Heima er bezt - 01.07.1999, Page 10

Fyrstu búskapardr
og garðyrkjundm
Séð suður Túngötu og Suðurgötu. Verkó, sem síðar varð Félagsbíó, til hcegri.
Guðleifur og Ástríður með börn sín 1979.
Frá vinstri: Sigurður, Ásta, Margrét, Fljörtur, Sigurjón og Ragnar.
Þetta breytti ætlan minni um
að fara í Bændaskólann og við
hófum búskap saman suður í
Hafnarfirði. Þar vorum við í
rúmt úr. Ég fékk vinnu í Vél-
smiðju Hafnarfjarðar en mér lík-
aði hún ekki og hafði löngun til
að helga mig landbúnaði eða
annari jarðvinnu.
Þú sú ég auglýst í bæjarblað-
inu eftir manni ú garðyrkjustöð-
ina í Krísuvík. Þetta var 1100 fm
stöð. Ég var eini umsækjandinn
og fékk vinnuna og það fylgdi
henni húsnæði. Þú vorum við
komin með þrjú börn, eitt útti
konan áður. Þar bjuggum við í
u.þ.b. ár. Þetta var frábær og
stórkostlegur staður en umferðin
var mikil. Ef Hellisheiðin varð
ófær fór fólk þama um í Ámes-
sýsluna. Þá var ekin Krísuvíkur-
leiðin. í Krísuvík var iðulega gist
svo við vomm alls ekki ein, en
okkur lynti ekki, mér og bústjór-
anum, svo við fórum árið eftir
austur í Auðsholtshjáleigu, heim
til tengdaforeldra minna og ég
fór að vinna við búskapinn. Um
haustið fór ég fyrst í sláturhúsið
og síðan í Þorlákshöfn og var í
jámabindingum við byggingu
Meitilsins og fram á haustið og á
vertíðinni var ég settur í salthús-
ið og var þar fram á vorið.
En þá fór ég að hugsa um
framtíðina. Náttúru- og forn-
leifafræði hafa löngum átt hug
minn og ég hef alltaf lesið mikið
um þessa hluti. Því var það að
ég fór að huga að vinnu í Hvera-
gerði og hafði hugsað mér að
læra garðyrkjuna. Þá var hægt að vinna í fimm ár við
garðyrkju og fá þá atvinnuréttindi. Ég var búinn að tala
við Jón H. Bjömsson í gróðrastöðinni Alaska, sem þá
var með garðyrkju í Hveragerði og gat fengið vinnu þar
og byrjaði strax eftir páskana. Þá vom þar starfandi
tveir garðyrkjufræðingar, annar hét Adolf Jónsson og
hinn Kristján Jensen, og var hann danskur.
Það var rósarækt í hálfri stöðinni og svo vorum við
með pottaplöntur. Ég fór að vinna þarna og ætlaði að
taka garðyrkjuna á fimm ámm. En veturinn eftir var
hér staddur danskur skrúðgarðyrkjumeistari frá kirkju-
görðunum í Kaupmannahöfrí og var hann sendikenn-
ari við Garðyrkjuskólann í stuttan tíma og hélt nám-
skeið eina helgi fyrir starfandi garðyrkjumenn. Mér kom
ekki til hugar að fara upp eftir því þetta námskeið var
auglýst fyrir garðyrkjumenn en Kristján Jensen hætti
ekki fýrr en ég fór með honum. Þegar ég var sestur á
milli Kristjáns og Jóns í Alaska inni í skólastofu, þá fékk
ég yfir mig þvílíkt kvalræði að við lá að ég tárfelldi yfir
þeim örlögum mínum að geta ekki sest á skólabekk og
farið að læra garðyrkju. Þetta var nokkurs konar hug-
ljómun að kynnast þessu og heyra fýrirlestrana um
250 Heima er bezt