Bjarmi - 01.06.2001, Síða 19

Á fostutíma sœkist fólk eftir nánara samfélagi við frelsarann og biður fyrir sjálfu
sér og öðrum. Myndin er af eþíópskri stúlku.
Frekar eru menn taldir eitthvaó skrýtnir
ef í Ijós kemur að þeir fasti.
I Matt. 9 er að finna önnur mikilvæg
orð Jesú um föstuna. Lærisveinar Jó-
hannesar skírara spyrja hvers vegna þeir
og farísearnir fasti en ekki lærisveinar
Jesú. Jesús svarar: „Flvort geta brúð-
kaupsgestirnir veriö hryggir meðan brúð-
guminn er hjá þeim? En koma munu
þeir dagar þegar brúóguminn verður frá
þeim tekinn. Þá munu þeir fasta.“ Ekki
er til nein skýr sönnun fýrir því aó Jesús
og lærisveinar hans hafi fastað sem
neinu nam auk þeirrar föstu sem getið er
hér aó framan og spurning lærisveina Jó-
hannesar bendir í sömu átt. Hér er skýr-
ingjesú. Brúðguminn var hjá þeim.
Þetta var tími hátíðar en ekki föstu.
Þetta var einnig tími þjónustu með mikl-
um ferðalögum og erfióu starfi sem þeir
höfðu á hendi. En svarið staðfestir að
Jesús afnemur alls ekki föstuna. Þegar
Jesús yrði tekinn frá þeim mundu þeir
(kirkjan) fasta á ný. Og þannig var því
einmitt háttað á fyrsta skeiói kirkjunnar.
Postulasagan greinir frá því að bæði Páll
og Pétur föstuðu. Þegar Páll og Barna-
bas voru sendir í fýrstu kristniboðsferð
sína föstuðu hinir leiðtogarnir í Antíokk-
íu og báðu fýrir þeim. Postularnir föst-
uðu og báðust fýrir þegar forystumenn
voru valdir í fýrstu kristnu söfnuðunum.
Nýr tími rann upp þegar fastan var skilin
frá fyrirmælum, reglum og, stundum,
lögmálsánauð gamla sáttmálans.
Hvað um okkur nútímamenn?
Fastan er tilboó Guðs líkt og bænin um
að koma inn í dýpra samfélag við hann
og til aó auka áhersluna á bæn okkar.
Þegar minnst er á föstu í Biblíunni er
hún næstum alltaftengd bæn. Einnig
fýlgir henni oft iðrun og afturhvarf þar
sem menn játa syndir sínar og biðja Guð
um andlega hreinsun.
Nauðsynlegt er að við rannsökum af
hvaða hvötum við föstum. I Sak. 7:5
spyr Guð Israel fýrir munn spámannsins
þeirrar nærgöngulu spurningar hvort
það sé hans vegna sem þeir fasti. I Jes.
58 er lögð áhersla á aó fastan, sem Guði
sé að skapi, sé sú sem er í samræmi við
vilja hans. Fastan þarf að vera eins og
bænin, knúin fram og efld af Guði.
Byrjaðu föstuna á því aó einbeita huga
þínum að Guói. Veigamesta ástæðan til
þess að þú fastir er sú að þú vilt þakka
Guði og tilbiója hann og öðlast dýpra
samfélag við hann. Snúóu baki við synd-
um sem Guð bendir þér á. Bió Guð aó
rannsaka hjarta þitt (Sálm. 139:23-24).
Hreinsun er einnig fólgin í því að lesa
orð Guós og íhuga það gaumgæfilega.
Bið Guð að bæta úr þörfum annarra.
Bió hann að stjórna því hverju þú biður
fýrir. Kom síóan meó djörfung fram fýrir
Guð með þarfir þínar. Bið um ákveðna
hluti og vertu einlægur. Hlusta eftir
rödd Guðs. Hvað vill hann segja þér í
orðinu og með rödd heilags anda innra
með þér? Beindu huganum að Guði ein-
um. Forðastu eins og kostur er allt sem
truflar einbeitinguna. Efþú hefurrúman
tíma getur þú lesið einn og einn kafla í
uppbyggilegri bók. Veldu þér bók er
tengist því sem þú ert einkum að velta
fyrir þér í föstunni. En lestu ekki svo
mikið að þú hafir ekki nægan tíma til að
tilbiðja Guð og helga þig honum.
Mér hefur sjálfum fundist árangursrík-
ast aó vera opinn fýrir því að fasta og
láta Guð síðan á vissum tímum leiða
mig til föstu. Hvatning til að fasta kem-
ur þá oft þegar þörfin er brýn að helgast
Hvatning til aö fasta kemur þá oft þegar þörf-
in er brýn að helgast Guði að nýju, þegar taka
þarf mikilvcegar ákvaróanir og þegar sérstakar
og mikilvœgar þarfir kalla.
19