Æskan - 01.03.1965, Blaðsíða 30

ÆSKAN
LITLU VELTIKARLARNIR
>
7. A'ð þessu sinni stökk Jack ekki burt, þegar Robbi kom, en
hoppaði stöðugt hring eftir hring og gaf frá sér kynleg hijóð.
„Slepptu þeim út,“ tísti hann. „Það er ekkert gaman án leik-
hræðra. Þú átt liklega leikfétaga lika, eða hvað? Ég vil fá mina.
Ftýttu þér, stepptu þeim út.“ Hann var svo ákafur, að Robbi byrj-
aði að leysa hnútana á kassanum. „Ég vildi bara, að ég vissi, hvað
þetta allt á að þýða,“ mutdraði Rohhi órór. í næsta vetfangi var
tokið komið af og kassinn var futlur af sitkipappir, sem hreyfðist.
Og nú tisti Jack hærra en áður. — 8. Á meðan Robbi starði undr-
andi á þetta, urðu hreyfingarnar i kassanum kröftugri. Altt i einu
fór Jack að krunka hátt, sneri sér við og hoppaði af stað. Silki-
pappirnum var ýtt til hliðar, og hópur af fjöriegum litlum köri-
um hoppaði upp úr kassanum og fylgdi honum. „Drottinn minn
dýri! Hvað er nú þetta?" hrópaði Robbi upp yfir sig. „Hvað hef
ég nú gert? Hæ, þið! Komið þið aftur! Komið þið hingað!"
Enginn af litlu körlunum hafði neina fætur, þvi þeir voru ná-
kvæmlega eins og egg að sjá, en þeir veltust kátlega á eftir Jack.
— 9. Þó að þeir væru svona undarlegir i iaginu, veitust Jack og
félagar hans áfram með svo miklum hraða, að Robhi átti fullt i
fangi með að fyigja þeim eftir. Að stundarkorni liðnu kom hann
auga á þá, þar sem þeir stóðu í þyrpingu og löluðu mikið. „Góðu
vinir, komið þið aftur,“ bað Robbi. „Hvað á ég að segja við þann,
sem á að sjá um ykkur, ef hann kemur og spyr mig, hvar þið
séuð? Hann skammar mig.“ En Jaek og hinir 12 félagar hans
þóttust ekkert heyra. Tistandi af ánægju veltust þeir áfram eftir
freðinni jörðinni i áttina til skógarjaðarsins.
á einstaklinginn og
þjóðfélagið.
Áfengi! Flestir hafa heyrt
þetta orð og hlýtt á það með
misjöfnum huga, sumir með
velþóknun, aðrir með hryllingi.
Margir eiga þvi grátt að gjalda.
Það hefur lagt lífshamingju
þeirra i rústir. Öðrum finnst,
að þeir eigi því mikið að þakka,
að það hafi oft huggað þá og
hjálpað þeim til að gleyma
basii og áhyggjum hins dag-
!ega lifs. En þetta er að öllu
leyti rangt, því að sorgin er
enn þá sárari á eftir, þó að
þeir gleymi i bili.
Áfengið hefur mjög skaðleg
áhrif á mannslíkamann og
jafnvel á sálina lika. Eitt af ein-
kennum hins siðmenntaða
manns er valdið, sem hann hef-
ur yfir sjálfum sér, hreyfing-
um sinum og framkomu, orð-
um sinum og athöfnum. Öllu
þessu glatar sá maður, sem
neytt hefur áfengis. Hreyfing-
ar mannsins verða fálmandi og
óvissar, röddin óstyrk og þá er
oft miður skynsamlegt, sem
hann segir. Einnig gera menn
oft ýmsa hluti, scm þeir ann-
ars mundu aldrei gera, vegna
þess að þoka og sljóleiki rikir
í huganum. Heilinn er hálf-
lamaður og getur ekki liugsað
skýrt.
Mörg slys hafa lilotizt af
neyzlu áfengis, einkum þó bif-
reiðaslys. Það stafar af þvi, að
ökumaður, sem neytt hefur
áfengis, hefur ekki fullt vald
yfir athöfnum sinum. Mörg eru
tárin, sem runnið hafa um
hrjúfa móðurkinn og mjúkan
harnsvanga vegna drykkjuskap-
ar liinna nánustu og slysa
Jieirra, sem hlotizt hafa af
áfengisneyzlu. Mörg heimili
hafa eyðilagzt og börn ekki
haft þar öruggt skjól til þess
að fíýja i, eins og á að vera.
Hugsið ykkur barn, sem er
hrætt við föður sinn, jafnvel
liatar liann eða fyrirlítur, barn-
ið, sem á að geta borið virðingu
fyrir foreldrum sinum, elskað
þau og dáð. En allt þetta böl
getur áfengið skapað.
Menn, sem neyta áfengis,
verða fyrr gamlir, slitnir og
þreyttir. Þeir verða ófærir til
vinnu og geta lolis endað sem
sjúklingar. Ef margir slikir
menn eru innan þjóðfélagsins,
verður það ótraustara. Til þess
að þjóðfélagið verði heilbrigt
og til gagns, mega slíkir vesal-
ingar ekki skapa það, þeir eru
eins og skemmd i ávexti. Ef
hann á nð verða að gagni, verð-
ur að skera skemmdina burt.
Þið hafið eflaust flest séð
mann undir álirifum áfengis.
Það er hryggileg sjón, og ég
get ekki skilið, að nokkurn
fýsi að líkjast honum. Því
skora ég á þig, unga upprenn-
andi kj’nslóð. Láttu ekki áfeng-
ið skapa þér heim, sem er full-
ur sorgar, skorts og vesaldónis.
Settu þér háleitt rnark og
stefndu beint að því. Kjörorð-
ið er: Útrýmum áfenginu og
losum okkur við hin mörgu
skaðlegu áhrif þess.
Magga Rósa.
GAT LESIÐ SKRIFTINA.
Pahbi var að kenna syni sin-
um:
— Á þessum tímum er alh
komið undir sérþekkingu, og
menn verða að kunna eitthvað
eitt, til þess að komast áfraiö
i heiminum. Menn verða að
geta eitthvað, sem aðrir geta
ekki.
— Ég get það, sagði snáðinU-
— Nú, hvað er það, sem Þu
getur, en aðrir ekki?
— Lesið skriftina mína.
*
LAGT RÉTT SAMAN.
Það stóð yfir messa og 11
sálmatöflunni voru eftirfaf'
andi sálmanúmer:
14
29
72
115
Mundi litli horfði lengi il
töfluna og seinast snýr hann
sér að mömmu sinni og seg’1
hátt:
— Þetta er i fyrsta sinn, seJö
presturinn hefur lagt rétt soiU'
114