Heima er bezt - 01.12.1960, Blaðsíða 35

486. Þegar búið er að ganga frá hleran-
um og fela stigann, opnar gamli maður-
inn dyrnar og hleypir skipstjóranum
inn. Hann er í versta skapi og spyr eft-
ir Láka í ógnandi róm, sem er í fullu
samræmi við útlit hans.
487. Móðurbróðir Láka sneiðir hjá
beinu svari. En hann er ekki vanur að
fara með ósannindi. Og þegar skipstjór-
inn herðir sóknina og spyr ógnandi,
hvort hann viti þá ekki, hvar Láki sé
niðurkominn, játar gamli maðurinn því.
488. „Þá geturðu sagt, hvar þeir hafa
falið sig!“ þrumar skipstjórinn. „Það
segi ég aldrei," svarar gamli maðurinn.
Skipstjórinn verður alveg hamslaus af
bræði og ræðst á gamla manninn af mik-
illi heift.
489. „Ég skal svei mér kenna þér að
opna kjaftinn!" þrumar skipstjórinn
og hrindir gamla manninum um koll
á gólfið. Svo þrífur hann stafinn hans
og ræðst síðan grimmdarlega að honum
á ný.
490. Nú getur Láki ekki stillt sig leng-
ur. Án þess að hugsa um sjálfan sig,
og þá hættu, sem yfir honum vofir,
opnar hann hlerann á loftinu og kall-
ar ofan til skipstjórans: „Ég er hérna
uppi . . . !“
491. Skipstjórinn glápir upp í loftið
og horfir alveg forviða á Láka. Síðan
skipar hann honum að koma tafar-
laust niður til sín. „Annars skaltu
sannarlega fá að kenna á því, karlinn
minn!“
492. „Nei, ég ætla að vera hérna uppi!“
svarar Láki. Hann hirðir ekkert um hót-
anir skipstjórans. Skipstjórinn fer að
leita og finnur loks stigann og ætlar
svo að fara npp og sækja Láka.
493. En Láki er á verði. í sama vet-
fangi og skipstjórinn stingur höfðinu
upp um hleraopið, þrífur Láki stóra
koparfötu rétt hjá sér og smellir henni
ofan yfir hiifuðið á skipstjóranum.
494. Skipstjórinn getur með engu móti
losað sig við þennan óvænta og erfiða
koparhjálm, sem situr blýfastur á höfði
hans, og öskrandi af bræði missir hann
jafnvægið og dettur ofan úr stiganum .. .