Æskan - 01.05.1965, Qupperneq 21

H.lh. O x
o
Uppdráttur 3.
Á 't
. uppdrætti er sókn i und-
in 1'ltl'nfíi hœgra megin, liægri
en rarnile'ji hefur knöttinn,
ráð.vinstri framvörður hefur
vö ^ ®e®n honum; vinstri bak-
Sc *Ul 'lefur tekið þá stöðu,
j Buvir honum fært aS ráðast
1)1- '*®Ia útframherja eða
jja Una * Veg fyrir knöttinn, sé
iaf "r iatinn g^nga til hans, en
jn U 1 '""t skákar hann hægra
að 1 ai|iherja, ef hann reynir
vjn. leita knöttinn framhjá
vörV'* tramverði. Miðfram-
á ,Ul Sætir miðframherja, en
l"'um stað er vörnin veik.
I’að er, ef knötturinn er látinn
ganga 5—10 stikur bak við mið-
framvörð. Það sést á myndinni,
að hægra framverði og hægra
hakverði varnarliðsins er
sleppt, því að þótt sótt sé fram
hinum megin á veliinum, fer
vörnin aðallega eftir þeirri
stöðu, sem þessir leikmenn
taka.
inn að hverfa aftur, ef hægri
innframlierji lætur knöttinn
ganga til vinstra útlierja sins.
En hann verður i bili að láta
útframvörðinn um að gæta
vinstri framherjanna, svo lið
hans eigi lcost á einum manni
fleira á hættusvæðinu.
Á 4. uppdrætti hefur hann
tekið sér stöðu til varnar á
Knattspyrna.
Áður en lesandinn litur á 4.
uppdrátt, væri rétt að hann
gerði sér Ijóst, hvar liann vildi
láta hægri fram- og bakvörð
taka stöðu. Þar sem aðalhættan
er frá liægri og frá miðjum
velli, verður liægri hakvörður
að fara inn á völlinn og valda
miðframvörð sinn. Hann verð-
ur auðvitað að vera þess albú-
þeim stað, sem hættulegur var
talinn hér að framan. En ef
ekki þarf á þeirri vörn að lialda,
]>á aðstoðar liann vinstri fram-
og bakvörð, ef hægri innfram-
herji reynir að reka knöttinn i
gegnum varnarlínuna. Hægri
framvörður aðstoðar á þann
liátt, að hörfa þar til liann
hefur þá stöðu, að hann geti
gætt heggja vinstri framherj-
anna.
Myndirnar sýna auðvitað að-
eins eina af mörgum sóknarað-
ferðum, sem markinu getur
stafað hætta af. En þessi sókn-
araðferð er mjög algeng. Oft
kemur sóknin eftir miðjum
vellinum, þannig, að báðir út-
framherjarnir stefna á mark,
og er þá erfitt fyrir bakverði
að ákveða, hvor þeirra á að
verja miðjuna, einlsum ef lang-
spyrna liefur sett útframverð-
ina úr leik.
leikfimiæfingar
n'ynd.
Ui i*^11 me;® fœturna aðskilda
ar /z~~2 fet, eða eilítið gleið-
arn en ' 2- æfingu. Teygðu báða
HaUa Í5e'nt fram i axlar-hreidd.
0 u k’iefum laust krepptum
j,et Sn"ðu handarhökum út.
niv 'i er "PPhafsstaðan (5.
' n< )• Þú lætur nú báða arma
falla niður og styður jafnskjótt
liægri hendi neðarlega á hægri
mjöðm, þumalfingur snýr aft-
ur, en sveiflar vinstra armi lít-
ið citt aflur með vinstri hlið,
en ])á viðstöðulaust allhratt
STAKAR
armsveiflur
í hring.
fram, upp, aftur og niður, eða
svo stóran hring, sem þér er
unnt (G. mynd). Er þú hefur
lokið við 4 slíkar hringsveiflur,
sleppir þú samstundis taki
liægri handar á liægri mjöðm
og teygir báða arma tafarlaust
heint fram í upphafsstöðu. Án
þess að nema þar staðar, lætur
])ú báða arma falla niður, eins
og fyrr er lýst, en styður nú
vinstri liendi á vinstri mjöðm,
og sveiflar hægra armi litið
eitt aftur með hliðinni og taf-
arlaust í hring, á sama hátt og
þú gerðir áður með vinstra.
Þessar hreyfingar endurtekur
|>ú tvisvar sinnum á livora hlið,
]). e. tvisvar sinnum 4 liring-
sveiflur, 8 liringsveiflur með
hvorri liendi, 16 hringi alls.
Algengasti galli þessara æfinga
er t. d. að vinda bolinn til
vinstri hliðar þegar vinstra
armi cr sveiflað i liring, og þá
til hægri að sínu leyti cins.
Vendu þig aldrei á þetta, held-
ur snúðu bolnum ávallt beint
fram (sjá 6. mynd). Athugaðu
vel, samtímis og þú reynir
hverja æfingu i fyrsta sinn, að
bera saman myndirnar og
liverja setningu orðaskýring-
anna við lireyfingar þinar, áður
en ])ú iðkar æfinguna viðstöðu-
laust.
6. mynd.
B. ÆFING
193