Æskan - 01.11.1969, Blaðsíða 52

Kynjasögur:
Jólagjöf in
Árið 1918 eða 1919 kom það atvik fyrir,
er nú skal sagt frá. Njáll, sonur Sighvats
Borgfirðings, var ])á vinnumaður hjá séra
Böðvari Bjarnasyni á Bafnseyri. Á þeim
árum vantaði ýmsar nauðsynjar manna
í verzlanir i námunda við Arnarfjörð,
þar á meðal höfuðkamba mjög tilfinnan-
lega, og gat Njáll ekki fengið sér höfuð-
kamh, þó að liann leitaðist fyrir um það.
Morgun einn á jólaföstunni rekur Njáll
féð til beitar inn á Hafnseyrarhlíð. Nótt-
ina áður hafði fallið lognfönn og var nú
hvítt yfir allt. Þegar kom inn á svokallað-
an Teig, sem er skammt fyrir innan
Rafnseyri, rekur hann féð fram hjá litl-
um klettaás. Þar er stakur klettur, sem
kallaður er Einbúi. Gamlar stekkjartóftir
eru hjá kletti þessum, og hefur Einbúi
verið notaður fyrir gafl stekkjarins. Féð
rennur nú með hægð inn eftir, en Njáll
gengur ofan til við fjárhópinn. Þegar
hann er kominn með féð skammt inn
fyrir Einbúa, sér hann glampa á eitthvað
ofan á snjónum skammt frá fótum sér.
Hann tekur þetta upp og sér, að þetta er
spánnýr höfuðkambur, sem aldrei liafði
verið notaður. Hann lá þar ofan á ný-
föllnum snjónum, svo sem tvo faðma fyr-
ir ofan fjárbrautina og sáust hvorki
manna eða dýra spor neins staðar ná-
lægt honum. Kamburinn var svartur að
lit, í stærra Iagi, og voru þéttar tennur
báðum megin. Njáll var feginn fundi þess-
um, þar eð hann átti þá engan kamlx, tók
hann og notaði lengi í sinar þarfir og
hafði þar til er hann varð útslitinn með
öllu. En Njáll áleit, að kamburinn væri
sér sendur og skoðaði hann sem jólagjöf
frá einhverjum ósýnilegum vini sínum.
Sagnlr af Vestfjörðum.
álfalands síns að lokinni köllun sinni. Ráðstafanir voru þegar gerðar til að
leita liennar um allt landið, en hinn dularfulli „blái fugl“ var floginn í
óþekkt umhverfi.
Dag nokkurn er Luu-Binh var að hugleiða liðna ævidaga, ákvað hann
að fara og finna hinn vanþakkláta Zuong-Le og veita honum stranga áminn-
ingu.
Löng skrúðganga með blaktandi fánum og háværum bumbuslætti fylgdi
hinum fræga mandarína, Luu-Binh, til fylkisins.
Þegar Zuong-Le frétti um komu hins gamla vinar síns, tók hann sér
stöðu við dyrnar til að bjóða hann velkominn og óska honum til hamingju
vegna hins mikla gengis hans. Hann ætlaði honum heiðurssess, því nú var
Luu-Binh orðinn honum æðri.
Luu-Binh hafði ekki unnizt tími til að tjá honum óánægju sína, er
Zuong-Le kom inn með vinkonu sína til að bjóða heiðursgestinn velkominn.
Luu-Binh var að því kominn að hníga niður af stólnum, og hann trúði
ekki sínum eigin augum. Konan var þá hin ástúðlega Chan-Long, sem
hann hafði svo lengi leitað hvarvetna!
Þá sagði Zuong-Le vini sínum upp alla sögu: Fyrir 5 árum, þegar hann
frétti um komu Luu-Binh, varð hann fyrst mjög hrifinn, en svo þegar
hann fór að hugleiða skapgerð vinar síns, lézt hann móðgaður og óvirtur
með komu hans. Svo bað hann vinkonu sína að fara og lijálpa honum.
Luu-Binh hlýddi með athygli á frásögnina, djúpt snortinn, og í augum
hans glitruðu tár. Nú sá hann glöggt, hversu djúp var vinátta vinar hans,
vinátta, sem aldrei hafði rofnað en alltaf eflzt. Þessi fyrirmyndarvinátta
varð nú alls staðar þekkt helgisögn alþýðu.
K. G. þýddi úr esperanto.
Ef þú setur höndina milli
veggjar og Ijóss, sem er i hæfi-
legri fjarlægð, kemur fram á
veggnum skuggamynd af hend-
inni, — stór eða Iftil, eftir fjar-
lægð handarinnar frá veggnum.
Þegar þú hefur fundið rétta
fjarlægð, svo myndin verði skýr,
ættir þú að reyna við myndirnar
hérna. Fleiri skuggamyndir
koma síðar í blaðinu.
Skuggamyndir
Gaggandi hœna.
544