Heima er bezt - 01.11.2000, Side 35

Fraríihaldssagan
Ingibjörg
Siguröardóttir:
Tímans hjól, þetta óskeikula í
tilverunni, lýtur sínu lögmáli,
dagar verða að vikum, vikur
að mánuðum, mánuðir að
árum, ár að öldum og allt steíhir að
einum ósi inn í eilífðina.
• • •
Sólskin og sunnanblær leika um
angandi töðuflekki sem bylgjast um
túnslétturnar á Lyngheiði. Heyskapur-
inn gengur með ágætum. Skeggi, nýi
kaupamaðurinn, kann vel að beita orfi
og ljá og er röskur til allra verka. Sam-
starf þeirra Péturs Geirs er hið ákjós-
anlegasta og kaupamaðurinn deilir
svefnherbergi með bóndasyninum eins
og íýrirrennarar hans hafa gert um
áraraðir.
Heyvinnufólkið hefur nýlokið rifj-
ingu. Tírni er kominn á hádegiskaffi
og fólkið gengur til bæjar. í sömu
andrá og það kemur heim á hiaðið
stígur ferðamaður af baki reiðskjóta
sínum hjá hestasteininum og festir við
hann beislistauminn. Þar er kominn
unglingspiltur sonur prestshjónanna á
Hjalla. Hann heilsar fólkinu með
handabandi dregur símskeyti upp úr
vasa sínum og réttir Pétri Geir.
- Gjörðu svo vel, segir hann
hæversklega. - Þetta skeyti kom í
morgun strax og landsímastöðin á
Hjalla var opnuð.
Pétur Geir tekur við skeytinu og
þakkar fyrir. Hann flettir því sundur i
skyndi og les.
- Svona fljótt, segir hann stundar-
hátt og brýtur saman skeytið.
Hann býður gestinum að ganga í
bæinn og pilturinn slæst í för með
heimafólkinu inn í eldhúsið. Hádegis-
kaffi er fram borið og nóg á borðum.
Hugborg vísar gestinum til sætis við
kaffiborðið og kernur með bollapör
handa honum. Pétur Geir fær Hug-
borgu símskeytið og sest að drykkju.
Hugborg les orðsendinguna og hemii
verður sarna að orði og Pétri Geir varð
úti á hlaðinu:
- Svona fljótt.
- Já, Hugborg mín, segir Pétur Geir.
- Þetta kom fyrr en ég bjóst við.
Svo snýr hann sér að kaupafólkinu.
- Skeytið er frá pabba, upplýsir
hann. - Foreldrar mínir kornu með
skipi til Brimness um dögun í morgun
og bíða þess í húsi verslunarstjórans
að ég sæki þau hið bráðasta.
- Jæja, dvölin í höfuðborginni hefur
ekki orðið löng, segir Þórkatla með
hægð. Vonandi hafa þau haft árangur
sem erfiði.
- Það kemur í ljós, svarar Pétur Geir
dauflega. - En ég verð að fara strax
inn á Brimnes og sækja þau, annað
dugar ekki. Ég fel ykkur kaupafólkinu
að sjá um heyskapinn á meðan.
- Já, við Þórkatla gerum okkar
besta, svarar Skeggi glaðlega og brosir
til Þórkötlu.
Kaffidrykkjunni er lokið. Fólkið rís
frá borðum og gengur út úr bænum.
Skeggi og Þórkatla halda að nýju til
starfa en Pétur Geir og prestssonurinn
verða samferða niður heimtröðina. Þar
sem hún endar kveðjast þeir. Sendill-
inn stígur á bak reiðskjóta sínum og
hleypir á sprett út þjóðveginn. Pétur
Geir hraðar sér í bithagann þangað
sem þörfústu þjónarnir hvílast og
safna kröftum fyrir næstu átök, nýja
þjónustu. Og innan stundar ríður Pénir
Geir úr hlaði með tvo söðlaða gæð-
inga ásamt einum burðargrip undir
farangur ferðalanganna sem hann veit
ekki hve mikill kann að vera orðinn að
vöxtum eftir höfuðborgardvölina. Og
sólin brosir í heiði.
Hjónin á Lyngheiði njóta gestrisni
Heima er bezt 427