Bjarmi - 01.06.2001, Side 26

Eftir að ég hafði kropið og fengið stutta
fyrirbæn þá stóó ég upp eins og nýþveg-
inn og ný sköpun, þannig að Orðið er
virkt þar sem segir: Sjá, nýtt er orðið til.
Fyrst á eftir fannst mér eins og þessi
breyting hefði gerst mjög skyndilega en
síðar hefi ég séð aó Guó var búinn aó
vera að undirbúa jaróveginn og plægja
hjörtun. Mesti léttir sem ég hef upplifað
í lífinu er að finna að Guð var búinn að
fyrirgefa mér, að þrátt fyrir það hvernig
ég var þá var Guði mögulegt að sam-
þykkja mig og fyrirgefa mér og taka mig í
sátt vió sig. Ég eignaðist þarna stöðu
sem hans barn vió hlióina á Jesú, fyrir
hans verk. Þetta varð til þess að það
varð algjör umbylting í lífi okkar. Þessi
tæpu 24 ár síóan hafa verió þroskaferli
og uppbyggingin kannski aldrei eins mik-
il og undanfarin 2 ár. Maóur hefur nátt-
úrulega bæói gengið í gegnum dali og
hæðir og gleói og sorg og hvað eftir ann-
að upplifað sig veikan og vanmáttugan
og stundum verió í eigin mætti að gera
hlutina. Ég nefni það séstaklega því aö
fyrir nokkrum árum vorum við í þó nokk-
urri þjónustu þar sem við ferðuðumst
um og sungum og prédikuðum. Við
lærðum mjög mikið af því, ég sérstaklega
því ég gerói þetta svo mikið í eigin
mætti. Þar kom að ég var bara orðinn
þurr og hálf útbrunninn. Þá tók ég mér
alveg hvíld. Ég bað Guð að fyrirgefa mér
og gefa mér nýja sýn og að ég færi ekki á
undan honum. Upp úr því býóst mér að
koma og syngja hér í þessari kirkju og í
framhaldi af því byrjar þjónustan hér.
Hún byrjar hægt og fer varfærnum skref-
um af staó. Ég hef reynt að fara ekki á
undan Guði og vera ekki að gera hlutina
í eigin mætti heldur aó vera samferóa
Guói. Það finnst mér gefa lífinu svo mik-
ið gildi. Nú er ég aldrei einn, aldrei að
erfiða, heldur er það eins og segir í orð-
inu — maður breióir bara út vængina
eins og örninn og svífur, það er Guð sem
gefur byrinn. Þessi umskifti taka auóvit-
að tíma, frá einstaklingshyggjunni, að
„meika þaó“, eins og maður sagði í
gamla daga, og yfir í það aó byggja allt
sitt líf á Guði og þiggja alla sína vel-
gengni og hæfileika frá honum og vera
sér meðvitaður um að það er ekki mér
að þakka heldur gjöf Guðs. Þetta hefur
breytt minni andlegu stöóu sem slíkri
mjög mikið. Þaó hefur gefið mér meiri
frið og ró og jafnvægi og kjölfestu.
Frá upphafi þótti eiginlega sjálfsagt aó
nota sína tónlistarlegu hæfileika í þjón-
ustu. Allar götur frá því að við tókum
trú og eignuðumst meðvitað samfélag
við Jesú höfum við verið á kafi í þjón-
ustu, bæði í söng og prédikun. Allan
þennan tíma hef ég verið að semja lög
og texta, reyndar mismunandi mikió frá
einum tíma til annars, og sumt af því
hefur verió gefið út. Ég upplifð.i tímann
okkar úti í Vestmannaeyjum sem mjög
skapandi tíma og þá orti ég mjög mikið
um náó Guðs og kærleika og það hvað
það væri alvarlegt að missa af henni. I
seinni tíð hef ég meira ort um kærleika
Guðs og að allir menn eiga möguleika
aó njóta hans. Mér fannst Guð sýna
mér að hann elskaði alla menn án skil-
yrða, og við kölluðum okkur “Án skil-
yrða”. Sú sýn hefur ekki minnkaó, held-
ur þroskast og við sjáum það að þjón-
usta okkar nær til fólks án skilyrða.Við
spyrjum fólk ekki hvaða forsendur það
hafi til að þiggja þjónustu okkar eóa
hvert það sé heldur miðlum því að það
er elskað af Guði. Eitt af lögunum sem
ég samdi er vió sálm í sálmabókinni sem
er meira en einnar aldar gamall og heitir
“Jesús grætur”. Hann fjallar um kærleika
Guðs til mannkynsins; Jesús grætur yfir
hvernig mannkynið er og sér það í sárum
og þráir að koma inn í líf mannkyns til
að bjarga og hjálpa, lækna og frelsa. Ég
hef fundið að Drottinn hefur oft snert
fólk mjög djúpt í gegnum þetta lag. Aó
öðru leyti er kannski ekkert sérstakt af
lögum mínum sem stendur upp úr. Svo
er náttúrulega lagið hennar Grétu sem er
okkar aðalsmerki og er orðið almenn-
ingseign. Guð notar þetta lag og gefur
fólki heilagan anda í gegnum það. Ég
held að þaó sé bæði vegna þess hvernig
það varð til og vegna þess að þetta er
heilagur texti úr Biblíunni.
