Heima er bezt - 01.07.1999, Blaðsíða 12

annan, svo að á hausti var búið
að reka það fram og til baka hér
um svæðið.
Á löngum tíma tókst okkur þó
að losna við féð héðan af nes-
inu. Ég varð snemma formaður
Skógræktarfélagsins hérna og
þar fékk ég samþykkt að skag-
inn yrði lokaður af fyrir allri
beit, utan þess að vera með sér-
stök beitarhólf. Ég fékk síðan
Skógræktarfélag íslands til að
styðja mólið. Ég fór með sam-
þykktina til allra sveitarstjór-
anna hér ó Reykjanesi og bað
þó um að opna bréfið að mér
viðstöddum svo ég gæti rætt
þetta og fór með jdyrði frd þeim
öllum nema Grindvíkingum,
þeir voru erfiðir. Girt var í tveim-
ur dföngum. Fyrst var girt fró
miðjum Stapanum og yfir í
Ósabakka, því þar
var skógræktar-
girðing, og alveg
suður á Reykjanes,
en við fengum
aldrei að loka vegin-
um fyrir Vegagerð-
inni, þannig að girð-
ingin gerði aldrei
nægilegt gagn.
Síðan, eftir nokkur
dr, tókst okkur að
koma þeirri girðingu
á sem er í dag. Að vísu
er hætt að hugsa um
hana núna. Land-
græðsla ríkisins kom inn í spilið og girti. Þegar ég kom
hingað aftur, sem garðyrkjustjóri, hafði Hallgrímur Eg-
ilsson á Grímsstöðum í Hveragerði komið hingað með
einn vörubíl hlaðinn af plöntum og sumarblómum
einn dag að vori og selt hér ú torgsölu. En þegar ég
kom, lét ég bæinn versla við hann og tók síðan líka
plöntur frd honum í umboðssölu. Ég verslaði líka við
fleiri, bæði inn í Fossvogi og víðar. Síðan fékk ég kart-
öflugarð til afnota, sem var rétt við hliðina d skrúðgarð-
inum og við fórum að selja þar fjölærar plöntur, sumar-
blóm og runna. Konan mín sú um þetta fyrst í stað. Síð-
an byggði ég mér einbýlishús upp í Þverholti hérna í
Keflavík og fékk land þar fyrir ofan og setti upp töluvert
mikla gróðrarstöð þar sem ég ræktaði upp og keypti
mikið af trjdm og runnum og fjölærum plöntum. Eg
setti upp plasthús og reiti og pottaði allt í mjólkurfernur.
Það þýddi að fólk gat komið, fram eftir öllu sumri, og
keypt. Þetta voru hnausaplöntur, sem hægt var að setja
I garðyrkjustöð Jóns H.
Björnssonar í Fagra-
hvammi í Hveragerði
1960. Frá vinstri:
Tvœr sumarstúlkur,
Kristján Jensen, Guð-
leifur Sigurjónsson,
Valgerður Marteins-
dóttir og Adolfjóns-
son.
Áburðarflug á
Rosmhvalanesi á níunda áratugnum.
niður hvenær sem
fólk vildi, að sumrinu.
Þessa stöð rak ég
meðan ég gat unnið við þetta en síðan tóku við sölunni
tvenn hjón, Sigurður Ólafsson, Sturlaugur Bjömsson og
konur þeirra.
Hætti í garðyrkjunni
Fyrir tuttugu árum hœtti Guðleifur í garðyrkjunni en þá var
bakið farið að gefa sig og þar sem hann var ekki þannig
skapi farinn að vilja standa hjá við verkstjómina, ákvað
hann að segja skilið við þennan kafla í lífi sínu en rœktunar-
starfið átti áfram hug hans og hann er sannfœrður um að
rœktun á hvers konar gróðri er vel möguleg hér á Suðumesj-
um sem annars staðar, með skjóli og réttum skilyrðum.
„Það er vel hægt að rækta hérna ú Reykjanesi. Reynd-
ar er jarðvegurinn sem hér er fyrir alveg ónýtur. Það
verður að byrja á því að skipta um jarðveg og setja mó-
mold í staðinn. Þegar ég byggði einbýlishúsið lét ég ýta
fyrir húsinu og þú hreinsaði ég út úr lóðinni um leið,
þar sem útti að vera gróður og setti mómold í staðinn
252 Heima er bezt