Bjarmi - 01.11.2001, Blaðsíða 19

Börn á
heimili Litlu
Ijósanna.
A heimilinu
eru 1 500
börn.

mál fékk ég orð úr Biblíunni sem talaði
beint til mín og hljóðaði svo: „Kaup þú
akur rninn..." Með þessi orð að vega-
nesti festum við kaup á landinu sem átti
að kosta 3.6 milljónir.
Við gátum safnað einni milljón í sept-
ember 1995 fyrir útborguninni og þurft-
um svo að vera búin að borga afganginn
fýrir 20. júní árió eftir. Það leið og beið
og um mánaðamótin maí-júní áttum við
aóeins 500 þúsund þannig að okkur
vantaði enn 2.1 milljón. Það var ekkert
sem ég gat gert annað en aó liggja á bæn
daginn út og inn og Guð gaf mér algjöra
fullvissu um að þetta mundi ganga. I
hvert skipti sem ég fór að biðja fann ég
frið Guðs leggjast yfir mig eins og teppi
þannig aó ég gat varla hreyft mig og
tímdi því ennþá síður. I rauninni hafói
ég ekki áhyggjur því ég vissi að Guð hefði
þetta allt í hendi sinni. Hið eina sem ég
þyrfti að gera væri aö halda mig aó bæn-
inni. Svo var kominn 3. júní og það
bólaói ekki á neinu. Egvissi að nú mátti
ekki dragast lengur að senda peningana
ef þeir ættu að ná í tíma. Það var sunnu-
dagskvöld og ég segi svona við Guó:
Jæja, nú verðum við að senda á morg-
un.“ Þar sem ég var viss um að Guð
myndi standa við sitt sagði ég við nokkra
vini mína að við ætluðum að senda á
morgun. Já, eru peningarnir komnir?“
voru viðbrögðin. „Nei, en þeir koma,“
svaraði ég í trú, en sá jafnframt að málið
var mjög alvarlegt því við urðum að fá
þetta land og ef við næðum ekki að Ijúka
við að greiða þessar 2.6 milljónir gætum
við misst milljónina sem við höfðum
greitt inn á landið. Eg var alveg ákveðin
í því að ef það væru ekki komnir pening-
ar þá ætlaói ég samt að fara í bankann
og bíða þar þangað til þeir kæmu inn á
reikninginn. En svo klukkan tvö kom
kona inn á skrifstofuna og rétti mér blað
og þar stóð aó hún væri tilbúin að lána
starfinu það sem upp á vantar fyrir land-
inu, vaxtalaust þangaó til tekjur kæmu
inn af jólakortunum. Fyrst hugsaói ég:
„Nei, Guð ætlar örugglega ekki aó lána
okkur þetta, heldur gefa,“ svo ég sagði:
„Bíddu aóeins, ég er ekki alveg viss, ég
hringi í þig ef það kemur ekkert annað."
Það kom ekkert annað. Þetta var Guðs
lausn og vió fórum saman í bankann og
hún skrifaði ávísun upp á 2.1 milljón.
Konan hafði fengið þessa peninga sama
dag inn á reikninginn sinn, arf eftir for-
eldra sína. Guó veit allt fyrirfram og við
getum treyst honum. Við megum nátt-
úrulega ekki freista Guðs, en ef við fáum
fullvissu um aó Guð ætli að láta hlutina
ganga upp þá gerir hann það. Oft hefur
þetta verió mikil glíma og reynt á, en Guð
hefur verið góður og trúfastur. Hann er
faðir föðurlausra og hann veit um þarfir
barna sinna.
Það er mikil blessun að fá að taka þátt
í svona starfi. Margir hafa reynt það
bæði með því að koma og hjálpa til því
alltaf er nóg að gera fyrir alla sem koma
og ekki síður meó því að taka að sér að
styrkja barn. Margir hafa myndað
tengsl við börnin sín og sumir hafa jafn-
vel heimsótt þau.
Það er börnunum mjög mikils virði að
vita að einhver vill styrkja þau sem hefur
aldrei séó þau og þau skynja kærleikann
á bak við. Þessi börn biðja daglega fyrir
stuðningsforeldrum sínum og Islandi.
Fólk getur ekki fengið sterkari liðsmann
en barn sem biður fyrir því og blessar fyr-
ir velgjörðir við sig þannig að þeir sem
styrkja börn eru ekki bara að gefa heldur
fá Ifka heilmikið í staðinn.
19