Bjarmi - 01.11.2001, Blaðsíða 13

Bjartir
sumardagar
Karl Sigurbjörnsson
Þegar ég horfí um öxl yfír atburói
sumarsins standa kirkjudagarnir upp
úr. Kirkjudagar á Jónsmessu voru sann-
kallaðir gleðidagar. Enn óma í hjartanu
söngvarnir úr suðri sem bergmáluðu
undir hvelfingum Hallgrímskirkju, og
barnaraddirnar í Vörðuskóla sem hrifu
innstu hörpustrengi. Enn ber fyrir sjónir
mynd og raddir hinna ósýnilegu í samfé-
laginu sem fram komu á kvöldvökunum:
kór heyrnarlausra og kór þroskaheftra.
Enn óma fyrir eyrum mér raddir unga
fólksins, hrífandi samtal öldungsins og
barnanna og ærslafull en djúpsæ túlkun
trúðanna, og dynjandi taktur gospel-
söngsins.
Aðsókn að kirkjudögum fór fram úr
björtustu vonum. Anægja og samstilling
þátttakenda sömuleiðis. Hin ótal mörgu
tilboð í málstofur, dagskrárstofur, guós-
þjónustur, kvöldvökur og verkstæði, og
hin litríka og samvera á „torginu" - mið-
rými Vörðuskóla - birti margbreytileika
kirkjustarfsins í samtímanum. Ymsum
fannst helst til margt í boði á of stuttum
tíma. Það er sannarlega athugandi. En
það er athyglivert að engin málstofa féll
niður og engum atburði var aflýst vegna
þátttökuleysis. Og í þessu eigum við nú
mal til að grípa til. Kirkjudagar voru
hugsaðir sem þáttur í samtali kirkju og
samtíðarinnar og því var fítjaó upp á
mörgu, sem vonandi á sér framhald á
vettvangi kirkjustarfsins til sjávar og
sveita.
Kirkjudagarnir voru líka hugsaóir sem
drög að stefnumörkun þjóókirkjunnar.
Stefnumörkun með upplifun og sameig-
inlegri reynslu. Þjóðkirkja sem stendur
föstum fótum á grundvelli fagnaðarer-
indisins, trú hefð sinni og sögu. Þjóð-
kirkja meó víðar dyr og lága þröskulda og
háar hvelfíngar, sem vitna um víðan him-
inn og háan. Þjóókirkja sem er opin fyrir
straumum og spurningum samtímans
með víóa útsýn til umheimsins, og skýra
sjón og vakandi vitund fyrir högum og
kjörum hinna þjáðu þessa heims. Þjóð-
kirkja sem veit sig í sendiför hins upp-
risna lausnara, Krists.
Uppskera
Kirkjudagar voru hugsaóir sem eins kon-
ar uppskeruhátíð. Þá eru ávextirnir born-
ir fram. Þeir voru ríkulegir á nægtaborði
kirkjudaganna. Þar birtist auóug og öfl-
ug kirkja. En er sú mynd sönn? Hver er
staða kirkjunnar?
Islendingar standa frammi fýrir stór-
felldari breytingum í menningu og þjóð-
lífí en þeir hafa nokkru sinni augum litið.
Möguleikarnir virðast takmarkalausir,
breytingar og umbyltingar gerast með sí-
fellt meiri hraða og snerta æ fíeiri svió
mannlífsins. Hver verður staða kristni og
kirkju á nýrri öld? Eg hef fullyrt að ytri
staða þjóðkirkjunnar sé sterk. Hún sé um
margt sterkari nú en löngum áður í hinu
ytra. En hvað um hið innra? Hver er innri
styrkur kirkjunnar? Hver er staða trúar-
lífsins, trúaruppeldisins? Hvernig tekst
okkur aó ná til uppvaxandi kynslóða,
13