Heima er bezt - 01.07.1999, Blaðsíða 38

Þættir
frá Eskifirði
Vfeturinn 1941-42 var, eins
og kunnugt er, allmikið
setulið d Reyðarfirði. Það
mun hafa verið þjdlfað
þar í ýmsum heræfingum, meðal
annars í gönguferðum. Var þd
stundum farið til fjalla, en oftast
milli Eskifjarðar og Reyðarfjarðar
eftir veginum, sem liggur meðffam
ströndinni, og er það kringum 3ja
tíma gangur (15 kílómetrar). Oftast
voru þessir menn, sem d ýmsan hdtt
minntu á múmíur vegna aga og
klæðnaðar, með bakpoka, sem vó
um 60 pund, byssu og skotbelgi.
Margt verður fólki hér d Austur-
landi sjdlfsagt minnisstætt frd dvöl
þessara manna. Mér mun seint úr
minni líða sd atburður, sem nú skal
reynt að greina frú.
Hinn 19. janúar 1942, var úr-
hellisrigning, svo að vötn uxu til
muna. Um nóttina birfi til og fraus
þd svo skyndilega að ekki ndði að
þoma af steinum. Urðu því allir
melar ísaðir, grunnstingull kom í
vötn og fannir urðu svelllagðar
ofan.
Á Eskifirði hafði verið kolalaust
um tíma. Margir dttu því af skom-
um skammti til eldiviðar og þeirra d
meðal vomm við. Síðustu dagana
höfðum við orðið að notast við msl
það, sem til féllst d heimilinu. En nú
var kolaskip komið þar í höfn og
beið losunar.
Hinn 20. janúar var stillt og bjart
veður, svo að hvergi sdst ský d lofti.
Bræður mínir, Pdll Pdlsson, sem
bjó þd með móður okkar, Þorbjörgu
Hrakningasaga
breskra
Hermanna á
Eskifjarðarheiði
Bergþóra
Pálsdóttir
frá Veturhúsum
skrciði
Kjartansdóttur, í Veturhúsum við
Eskifjörð, næsta bæ við Eskifjarðar-
heiði, og Magnús Pdlsson, þd 15
dra, fóm þennan morgun til að
vinna við uppskipun úr kolaskip-
inu.
Við systur tókum þd að okkur fjdr-
hirðingu og aðra gæslu gripa d
meðan. Kvöldið dður hafði tapast
ein ær frd húsum, meðan Pdll var
að gefa fénu. Hvemig sem d því
stóð, gat hann ekki fundið hana,
þrdtt fýrir æma leit, dður en myrkrið
skall d, og var hún því úti um nótt-
ina.
Til þess að bræðumir kæmust til
vinnunnar, buðumst við systumar
til þess að leita ærinnar, og fómm
við mæðgur allar af stað í birtingu
um morguninn og höfðum með
okkur poka.
Árið dður hafði fallið skriða inni í
dalnum og þar sem hlíðin er öll
kjarri vaxin, var þama ddlítið af
kalviði.
Þama varð móðir okkar eftir og
tíndi eldivið í pokana, en við geng-
um lengra og fundum dna í fullu
fjöri inni í dalbotni.
Ég segi frd þessu aðeins af því, að
þetta furðulega flan ærinnar varð
óefað til þess að við höfðum nægan
eldivið þennan dag og hina örlaga-
ríku nótt, sem í hönd fór.
Um klukkan þrjú fór að þykkna í
lofti, og klukkan fjögur munu hafa
verið komnar dleiðingar í fjöll.
Þd fómm við að gd að fénu, en
vantaði nokkrar ær, og fór ég að
leita þeirra. Þegar heim kom um kl.
5, var komin suðaustan mmba og
rigningarslit. Munum við systur þd
hafa verið orðnar þreyttar og leiðar
d fjdrmennskunni, því að við mund-
278 Heima er bezt