Agnes: Gréta, þú segir okkur kannski
hvernig lagió þitt við 23. Davíðssálm,
„Drottinn er minn hirðir“, varð til.
Gréta: Þetta lag er sprottið upp úr
mjög mikilli þjáningu. Ég hafði verið
sjúklingur og hafói þjáðst mjög mikið og
lengi og læknar gátu ekki fundið hvaó
var að. Ég var búin að ganga á milli
lækna og þetta var óskaplega erfitt tíma-
bil í mínu lífi. Svo var læknir sem gat
hjálpað mér og ég var farin að fá bata.
Það var síðan eitt sinn að ég var heima
og var að lesa þennan sálm og ég fór
bara að syngja. Þetta var bara einfalt og
varó til á augnabliki. Ég hef tekið þetta
sem gjöf frá Guði. Þorvaldur útsetti
þetta síðan og við fluttum það fyrst í
kvöldmessu í Grensáskirkju hjá Halldóri
Gröndal og þetta hefur oróió þessi
blessun. Þannig finnst mér mín reynsla
af þjáningunni vera. Ég sé hana í þessu
Ijósi. Ég skildi hana ekki á meðan ég
þjáóist en eftir á fann ég hvernig Guð
hafói þjáðst meó mér. Ég upplifði í
gegnum þetta þjáninguna í sjálfri sér
ekki vera af hans vilja og mér finnst eins
og að ég hafi ekki þjáðst til einskis.
Agnes: Hvernig sjáið þið framtíðina
fyrir ykkur? Haldið þið að þið eigið eftir
aó setjast í helgan stein og hætta afskift-
um af kristilegu starfi?
Þorvaldur: Nei, fyrir mér er þetta lífs-
stíll sem er svo samofinn lífi mínu, þetta
er líf mitt. Ég get ekki hugsað mér að
setjast í helgan stein að öðru leyti en því
aó starf mitt hlýtur aó breytast eftir
aldri. Ef til þess kemur þá vona ég bara
aó ég hækki í tign eins og gamli bisk-
upinn sagði þegar hann varð veikur og
rúmliggjandi. Þá hafði hann tíma til að
horfa yfir allt starfið og biðja fyrir því.
Við erum ekki endilega einskorðuó við
einhverja sýnilega þjónustu.
Gréta: Minn drifkraftur í þessu starfi er
köllunin. Ég upplifi Guð hafa kallað mig
til starfa og það er hún sem er hvatinn
aó minni þjónustu. Þaó eina sem ég finn
að er sársaukafullt á stundum er aó ég er
of upptekin til aó geta haldió þeim
tengslum við fjölskylduna sem ég vildi
hafa. Þetta er þaó sem maður er sífellt
með í huga en mér finnst vera minn veik-
leiki.
Þorvaldur: Ég vil kannski aó yfirskriftin
og lokapunkturinn verði orð Páls: „Ef
einhver er í Kristi, er hann skapaður á
ný,“ (daglega) „hið gamla varó að engu,
sjá, nýtt er oróið til“ (II. Kor. 5.17), með
honum. Þetta er hin kristna von og þetta
er reynslan sem fólk getur eignast.
26