okkur hinum. Hann er
svo frábær fyrirmynd, ótrúleg mann-
eskja. Einhvern veginn ególaus.
Ég leik ekki í sýningu án þess að tengja
mig við Guð, því að ég sem manneskja,
sú sem gengur niður Laugaveginn, er
ekki áhugaverð uppi á sviði. Ég þarf eitt-
hvað miklu meira. Leikarinn er í rauninni
eins og spegill fyrir aóra. Fólk finnur ekki
mínar tilfinningar. Þaó finnur sínar til-
finningar. Ég er á sviðinu að reyna að
vekja fólk, gera eitthvað til þess að það
vakni tilfinningar í fólki. Því meiri sann-
leika sem ég næ aó koma með, því auð-
veldara er fyrir fólk að komast nær sjálfu
sér. Þegar þú hittir manneskju sem fellir
grímu þá þorir þú að fella grímu. Svo
fellir manneskjan aðra grímu, þá þorir
þú að fella næstu grímu. Því fleiri grímur
sem leikarinn þorir aó fella af sinni
innstu kviku, þvf fleiri grímur fellir áhorf-
andinn þar sem hann situr úti í sal.
Áhorfandinn er svo heppinn aó það er
Leikarinn er í rauninni eins
og spegill fýrir aðra. Fólk
finnur ekki mínar tilfinning-
ar. Það finnur sínar tilfinn-
ingar. Eg er á sviðinu aó
reyna að vekja fólk, gera
eitthvað til þess að það
vakni tilfinningar í fólki.
Því meiri sannleika sem ég
nce að koma með, því
auðveldara er fyrir fólk að
komast ncer sjálfu sér.
barnslega einlægir og þeim leyfist að
segja hluti á mjög einfaldan hátt sem
okkur leyfist ekki úti í þjóðfélaginu. Þeir
mega vera einfaldir, þess vegna verða
sögurnar svo fallegar í höndunum á
þeim. Það dýrmætasta sem ég á er þessi
rödd Barböru. Ég er ekki Barbara dags
daglega. Ég er miklu flóknari en hún.
Flafði virman við píslarsöguna einhver áhrif á
þig persónulega?
Já, ég sájesú í alveg nýju Ijósi. Miklu
stærra. Ég held ég hafi í fyrsta skipti gert
mér grein fýrir því hvaó hann var rosa-
lega stór manneskja. Ég hef ekki mikió
16