Bjarmi - 01.11.2001, Blaðsíða 20

Boóunarferð
til Himalaya
Alda Lárusdóttlr
Undirbúningur
Sumarió '99 ákváóu þrír bestu vinir mínir
að sækja um biblíuskóla á Hawaii og ég
ákvaö aö slást í för með þeim og sótti um
líka. I byrjun var ég samt efins því þessi til-
tekni skóli var mjög dýr og þar að auki
hálfs árs prógram og ég var ekki viss um
hvort ég væri tilbúin að yfirgefa unnusta
minn, fjölskyldu og vini í svo langan tíma.
Efinn hvarf svo algjörlega þegar við feng-
um inngöngu, þá fór Guð að starfa! Þeg-
ar upp var staðið fórum við bara tvær vin-
konurnar, ég og Guðbjörg, og Guó var
meó okkur og hjálpaði okkur að afla fjár
og leysti allar flækjurnar sem hefðu getað
hindrað þessa ferð. Tíminn leið og svo
skall þaó á okkur íjanúar 2001 að það var
kominn tími til aó drífa sig af stað.
Biblíuskóli
Skólinn sem við fórum í heitir University of
the nations, og er rekinn af Youth with a
mission (YWAM) sem eru kristileg samtök
um allan heim. Við fórum á námskeið
sem kallast Disciples training school
(DTS) og var yfirskriftin: „How to know
Gods voice,“ eða: „Hvernig heyra á rödd
Guðs.“
Þegar við komum á skólann var tekið
rosalega vel á móti okkur og áður en vió
vissum af þá höfðum vió eignast marga
góóa vini. Þarna vorum vió í þrjá mánuói
á fallegum stað meó yndislegu fólki og
lærðum um Guð, Biblíuna og okkur sjálf.
Eftir morgunmat á hverjum degi komu litl-
ir hópar saman og báðu fyrir deginum og
svo hafði hver og einn hljóða stund meó
Guði fram að kennslu. Hún hófst klukkan
átta í útihúsi sem hafði ekki veggi þannig
að fuglar flugu frjálsir um og eðlur skrióu
um á súlunum og loftinu. I hverri viku
fengum vió nýjan kennara sem talaði um
eitthvert ákveðið efni, s.s. rödd Guðs,
Biblíuna í hnotskurn, peninga, hjóna-
bandið, framtíð með Guði, boðun o.fl.
Öll kennslan var í heild sinni frábær
undirbúningur fyrir kristniboðsferðina til
Indlands sem við stefndum á eftir þriggja
mánaóa nám. Öllum hópnum (rúmlega
80 nemendum og 16 leiótogum) var skipt
upp í níu lið. Var sjö þeirra dreift um Ind-
land og tvö send til Nepal. Indlandsliðin
fengu hvert um sig tvo leiðtoga en
Nepallióin aðeins einn því þau voru
minni. Liðin voru tilkynnt tveimur mán-
uðum fýrir brottför og þann tíma notuð-
um við til aó hittast og biðja og kynnast
hvort öðru ásamt því að undirbúa vitnis-
burði og æfa drama, söngva og dans fyrir
boðunarstarfið í Indlandi. Vió áttum góð-
an tíma saman og urðum fljótt mjög náin
en það átti eftir að aukast á næstu mán-
uðum.
Indland
Við Guóbjörg lentum í sínu liðinu hvorog
á brottfarardaginn var erfitt aó kveðjast
vitandi það aó við myndum ekkert hittast
næstu mánuðina. Hún fórtil borgar sem
heitir Varanazi. Þangað kemur fólk alls
staðar að frá Indlandi til aó deyja og þess
vegna var mikið afgömlu, deyjandi fólki á
götunum og mikið um líkbrennslur. Þar
er rosalega mikill hiti þannig að ekki var
hægt að vera úti meiri hluta dagsins.
Liðió mitt fór hins vegar mörg þúsund
fet upp í fjöll þar sem var miklu kaldara
og á næturnar var hitastigið vió frostmark
þannig að allirfengu kvefogflensu afog
til því ekki var neitt til að hita upp húsin