Heima er bezt - 01.07.1999, Blaðsíða 11

Guðleifur og Ástríður með börnum sínum 1998.
Frá vinstri: Margrét, Sigurður, Ragnar, Sigurjón, Hjörtur og Ásta.
garðyrkjunct. Ég fann að þetta var það sem ég vildi helst
læra og fann sórt til þess að hafa aldrei fengið tækifæri
til að setjast á skólabekk og ég fór að tala um þetta við
Jón, hvort hann vildi ekki ræða við Unnstein skólastjóra
í hléinu um það hvort ég fengi ekki að taka skólann í
dföngum. í hléinu settumst við í setustofuna og Jón bar
upp erindið við Unnstein og sagði Unnsteinn þd um
hæl.
„Nei, hann tekur ndmið ekki í dföngum, hann mætir
bara í skólann d mdnudaginn". Ég varð hdlkvumsa við
og segi strax.
„Ég get ekki sest d skólabekk, ég hef ekki efni á því."
Þd voru komin fjögur börn og hús í skuld. Þd segir
fón:
„Fyrst Unsteinn tekur svona vel í þetta þd þarft þú
engar dhyggjur að hafa. Þú heldur þínum launum í vet-
ur og vinnur það af þér í sumar."
Þd var hdlfur mdnuður eftir af skólavistinni þennan
vetur og síðan kom upplestrarfrí og vorprófin og það er
ekkert sem heitir, ég mætti í skólann ú mdnudeginum.
Mér var vel tekið af skólafélögum og kennurum. Ég var
þd 27 dra en þó ekki elstur. Jóhannes Eiríksson sem
þama var kennari, tók mig daglega í eina viku austur
að Laugardælum í einkatíma og upprifjun. Það vom
níu nemendur sem þreyttu próf um vorið og ég var
fimmti og dgætlega dnægður með það, miðað við
þennan stutta tíma sem ég hafði til að taka ndmsefni
vetrarins. Efnafræðin varð mér erfiðust. Næsta vetur d
eftir, fékk ég að sleppa haustinu til þess að vinna og
byrjaði því um dramót, en þegar prófunum lauk það
vor, varð ég heilum hærri en
næsti maður sem varð annar í
prófunum, svo ekki hdði það
mér þó ég þyrfti að fara yfir
heilsdrsndmsefni d hdlfum
vetri. En þriðja veturinn þorði
ég ekki annað en sitja alveg
allan.
En eftir þessa tvo bekki varð
ég að taka dkvörðun um fram-
haldið, því þd vom bömin orð-
in fimm. Við höfðum keypt lítið
hús í Frumskógum í Hveragerði
d 60 þúsund krónur og var það
að mestu í skuld. Og nú varð
ég að taka dkvörðun um hvort
ég seldi húsið eða hætti í skól-
anum. Þú fékk ég tilboð frd
Gísla Sigurbjömssyni í Ási um
að hann keypti húsið af mér ef
ég kæmi í vinnu til hans. Síðan
mundi hann útvega mér frítt
húsnæði en flestir sem unnu
hjú Gísla vom í fríu húsnæði.
Tilboðinu tók ég og bjó við
Skdldagötuna svokölluðu í
Hveragerði eða Fmmskógum. Ndgrannar okkar vom
Kristjdn frd Djúpalæk og Gunnar Benediktsson, séra
Helgi Sveinsson og Kristmann Guðmundsson. Þetta var
góður félagsskapur. Við Kristjdn frd Djúpalæk vomm
miklir kunningjar. Ég hef alltaf haft dhuga ú ljóðum en
það sem við ræddum mest um vom mdlefni Guðspeki-
félagsins en við vorum bdðir félagar í því og reyndar
allir þrír, Kristmann líka.
Við Helgi urðum líka góðir vinir. Hann var kennari í
garðyrkjuskólanum, við vorum saman í pólitíkinni og
fylgdum Alþýðuflokknum að mdlum.
Um haustið fór ég í skólann og var síðan eitt dr í við-
bót í Hveragerði og vann hjd Gísla en vorið 1963 er ég
rdðinn hingað til Keflavíkurbæjar sem garðyrkjustjóri
og þú urðu kaflaskipti í lífi mínu.
Gísli varð hdlfleiður þegar ég fór, hann taldi sig eiga
talsvert í mér en ég sd alveg um útiræktina hjd hon-
um."
Garðyrkjustjóri í Keflavík
Guðleifur var ráðinn garðyrkjustjóri í Keflavík árið 1963.
Þá var vakning hjá íbúum bœjarins og bœjaryfirvöldum með
að fegra bœinn og reyna að koma upp einhverjum gróðri,
m.a. með því að byggja upp skrúðgarð, en vandamálin voru
mörg og fleiri en vindasöm veðrátta og slœmur jarðvegur.
„Hér voru þd kindur valsandi um allt og ef þú settir
niður plöntu að kvöldi var eins víst að einhver rollan
væri búin að éta hana að morgni. Búið var að girða
bæjarlandið af og eins flugvallarsvæðið. Allir aðilar
höfðu svo smala á sínum vegum sem rúku féð hvor ó
Heima er bezt 251